ေပ်ာ္ရႊင္စိတ္လႈပ္ရွားစရာနဲ႔စိတ္ရႈပ္ေထြး၀မ္းနည္းစရာခံစားမႈေတြေရာေထြးေပါင္းစပ္ေန တဲ႔လူ႔ဘ၀ၾကီးထဲကမိုင္ေပါင္းေသာင္းခ်ီျဖတ္သန္းရတဲ႔ခရီးစဥ္တခုအတြင္း ေတြ႔ၾကံဳခံစား
ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားစရာအေျပာင္းအလဲေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားစရာအေျပာင္းအလဲေလးေတြကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
၂၀၀၉ခုႏွစ္မတ္လ၉ရက္ေန႔မွာျမန္မာျပည္ကထြက္ခြာဖို႔ေလယာဥ္ကြင္းကို ဆင္းေတာ႔တစ္ခါမွေလယာဥ္မစီးဘူးတဲ႔သားႏွစ္ေယာက္က စိတ္လႈပ္ရွားေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ႔ ၾကပါတယ္။မနက္၁၁နာရီခြဲထြက္မယ္႔ေလယာဥ္အတြက္ကၽြန္မတို႔မိသားစုမနက္၉နာရီ ခြဲေလာက္ကတည္းက ေလယာဥ္ကြင္းကို ေရာက္ေနၾကတယ္။ check in ၀င္ျပီးတာနဲ႔ လိုက္ပို႔တဲ႔သူေတြနဲ႔စကားေျပာလို႔မရေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ လိုက္ပို႔တဲ႔အေမနဲ႔ေဆြမ်ိဳးမိတ္
ေဆြတသိုက္လည္းေစာင္႔မေနေတာ႔ဘဲျပန္သြားၾကျပီ။ကၽြန္မတို႔မိသားစုခ်ည္းပဲေလယာဥ္ ကြင္းထဲမွာေစာင္႔ေနစဥ္အတြင္း သားေတြကနာရီတၾကည္႔ၾကည္႔ေပါ႔။
ေဆြတသိုက္လည္းေစာင္႔မေနေတာ႔ဘဲျပန္သြားၾကျပီ။ကၽြန္မတို႔မိသားစုခ်ည္းပဲေလယာဥ္ ကြင္းထဲမွာေစာင္႔ေနစဥ္အတြင္း သားေတြကနာရီတၾကည္႔ၾကည္႔ေပါ႔။
`ေလယာဥ္ပ်ံစီးခ်င္လွျပီကြာ။ ၁၁နာရီျမန္ျမန္ခြဲပါေတာ႔´
မွန္နံရံထဲကလွမ္းျမင္ေနရတဲ႔ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးေတြကိုၾကည္႔ျပီးသားငယ္ကတဖြဖြေရရြတ္
ေနတယ္။ သားၾကီး ကလည္းေမးခြန္းေတြအဆက္မျပတ္ေမးလို႔။
ေနတယ္။ သားၾကီး ကလည္းေမးခြန္းေတြအဆက္မျပတ္ေမးလို႔။
`ေလယာဥ္ပ်ံထဲမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔လို႔ရတယ္ဟုတ္လား။ ေမၾကီး´
`ဂိမ္းေကာကစားလို႔ရသလားဟင္´
`ထမင္းေရာေကၽြးလား။ဗိုက္ဆာရင္ဘာစားရမွာလဲ´
သားၾကီးကေမးခြန္းေတြဆက္ေနခ်ိန္မွာသားငယ္ကသူ႔အတြက္အေရးၾကီးတဲ႔ေမးခြန္းတခု ကို၀င္ေမးတယ္။
`သားတို႔ကေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာဗမာလိုေျပာရမွာလား။အဂၤလိပ္လိုေျပာရမွာလားဟင္။´
`အဂၤလိပ္လိုေျပာေပါ႔သားရဲ႔။ေလယာဥ္မယ္ေတြက ဗမာလိုမွ နားမလည္တာ´
`သား QELC အဂၤလိပ္စာသင္တန္းမွာတက္တုန္းက ရွဴရွဴးေပါက္ခ်င္ရင္ Please may I go out လို႔ေျပာရတယ္။ေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာရွဴရွဴးေပါက္ခ်င္ရင္ေရာ အဲဒီလိုပဲေျပာရမွာလား´
`ေအး-အဲဒီလိုေျပာလိုက္။ေလယာဥ္မယ္ကညီေလးကိုတံခါးဖြင္႔ေပးလိမ္႔မယ္။ခုန္ဆင္း သြားလိုက္ရံုပဲ´
သားတို႔ညီအကိုႏွစ္ေယာက္စကားေၾကာင္႔ကၽြန္မတို႔၀ါးကနဲရယ္မိေတာ႔အတူေစာင္႔ေန တဲ႔ခရီးသည္ေတြက၀ိုင္းၾကည္႔ၾကတယ္။ရယ္ေၾကာမွမသတ္ရေသးခင္ေၾကာ္ျငာသံတခု ၾကားရတယ္။ ေလယာဥ္အထြက္ေနာက္ က်မယ္တဲ႔။
`ေလယာဥ္ပ်ံစီးခ်င္လွျပီဆိုကာမွ ေနာက္က်မယ္တဲ႔ကြာ´
သားၾကီးကအဲဒီလိုညည္းတြားတယ္။ China Airline က၀န္ထမ္းေတြ ေယာက္ယက္ ခတ္ေနတာျမင္ေနရေတာ႔ တခုခုေတာ႔ျဖစ္ေနျပီလို႔ေတြးမိတယ္။အေနာက္တိုင္း၀တ္စံု အျပည္႔၀တ္ဆင္ထားတဲ႔တရုတ္အမ်ိဳးသားေတြ စကားေျပာစက္ေတြတဖက္၊ဆဲလ္ ဖုန္းေတြတစ္ဖက္နဲ႔ waiting room ထဲ၀င္လာလိုက္၊ကာင္တာကျမန္မာတရုတ္မ
ေလးေတြနဲ႔ကြိကြိကြကြေတြေျပာလိုက္၊သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ျပန္ထြက္သြားလိုက္
ေလးငါးခါ ေလာက္လုပ္ျပီးသြားခ်ိန္မွာ ေနာက္တၾကိမ္ထပ္ေၾကျငာျပန္တယ္။ေလယာဥ္
ကည၁၁နာရီခြဲမွထြက္ႏိုင္ေတာ႔မယ္တဲ႔။ေလယာဥ္ကြင္းမွာပဲေစာင္႔ခ်င္ေစာင္႔။ရန္ကုန္မွာ အိမ္ရွိတဲ႔သူေတြကအိမ္ျပန္ေစာင္႔ခ်င္ေစာင္႔ၾကပါတဲ႔။ ည၁၀နာရီအေရာက္ ေလယာဥ္ ကြင္းျပန္ေရာက္ရင္ရပါျပီတဲ႔။
ေလးေတြနဲ႔ကြိကြိကြကြေတြေျပာလိုက္၊သုတ္သုတ္သုတ္သုတ္ျပန္ထြက္သြားလိုက္
ေလးငါးခါ ေလာက္လုပ္ျပီးသြားခ်ိန္မွာ ေနာက္တၾကိမ္ထပ္ေၾကျငာျပန္တယ္။ေလယာဥ္
ကည၁၁နာရီခြဲမွထြက္ႏိုင္ေတာ႔မယ္တဲ႔။ေလယာဥ္ကြင္းမွာပဲေစာင္႔ခ်င္ေစာင္႔။ရန္ကုန္မွာ အိမ္ရွိတဲ႔သူေတြကအိမ္ျပန္ေစာင္႔ခ်င္ေစာင္႔ၾကပါတဲ႔။ ည၁၀နာရီအေရာက္ ေလယာဥ္ ကြင္းျပန္ေရာက္ရင္ရပါျပီတဲ႔။
ကၽြန္မသားေတြကဟာကနဲဟင္ကနဲ ညည္းတြားၾကတယ္။ေစာင္႔ေနတဲ႔ခရီးသည္ေတြလည္းပြစိပြစိျဖစ္ကုန္ၾကျပီ။ကၽြန္မလည္း စိတ္နည္းနည္းညစ္သြားျပီး ေကာင္တာနား သြားစပ္စုမိေတာ႔ ၁၁နာရီခြဲထြက္မယ္႔
ေလယာဥ္ရဲ႕တံခါးမၾကီးက အံ၀င္ေအာင္ပိတ္လို႔မရေတာ႔လို႔တဲ႔။ျပင္လို႔လည္းမရေတာ႔ ခရီးသည္ေတြလံုျခံဳ ေရးအတြက္စိတ္မခ်ရဘူးတဲ႔။ရန္ကုန္ေလယာဥ္ကြင္းမွာ China Airline ရဲ႕အပိုေလယာဥ္တစ္စီးလည္းမရွိ တာေၾကာင့္ေလယာဥ္တစ္စင္းအစားထိုး
ေပးဖို႔ထိုင္၀မ္ကိုလွမ္းအေၾကာင္းၾကားထားတယ္တဲ႔။ထိုင္၀မ္ကေနရန္ကုန္ကိုပ်ံသန္းခ်ိန္ က ၆နာရီၾကာမယ္တဲ႔။
ေပးဖို႔ထိုင္၀မ္ကိုလွမ္းအေၾကာင္းၾကားထားတယ္တဲ႔။ထိုင္၀မ္ကေနရန္ကုန္ကိုပ်ံသန္းခ်ိန္ က ၆နာရီၾကာမယ္တဲ႔။
ကၽြန္မတို႔က ရန္ကုန္မွာျပန္နားဖို႔အိမ္ရွိေပမယ္႔ ျပန္ဖို႔ေတာ္ေတာ္စဥ္းစားေနရတယ္။ကၽြန္မတို႔အိမ္မွာ သားတို႔ဟိုဖက္ဒီဖက္အဖိုးအဖြားေတြက်န္ခဲ႔တယ္ေလ။အဖိုးအဖြားေတြကေျမးေတြနဲ႔ ႏွစ္
ရွည္လမ်ားခြဲရမွာမို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတာ။ေနာက္တေခါက္အိမ္ျပန္သြားျပီးထပ္ခြဲ ခဲ႔ရမွာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ၿပီးေတာ႔သူတို႔ေရွ႕တင္ေလယာဥ္ကြင္းအေပၚထပ္ ကိုတက္ သြားတဲ႔ကၽြန္မတို႔က သူတို႔ေရွ ့၀ုန္းကနဲျပန္ေရာက္သြားရင္ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ္႔ဆိုျပီး လန္႔သြားလိမ္႔မယ္။ဒါနဲ႔ေတာင္ဥကၠလာကအေဒၚ႔အိမ္ဖုန္းဆက္။အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာ
လို႔ ေတာင္ဥကၠလာဆီ ခ်ီတက္ၾကရျပန္တယ္။
ရွည္လမ်ားခြဲရမွာမို႔စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနၾကတာ။ေနာက္တေခါက္အိမ္ျပန္သြားျပီးထပ္ခြဲ ခဲ႔ရမွာမ်ိဳးမျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ၿပီးေတာ႔သူတို႔ေရွ႕တင္ေလယာဥ္ကြင္းအေပၚထပ္ ကိုတက္ သြားတဲ႔ကၽြန္မတို႔က သူတို႔ေရွ ့၀ုန္းကနဲျပန္ေရာက္သြားရင္ ဘာမ်ားျဖစ္လို႔ပါလိမ္႔ဆိုျပီး လန္႔သြားလိမ္႔မယ္။ဒါနဲ႔ေတာင္ဥကၠလာကအေဒၚ႔အိမ္ဖုန္းဆက္။အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာ
လို႔ ေတာင္ဥကၠလာဆီ ခ်ီတက္ၾကရျပန္တယ္။
ေတာင္ဥကၠလာမွာခဏနားျပီး ႏႈတ္မဆက္ရေသးတဲ႔အမ်ိဳးေတြကို လိုက္ႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ႔တယ္။ညေနေစာင္းေတာ႔ေလယာဥ္ကေန႔လည္၁၁နာရီခြဲထြက္မယ္႔ အစားည၁၁နာရီခြဲမွထြက္မွာမို႔ေရာက္ခ်ိန္ေနာက္က်မယ္႔အေၾကာင္းကၽြန္မတို႔ကိုၾကိဳေန မယ္႔ပရိုဂရမ္ကလူၾကီးေတြကိုအေၾကာင္းၾကားဖို႔အင္တာနက္ဆိုင္သြားရတယ္။ျဖစ္ခ်င္
ေတာ႔ အင္တာနက္ဆိုင္မွာ လူကၾကပ္ေနေတာ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ေစာင္႔လိုက္ရေသး တယ္။ မီးမလာလို႔ မီးစက္ဖြင္႔ထားရတာေၾကာင္႔ မီးစက္ကထြက္လာတဲ႔ဆူညံသံေရာ၊ မီးခိုးေတြေရာကအင္တာနက္ကေဖးဆိုင္ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းထဲက လူေတြၾကားမွာ ေ၀႔၀ဲေန တယ္။ မီးခိုးေငြ႔ေတြရွဴထားလို႔မူးေ၀ေနတဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ေခၽြးတလံုးလံုးၾကားမွာအီးေမးလ္ တေစာင္ကိုေအာင္ျမင္စြာပို႔ျပီးသကာလည၉နာရီခြဲမွာကၽြန္မတို႔မိသားစုေလယာဥ္ကြင္း ဆီ ေနာက္တေခါက္ခ်ီတက္ခဲ႔ၾကျပန္တယ္။
ေတာ႔ အင္တာနက္ဆိုင္မွာ လူကၾကပ္ေနေတာ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ေစာင္႔လိုက္ရေသး တယ္။ မီးမလာလို႔ မီးစက္ဖြင္႔ထားရတာေၾကာင္႔ မီးစက္ကထြက္လာတဲ႔ဆူညံသံေရာ၊ မီးခိုးေတြေရာကအင္တာနက္ကေဖးဆိုင္ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းထဲက လူေတြၾကားမွာ ေ၀႔၀ဲေန တယ္။ မီးခိုးေငြ႔ေတြရွဴထားလို႔မူးေ၀ေနတဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ေခၽြးတလံုးလံုးၾကားမွာအီးေမးလ္ တေစာင္ကိုေအာင္ျမင္စြာပို႔ျပီးသကာလည၉နာရီခြဲမွာကၽြန္မတို႔မိသားစုေလယာဥ္ကြင္း ဆီ ေနာက္တေခါက္ခ်ီတက္ခဲ႔ၾကျပန္တယ္။
* * *
ဒီတခါေတာ႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာပါပဲ။ေၾကျငာထားတဲ႔အတိုင္း ည၁၁နာရီခြဲမွာ ေလယာဥ္ထြက္တယ္။ မူလက၀ယ္ထားတဲ႔ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြအကုန္ လြဲေခ်ာ္ကုန္တာမို႔ China Airlineကပဲ အစအဆံုးျပန္ စီစဥ္ေပးတယ္။ေလယာဥ္က ၁၅မိနစ္ေလာက္ပ်ံျပီးတာနဲ႔ ကၽြန္မသားေတြ မွန္းခ်က္နဲ႔ႏွမ္းတြက္လြဲေတာ႔တာပဲ။ တစ္ဖက္၂ခံုပဲပါတဲ႔ေလယာဥ္ေလးက ေလထဲမွာလူးလွိမ္႔ေနေတာ႔ သူတို႔မူးၾကတာေပါ႔။ `နားေတြကြဲထြက္ေတာ႔မယ္ထင္တယ္ေမၾကီး´
လို ့သူတို႔ေအာ္ေျပာၾကတယ္။ေနာက္တစ္နာရီေလာက္ၾကာေတာ႔ သူတို႔အိပ္ေပ်ာ္ကုန္ၾကေရာ။ ကၽြန္မတို႔ တေတြ ကို ရန္ကုန္ေလယာဥ္ကြင္းမွာကတည္းက ခရီးစဥ္ေႏွာင္႔ေႏွးရမႈအတြက္ေတာင္းပန္တဲ႔အေနနဲ႔ China Airline က တစ္ေယာက္ကို ေဒၚလာ၅၀တန္ေစ်း၀ယ္ခြင္႔လက္မွတ္ကူပြန္တစ္ေစာင္စီေပးတယ္။ကၽြန္မတို႔က မိသားစု၄ေယာက္ဆိုေတာ႔ စုစုေပါင္းေဒၚလာ၂၀၀ဖိုးေစ်း၀ယ္ခြင္႔ရတယ္။ဒါေပမယ္႔ ေစ်း၀ယ္ခြင္႔ရမယ္႔ေန႔ကို မတ္လ၁၀ရက္ေန႔တရက္ထဲ သတ္မွတ္ေပးထားတာေၾကာင္႔ ေလယာဥ္ေပၚမွာေရာင္းတဲ႔ပစၥည္းေတြပဲ sky shopping လုပ္ရေတာ႔မွာေပါ႔။ ေစ်းမ၀ယ္ရင္ေဒၚလာ၂၀၀ဆံုးမွာဆိုေတာ႔ ၀ယ္ရေတာ႔မွာပဲ။
ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြျပလာတဲ႔ ကတ္တေလာက္ထဲက ပစၥည္းေတြကိုေရြးရတယ္။ ဟိုဟာယူရ
ေကာင္းႏိုး။သည္ဟာယူရေကာင္းႏိုးနဲ႔ ေလယာဥ္မယ္ေလးကိုေလးငါးခါေလာက္ ပစၥည္းေတြေျပာင္းျပခိုင္းျပီး ေတာ႔မွပဲ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က်ေတာ႔တယ္။နီလာေရာင္ေျပးေနတဲ႔ ေဒၚလာ ၁၆၀ တန္နာရီတစ္လံုးနဲ႔ သားေတြ အတြက္ေဒၚလာ၆၀တန္ဂိမ္းစက္တစ္လံုး၀ယ္လိုက္တယ္။ေဒၚလာ၂၀ေတာင္ စိုက္လိုက္ရေသး။ ဂိမ္းစက္က ျမန္မာေငြနဲ႔ဆို၇ေသာင္းနီးပါးတန္တာမို႔ ၀ယ္ရတာႏွေျမာေတာေတာေပမယ္႔ မွန္သြားတယ္လို႔ဆိုရမယ္။ သားႏွစ္ေယာက္အိပ္ယာကႏိုးလာေတာ႔ ဂိမ္းစက္ကိုျမင္ျပီး သိပ္ဂ်ီမက်ေတာ႔ဘူး။ ေခါင္းမူးတယ္။ နားအူတယ္ ဂ်ီက်သမွ် ဘာလုပ္ေပးရမွန္းမသိျဖစ္ျပီး စိတ္ညစ္ခဲ႔ရတာ ဂိမ္းစက္နဲ႔ေတြ႔ေတာ႔မွ သက္သာေတာ႔တယ္ေလ။
တိုင္ေပေလယာဥ္ကြင္းကို ၁၀ရက္ေန႔ မနက္ ၆ နာရီေလာက္မွာေရာက္တယ္။ေလယာဥ္ေျပာင္းဖို႔ အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းေတာ႔ ဂိတ္၀မွာ China Airline ၀န္ထမ္းေတြက ေစာင္႔ၾကိဳေနၾက တယ္။ ကၽြန္မတို႔ေျပာင္းရမယ္႔ေလယာဥ္က ညေန၄နာရီမွထြက္မွာမို႔ ေလယာဥ္ေျပာင္းရမယ္႔ခရီးသည္ေတြ အားလံုးကို ဟိုတယ္အခန္းေတြစီစဥ္ေပးထားတယ္တဲ႔။
Airline ၀န္ထမ္းေတြေမးသမွ်ေျဖျပီး သူတို႔ေခၚရာလိုက္ခဲ႔ေတာ႔ ေလယာဥ္ကြင္းအစမွာ ကားၾကီးေတြ ကၾကိဳလို႔။ ေလယာဥ္ကြင္း၀န္ထမ္းက ဟိုတယ္ဆီေခၚသြားမယ္႔ကားဒရိုင္ဘာေတြဆီကၽြန္မတို႔ကိုလက္လႊဲအပ္ ေပးခဲ႔တယ္။ ေလယာဥ္ကြင္းကေန တစ္နာရီနီးပါးေမာင္းရတဲ႔ Taoyuan ဟိုတယ္ကိုသြားေနစဥ္ တေလွ်ာက္ ထိုင္ေပျမိဳ႔ကိုေငးေမာခြင္႔ရတယ္။ ခမ္းနားလွတဲ႔ဟိုတယ္ၾကီးကိုေရာက္ေတာ႔ သားေတြကအံ႔ၾသေပ်ာ္ရႊင္လို႔။ ကၽြန္မတို႔တည္းရမယ္႔ဟိုတယ္က ၁၀ထပ္မွာမို႔ တိုင္ေပျမိဳ႔ကို အေပၚစီးကျမင္ေနရတယ္။ ျပာလြင္တဲ႔ပင္လယ္ ေရျပင္နဲ႔ ျမိဳ႔ေတာ္ရဲ ့ကုန္းေျမကိုတိကနဲအနားသတ္ထားတဲ႔ျမင္ကြင္းက အလြန္လွပဆန္းျပားေနတယ္။ တစ္ဖက္ကတစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚပင္လယ္ျပာၾကီး။တစ္ဖက္ကက်ေတာ႔ ျမင္႔မားဆန္းျပားတဲ႔ တိုက္တာအေဆာက္ အဦးေတြနဲ႔ တိုင္ေပျမိဳ႔ေတာ္။ ေလယာဥ္ေပၚမွာ၆နာရီလံုးလံုး က်ဥ္းၾကပ္ေညာင္းညာခဲ႔သမွ် ထိုင္ေပနံနက္ခင္း ရႈခင္းကေျဖေဖ်ာက္ေပးလိုက္သလိုပဲ။ ဟိုတယ္ကေကၽြး တဲ႔ နံနက္စာဘူေဖးကို အ၀စားျပီးတာနဲ႔ အေရးအၾကီး ဆံုးအလုပ္ကို ေျပးလုပ္ရတယ္။ထိုင္ေပေရာက္ေနျပီဆိုတဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ ေစာေစာကမွေလယာဥ္ကြင္းကရလာ တဲ႔ ခရီးစဥ္အသစ္အခ်ိန္ဇယားကို ကၽြန္မတို႔ကုိၾကိဳေနမယ္႔သူေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားရျပန္တယ္။ ျပီးေတာ႔မွ ဟိုတယ္နားအနီးတ၀ိုက္ ေလွ်ာက္ၾကည္႔ၾကတယ္။
ရာသီဥတုက နံနက္ေစာေစာမို႔ထင္ရဲ ့။ေနလို႔ေကာင္းရံုသာေအးေနတယ္။ ေစာေသးတာမို႔ဆိုင္ေတြ အစံုမဖြင္႔ေသးဘူး။ ဆိုင္ေတြအားလံုးလိုလိုက တရုတ္စာေတြနဲ႔ခ်ည္းေရးထားတာမို႔ ဘာဆိုင္ေတြမွန္းမသိဘူး။ ထိုင္ေပျမိဳ႔ေတာ္ဟာခမ္းနားထည္၀ါသေလာက္ သန္႔ရွင္းလွပေနတယ္။ မနက္၉နာရီေလာက္မွာ ဟိုတယ္ေပၚ ျပန္တက္ျပီး အိပ္ဖို႔ျပင္ၾကတယ္။
ေလယာဥ္ေပၚမွာ မူးေ၀ေနာက္က်ိနားေတြအူခဲ႔သမွ် လွပတဲ႔ျမိဳ႔ေတာ္ကခမ္းနားတဲ႔ဟိုတယ္ၾကီးရဲ ့ အိစက္ညက္ေညာတဲ႔ေမြ႔ယာေပၚမွာ လဲေလ်ာင္းရင္း အတိုးခ်အနားယူၾကေတာ႔တယ္။ဒီလိုဆိုေတာ႔လည္း ဘ၀ကေနေပ်ာ္စရာၾကီးပါလားလို႔ ေတြးေနတုန္းမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ ေန႔လည္၁နာရီထိုးကာနီးမွပဲ မိသားစုအားလံုး တက္ညီလက္ညီႏိုးေတာ႔တယ္။ ခဏေနရင္ ေလယာဥ္ကြင္းကိုပို႔ေပးမယ္႔ကား ေရာက္လာ ေတာ႔မွာမို႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည္႔စီေရမိုးခ်ိဳးေခါင္းေလွ်ာ္ျပီးခ်ိန္နဲ႔ ကြက္တိမွာပဲ ကားေရာက္လာခဲ႔တယ္။
* * *
ဒုတိယအၾကိမ္စီးရတဲ႔ေလယာဥ္ၾကီးကေတာ႔ အၾကီးၾကီးပါပဲ။ ေလယာဥ္ကၾကီးလို႔ ျငိမ္တာေရာ။ တစ္ေယာက္ ခ်င္းစီရဲ႔ေရွ႔မွာ TV အေသးေလးေတြကိုယ္စီနဲ႔ ရုပ္ရွင္ၾကည္႔ခ်င္ၾကည္႔၊သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္နားေထာင္၊ ဂိမ္း ကစားခ်င္ကစားလို႔ရတာေရာဆိုေတာ႔ သားေတြကသေဘာက်လို႔။ ကၽြန္မတို႔လူၾကီးႏွစ္ေယာက္ကေတာ႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ား အိပ္ျပီးလိုက္လာၾကတာပါပဲ။ တိုင္ေပကေန ၁၃နာရီၾကာစီးရတဲ႔ ေလယာဥ္ခရီးဟာ ေန႔ လည္ ၁၂နာရီမွာ ေလာ႔စ္အိန္းဂ်လိစ္မွာ အဆံုးသတ္ေလရဲ ့။
ျမန္မာျပည္မွာထဲက လြဲခဲ႔တဲ႔ေလယာဥ္ေၾကာင္႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ ့မူလခရီးစဥ္ေတြ အကုန္လြဲေခ်ာ္ကုန္ျပီး Los Angeles မွာလည္း ခရီးလမ္းဆံုး Pittsburgh ကိုေရာက္ေအာင္ ေလယာဥ္ေျပာင္းစီးဖို႔ ၁၀နာရီတိတိ
ေစာင္႔ရျပန္တယ္။ အေတာ္ပူျပင္းေနျပီျဖစ္တဲ႔ရန္ကုန္ရဲ ့မတ္လေနေရာင္ေအာက္ကျဖတ္သန္းခဲ႔ၾကတဲ႔ ကၽြန္မ တို႔တေတြဟာ ထိုင္၀မ္မွာေတာ့ေနလို႔ေကာင္းရံုရာသီဥတုနဲ႔ဇိမ္က်ခဲ႔တယ္။ Los Angeles ေရာက္ေတာ႔ သိသိ သာသာေအးေနျပီ။ ေလယာဥ္ကြင္းၾကီးကက်ယ္လွေပမယ္႔ နားနားေနေန လဲလဲေလ်ာင္းေလ်ာင္းေနလို႔မရ ဘူး။ ထိုင္ေပမွာတုန္းကလို ၾကိဳမယ္႔သူလည္းမရွိ။ တည္းစရာေနရာလည္းမရွိနဲ႔။ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာေနခဲ႔ရ တာေၾကာင္႔ လူကလည္းေညာင္းလွျပီ။ဒါနဲ႔ ဟိုတယ္မ်ားစီစဥ္ေပးထားသလားဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ေငြ႔ေငြ႔နဲ႔ China Airline ေကာင္တာဆီ သြားေမးခဲ႔ေသးတယ္။
`ရန္ကုန္ကထြက္တဲ႔ China Airline ရဲ ႔ေလယာဥ္မွာ ျပသနာျဖစ္တာနဲ႔ ကၽြန္မတို႔မူလခရီးစဥ္ေတြ အကုန္လြဲ ေခ်ာ္ခဲ႔ရတယ္။ထိုင္ေပမွာ၁၁နာရီေစာင္႔ရတဲ႔အတြက္ China Airline က ဟိုတယ္စီစဥ္ေပးတယ္။အခု Los Angeles မွာလည္း ၁၀နာရီထပ္ေစာင္႔ရဦးမယ္။ကၽြန္မတို႔ကို ဟိုတယ္မစီစဥ္ေပးဘူးလား။´
ကၽြန္မရဲ ့ခပ္ရွည္ရွည္ေမးခြန္းကို အသက္ခပ္ၾကီးၾကီး China Airline ၀န္ထမ္းကခပ္တိုတိုပဲ`ႏိုး´လို႔ေျဖတယ္။
`China Airline ေၾကာင္႔ ကၽြန္မတို႔အခ်ိန္ေတြေႏွာင္႔ေႏွးကုန္ရတယ္ေလ´
ကၽြန္မက အဲဒီလိုအထြန္႔တက္ေတာ႔ သူကသူ႔အထက္အရာရွိကုိေမးေပးမယ္ဆိုတာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကကၽြန္မ လိုက္သြားလိုက္တယ္။သူတို႔ခ်င္းကြိကြိကြကြေတြ အျပန္အလွန္ေျပာျပီး ကၽြန္မကိုျပန္ေျပာတယ္။`ႏိုး´တဲ႔။
ကၽြန္မစိတ္နည္းနည္းညစ္သြားတယ္။ ၁၀နာရီၾကာေအာင္ ဘယ္လိုမ်ားေစာင္႔ရပါ႔မလဲ။ သားေတြကေတာ႔
ေလယာဥ္ကြင္းအက်ယ္ၾကီးထဲမွာ ေျပးလႊားေပ်ာ္ျမဴးလို႔။
ဟိုတယ္ကိစၥေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္မရွိေတာ႔ဘူးဆိုေတာ႔ ေနာက္ထပ္အေရးတၾကီးလုပ္ရမွာက ကၽြန္မတို႔ကို လာၾကိဳေနမယ္႔သူဆီ အီးေမးလ္ပို႔ဖို႔ပဲ။ သားငယ္နဲ႔သူ႔ ေဖေဖက အထုတ္အပိုးေတြကိုေစာင္႔။ ကၽြန္မနဲ႔သားၾကီး ကအင္တာနက္သံုးလို႔ရမယ္႔ေနရာရွာၾကျပန္တယ္။ Internet လို႔ေရးထားျပီး laptop ေလးေတြ ေလးငါးလံုးခ် ထားတာေတာ႔ေတြ႔ပါရဲ ့။ ေစာင္႔ၾကည္႔ေနသူလဲမရွိ။ဘယ္လိုသံုးရမလဲမသိမို႔ ခဏၾကာေအာင္ေစာင္႔ၾကည္႔ရ
ေသးတယ္။ အမ်ိဳးသမီးတဦး၀င္သံုးတာျမင္တာနဲ႔ကၽြန္မလည္းခပ္တည္တည္နဲ႔၀င္သံုးၾကည္႔တယ္။ ကြန္ျပဴၽတာ ကပိုက္ဆံထည္႔ပါလို႔ေတာင္းတာနဲ႔ ၅ေဒၚလာတန္တရြက္ထည္႔လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ အင္တာနက္ကပြင္႔မ လာ သလို ပိုက္ဆံကလည္းျပန္ထြက္မလာပါဘူး။ဒါနဲ ႔ေနာက္ခံုတလံုးကိုေျပာင္းျပီး ဟိုႏွိပ္ဒီႏွိပ္ေလွ်ာက္ႏွိပ္ တယ္။ ပိုက္ဆံထပ္ေတာင္းတာနဲ႔ ၅ေဒၚလာထပ္ထည္႔လိုက္တယ္။ ဒီတခါေတာ႔ ဘယ္လိုအေပါက္အလမ္း တည္႔သြားတယ္မသိ။ Gmail ေပၚလာေတာ႔ ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ကၽြန္မတို႔ LA ေရာက္ေနျပီဆိုတဲ႔အေၾကာင္း၊
ေလယာဥ္ကည ၁၀နာရီ၃၅ မွာထြက္ျပီး မနက္ျဖန္မနက္ေစာေစာ ၆ နာရီမွာ Pittsburgh ကိုေရာက္မယ္႔ အေၾကာင္း emaily ပို႔ုျပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ စိတ္ကေတာ္ေတာ္ေပါ႔ပါးသြားျပီ။ ပိုက္ဆံ၅ေဒၚလာကေတာ႔ ျပန္ထြက္ မလာျပန္ဘူး။ကၽြန္မဘ၀မွာ စာတစ္ေစာင္ကို ၁၀ေဒၚလာေပးျပီးပို႔ခဲ႔ရတဲ႔ ေစ်းအၾကီးဆံုးအင္တာနက္ အသံုးျပဳ မႈပါပဲ။
၁၀နာရီေတာင္အခ်ိန္ျဖဳန္းရမွာဆိုေတာ႔ ဟိုနားဒီနားေလွ်ာက္ၾကည္႔ဖို႔ ေလယာဥ္ကြင္းအျပင္ကိုထြက္ခဲ့ ၾကတယ္။ အားပါး-ေအးလိုက္တာ။ ေလကလည္း တဝူးဝူးတိုက္ေနတယ္။ ေလဟာျပင္မွာ ၾကာၾကာမေနႏိုင္ တာနဲ႔ ေလယာဥ္ကြင္းထဲျပန္၀င္ခဲ႔ၾကတယ္။ Pittsburgh ကိုထြက္မယ္႔ ေလယာဥ္ဂိတ္နံပါတ္ကိုရွာျပီး အဲ႔ဒီဂိတ္ မွာပဲေစာင္႔ၾကဖို႔ ထြက္ခဲ႔ၾကတယ္။ ဂိတ္ေရာက္ေတာ႔ လူကပင္ပန္းေနျပီ။ ဗိုက္ကလည္းဆာေနျပီ။ မက္ေဒၚ နယ္က ၾကက္ေၾကာ္၀ယ္စားျပီးခ်ိန္မွာေတာ႔ မ်က္စိေတြေမွးလာတယ္။သားအဖတေတြ ေလယာဥ္ကြင္းထဲ ဟိုဟိုဒီဒီေလွ်ာက္ၾကည္႔ၾကခ်ိန္မွာ ကၽြန္မကေတာ႔ ေျပာင္လက္သန္႔ရွင္းေနတဲ႔ေလယာဥ္ကြင္းၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ခရီးေဆာင္အိတ္ကို ေခါင္းအံုးလို႔ တေရးအိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ႔တယ္။
ည၁၀နာရီ၃၅မိနစ္မွာ Pittsburgh ကိုထြက္မယ္႔ေလယာဥ္ေပၚ တက္ၾကျပန္တယ္။ US Airline ရဲ ့ ေလယာဥ္ကခပ္ေသးေသးပါပဲ။ ေလယာဥ္ကေသးေတာ႔သားေတြမူးမွာ၊ နားပူမွာစိတ္ပူမိေသးတယ္။ဒါေပမယ္႔ သူတို႔က တေန႔လံုးမအိပ္ဘဲ Los Angeles ေလယာဥ္ကြင္းထဲေလွ်ာက္ၾကည္႔၊ ေျပးေဆာ႔၊ စားခ်င္ရာ၀ယ္စား ထားၾကတာမို႔ ညအိပ္ခ်ိန္ေရာက္ေနတာေရာ၊ ပင္ပန္းတာေရာ၊ ဗိုက္၀တာေရာေပါင္းျပီး ေလယာဥ္ပ်ံျပီး မၾကာခင္မွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္ကုန္ၾကပါေလေရာ။ ေလယာဥ္ေသးေသးေပၚမွာေတာင္ခရီးသည္က တ၀က္ေလာက္ ပဲပါတာမို႔ ကၽြန္မတို႔မိသားစုအပါအ၀င္ တျခားခရီးသည္တခ်ိဳ ့ပါေလယာဥ္ခံုတန္းေတြေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္ျပီး သက္ေတာင္႔သက္သာပဲ အိပ္လိုက္လာၾကတာ Pittsburgh ေလယာဥ္ကြင္းကိုေလယာဥ္ဆင္းမွပဲ ႏိုးၾက
ေတာ႔တယ္။ ကမ ၻာ့အေရွ ့ျခမ္းက ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့စံေတာ္ခ်ိန္ မတ္လ ၉ ရက္ေန႔ည ၁၁နာရီခြဲမွာ စတင္ခဲ႔တဲ႔ ကၽြန္မတို႔ရဲ ့ကမ ၻာတျခမ္းျဖတ္သန္းရတဲ႔ခရီးစဥ္ဟာ ကမ ၻာ့အေနာက္ျခမ္းက အေမရိကတိုက္ရဲ ့အေ႐ွ ့ဘက္ျခမ္း Pittsburgh ၿမိဳ ့စံေတာ္ခ်ိန္မနက္၆နာရီမွာ အဆံုးသတ္ခဲ႔ပါျပီ။
ခက္မာ
July, 2009၊ Pittsburgh
( Printed in Mandalay Gazette Newspaper in November 2009 and Perfect Magazine in 2009
