( ႏိုင္ငံတကာက စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး Jazz ေတးဂီတ၀ိုင္းနဲ႔ တြဲဖက္တင္ဆက္တဲ့ ကဗ်ာရြတ္ဆိုပြဲ Jazz Poetry Concert 2011) မွာ က်မ ရြတ္ခဲ့တဲ့အက္ေဆးေလးပါ။ က်မအက္ေဆးကိုစာေပေမာင္ႏွမေတာ္စပ္တဲ့
ေမာင္ေလးေတဇာ (လေရာင္လမ္း) က အဂၤလိပ္လိုဘာသာျပန္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကဗ်ာရြတ္ပြဲမွာ က်မက အဂၤလိပ္ဗားရွင္းကို ျမန္မာလိုတစ္ပိုဒ္နဲ႔ေပါင္းစပ္ရြတ္ခဲ့ ၿပီး၊ ျမန္မာဗားရွင္းကိုေတာ့ မိတ္ေဆြမ်ားကိုဒီေနရာကေ၀မ်ွလိုက္ပါတယ္။)

ေဆာင္းကိုႀကံ႕ႀကံ႕ခံရင္ဆိုင္ခဲ့ၿပီး ေႏြဦးမွာရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ အလွဆံုးပြင့္ခဲ့တဲ့ခ်ယ္ရီပင္..

ေနျခည္၀င္း၀င္းႏွင့္လႈပ္လႈပ္ရွားရွားပတ္၀န္းက်င္တို႔မွတဆင့္ ေႏြးေထြးေသာအေပ်ာ္ကို
သယ္ေဆာင္လာခဲ့ေပးေသာေႏြဦးတခုလြန္ေျမာက္ ခဲ့ျပန္ၿပီ။ ႏွင္းေဖြးေဖြးႏွင့္သစ္ကိုင္း
ေျခာက္ထီးထီးေတြၾကားမွာ တခ်ိန္လံုးလိုလို ငိုခ်င္၀မ္းနည္းေနခဲ့ရေသာတိတ္ဆိတ္ သည့္ေဆာင္းပန္းခ်ီ ကိုေမ့ေလ်ာ့ဖို႔ႀကိဳးစားႏိုင္သည့္အင္အားကိုလည္း ေႏြဦးက သယ္ေဆာင္လာေပးခဲ့သည္။ ေႏြဦးေရာက္သည္ႏွင့္ေဆာင္းရာသီမွာအျဖဴအမည္း နီးပါးျဖစ္ခဲ့ေသာ ေလာက၀န္းက်င္တြင္ေရာင္စံုလႊမ္းလာၿပီ။ ေကာင္းကင္ကျပာျပာ။
ေျမျပင္တြင္ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္း။ သစ္ကိုင္းေတြေပၚမွာအေသြးစံုပုရစ္ဖူးေတြအစီအရီ။

အရိုးျပိဳင္းၿပိဳင္းဘ၀ျဖင့္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အေအးဒါဏ္ကို အံႀကိတ္တင္းခံခဲ့ေသာ သစ္ကိုင္းေျခာက္မ်ား အားထိုးခြဲထြက္လာတာက အလြန္ႏုညံ့ေသာပြင့္ဖတ္ပြင့္လႊာ မ်ားျဖင့္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ပန္းဖူးေတြျဖစ္သည္။ထိုပန္းပင္ေတြက ေႏြဦးမွစ၍အစြမ္းကုန္ ပြင့္လန္းလွပေစဖို႔ ေျခာက္ျခားဖြယ္ေဆာင္း၏အေအးဒါဏ္ေအာက္မွာ အားယူခဲ့သည္
ေပါ့။ ႏွင္းထုဖံုးလႊမ္းေသာသစ္ကိုင္းေျခာက္မ်ားအတြင္းမွာ ‘ ေနေသးသပ’ ရယ္လို႔
‘ခ်ိဳေသြး’ ခဲ့ၾကသည္ေပါ့။

ေနျခည္၀င္းလာေတာ့လည္းႏွင္းမ်ားကေတာင့္မခံႏိုင္။ ေရအျဖစ္အသြင္ေျပာင္းကာ
ေျမႀကီးထဲစိမ့္၀င္ၾကရသည္။ ထိုေရဓါတ္ကသစ္ပင္မ်ားကိုအသက္ဆက္ေစျပန္ကာ
ေႏြဦးမွစ၍ စံုလင္မ်ားျပားေသာပန္းမ်ားကိုပြင့္ေစျပန္သည္။ေႏြဦးကမ်က္ႏွာမလိုက္ပါ။ က်မ ၿခံထဲကိုလည္းေရာက္လာ၍ က်မပ်ိဳးထားေသာပန္းေတြကိုပြင့္ေစသည္။ ဒါေပမယ့္ မတည္ၿမဲတတ္ေသာသဘာ၀တရားအရ က်မပန္းမ်ား ကလည္းအၿမဲတန္း
ေတာ့လွမေနႏိုင္ပါ။ ရွဥ့္ကေလးေတြကတခ်ိဳ႕ပြင့္ဖတ္ေတြကိုလာစားသည္။ ငွက္ကေလးေတြက အညႊန္႔အေညွာက္ေတြကိုထိုးဆိတ္သည္။ ရြက္ေၾကြရာသီက လည္းသစ္ပင္မ်ား၏အရြက္ေတြကိုေျခြခ်၍ မၾကာခင္ေၾကြေလ်ာရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ပန္းမ်ားကို နမိတ္ျပသည္။

မၾကာခင္ေဆာင္းရာသီေရာက္လာဦးေတာ့မည္။ အေအးဒါဏ္ႏွင့္ႏွင္းထုက ပန္းမ်ား၏ ဇီ၀ိန္ကိုေျခြဖို႔ႀကိဳး စားၾကလိမ့္မည္။ ပန္းပြင့္ဖတ္လႊာေတြကလည္းအားမတန္မာန္
ေလ်ာ့၍ေၾကြေလ်ာၾကရမွာေပမယ့္သူတို႔၏ဇီ၀စြမ္းအားမ်ားကိုအရိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းသစ္ကိုင္း မ်ားထဲတြင္သိုေလွာင္၍ ေဆာင္း၏ဒါဏ္ကိုအံႀကိတ္ခံၾကဦးမည္။ ေနာက္တေႏြ
ေနျခည္၀င္း၀င္းႏွင့္ေပါင္းဆံုရခ်ိန္မွာေတာ့ ထိုရုပ္ျဒပ္မဲ့အင္အားတို႔ကပန္းပြင့္မ်ားအျဖစ္
ေျပာင္းလဲကာ လူသားတို႔အားၾကည္ႏူးေပ်ာ္ရႊင္ေစဦးမည္။ ေဆာင္း၏အေအးဒါဏ္ႏွင့္
ႏွင္းထုက ပန္းမ်ား၏ပြင့္ခ်ပ္ပြင့္လႊာေတြကိုေျခြႏိုင္ေပမယ့္ သစ္ကိုင္းေျခာက္ရိုးတြင္း
ျခင္ဆီထဲတြင္ကိန္းေအာင္းေနေသာ ရုပ္ျဒပ္မဲ့၀ိညာဥ္အင္အားကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွွ မဖ်က္ဆီးႏိုင္ပါ။

က်မတို႔တေတြလည္း ေႏြဦးတဖန္ေရာက္လာခ်ိန္ကိုေမ်ွာ္၍ ရာသီၾကမ္းေဆာင္းမ်ား ကိုျဖတ္သန္းေနၾကရသည္ပင္။အေႏွာက္အယွက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ပ်က္စီးသြားရေသာ
ပန္းေတြေနရာမွာအစားထိုးဖို႔ ပန္းပင္အသစ္ေတြစိုက္ေနၾကရသည္ပင္။ အပ်က္အစီး ကိုစိတ္ပ်က္ၿပီး ထပ္မပ်ိဳးလ်ွင္ ပန္းလွလွေတြကိုၾကည့္၍ၾကည္ႏူးရေသာ အရသာ ဆံုးရံႈးရမွာ က်မတို႔ပဲျဖစ္သည္။ ေဆာင္းကိုေၾကာက္၍ (မုန္း၍) လက္ပန္းက်ေနလ်ွင္
ေႏြဦးကိုမႀကိဳႏိုင္မွာ က်မတို႔ ပဲျဖစ္သည္။  

ေႏြဦးမ်ားလွဖို႔ဆိုတာ ဆုေတာင္းေနရံုႏွင့္ေတာ့မၿပီးပါ။ ဘ၀၏ရာသီၾကမ္းမ်ားအတြင္း တြင္ ပန္းမ်ားအားပြင့္လန္းလာေစႏိုင္ေသာ၀ိညာဥ္ အင္အားေတြကို က်မတို႔ခႏၵာကိုယ္ ထဲမွာ သိုေလွာင္ထားႏိုင္သမ်ွေတာ့ က်မတို႔ ေႏြဦးေတြကလည္းပန္းစံုပြင့္၍လွေန လိမ့္မည္ျဖစ္သည္။