သရုုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ သန္းေဌးေမာင္
ဒီေန႔ ေန႔လည္၂နာရီေလာက္မွာေရာက္လာေသာအီးေမးတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ ကၽြန္မမွာၿပံဳးရမလိုုမဲ့ရမလိုုျဖစ္
သြားခဲ့ရသည္။ သားတိုု႔ေက်ာင္းမွအီးေမးလ္ျဖစ္သည္။“Grade 4ႏွင့္Grade 5 မွေက်ာင္းသား၃ဦး၏ေခါင္း တြင္သန္းဥတခ်ိဳ႕ေတြ႕ရွိပါသည္။ သင့္ကေလးအိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ကေလးေခါင္းကိုုစစ္
ေဆးပါ။ကေလးေခါင္းကို တစ္ပါတ္လ်ွင္အနည္းဆံုးႏွစ္ႀကိမ္စစ္ေဆးပါ။ အကယ္၍သင့္ကေလး
ေခါင္းတြင္ သန္း(သိုု့)သန္းဥေတြ႕ရွိပါက ေက်ာင္းသိုု႔ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္းၾကားပါ။ သန္းရွိသူကိုအ ျမန္ဆံုုးရွာေဖြေဖာ္ထုုတ္၍သန္းမ်ားကိုအျမစ္ျပတ္ႏွိမ္နင္းရန္မွာအလြန္အေရးၾကီးပါသည္။”ဟုု
ေရးထားသည္။သားႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းမွျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာသားတိုု႔အားအီးေမးလ္ကိုုျပေတာ့ျမန္မာျပည္မွေရာက္လာတာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ရံုုသာရွိေသးေသာသားႏွစ္ေယာက္ကလည္းကၽြန္မလိုုပင္ၿပံဳးၾကသည္။“သူတိုု႔ ဆီမွာလူ႔ေခါင္းထဲသန္းေတြ ့တာကငါတိုု ့ဆီမွာရြာထဲက်ား၀င္တဲ့အတိုုင္းပဲ“ ဟုုကၽြန္မက ေရရြတ္မိေသးသည္။
ညေနေစာင္းေတာ့ကၽြန္မတို႔ပရိုုဂရမ္တြင္ေလးလတာResidencyေနဖိုု႔ေရာက္လာသည့္ဗင္နီဇြဲလားမွ စာေရးဆရာမကိုုညေနစာလိုုက္ေၾကြးရ၏။ ညစာစားပြဲဆိုုေတာ့ စကားေတြဟိုုေျပာသည္ေျပာေျပာၾကရင္းသား တိုု႔ေက်ာင္းတက္ရသည့္အေျခအေနအေၾကာင္းစကားေရာက္သြားသည္။ကၽြန္မသားေတြကဒီႏွစ္မွေျပာင္းေနရေသာေက်ာင္းအသစ္မွာအလြန္ေပ်ာ္ၾကေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာကိစၥအားလံုုး အဆင္ေျပပါ ေၾကာင္းေျပာရင္းေန႔လည္ကရေသာအီးေမလ္းအေၾကာင္းရယ္စရာေမာစရာတစ္ခုုအျဖစ္ေျပာျပလိုုက္သည္။ကၽြန္မ စကားဆံုုးလ်ွင္ ၀ိုုင္း၍ရယ္ေမာၾကမည္ဟုုထင္ထားေပမယ့္ သူတိုု႔ကမရယ္ပါ။ ကၽြန္မမွလြဲ၍၏၀ိုုင္းထဲ မွာရွိေနေသာလူအားလံုုးပံုုစံက အလန္႔တၾကားဟန္ေပါက္သြားသည္။ တစ္ေယာက္ကဆိုု “Oh.my gosh!” ဆိုုၿပီး ဘုုရား ေတာင္တ,လိုုက္ေသး၏။
“ အိုုး.. အဲဒါသိပ္အေရးႀကီးတယ္။ မင္းကေလးေတြရဲ ့ေခါင္းကိုု ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းစစ္ လိုုက္ေသးလား“
“ ကေလးကတဆင့္ မင္းတိုု ့အစ္အိမ္သားလံုုးကူးသြားလိမ့္မယ္။”
အကယ္၍မ်ားကေလးေခါင္းမွာသန္းေတြ ့ခဲ့လ်ွင္ေက်ာင္းကိုုအေၾကာင္းၾကားၿပီး ေက်ာင္း၏ညႊန္ၾကား ခ်က္မ်ားအတိုုင္းလိုုက္နာ၍ စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုုသဖြယ္ မည္သိုု ့မည္ပံုုႏွိမ္နင္းရမည့္အေၾကာင္း သူတိုု႔ေျပာ
တာေတြနားေထာင္ရင္း ကၽြန္မႀကီးျပင္းခဲ့ရာရြာကေလးမွသန္းရွာ ပြဲေတြကိုုျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။
တာေတြနားေထာင္ရင္း ကၽြန္မႀကီးျပင္းခဲ့ရာရြာကေလးမွသန္းရွာ ပြဲေတြကိုုျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။
~ ~ ~ ~
ကၽြန္မတိုု႔ႀကီးျပင္းခဲ့ရာျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသေတာရြာမ်ားမွာေတာ့“ငါးပိႏွင့္ေလာက္၊ေရႊႏွင့္ေက်ာက္”ဆိုု ရိုုးကအဆန္းမဟုုတ္သလိုုလူႏွင့္သန္းဆိုုတာကိုုလည္းတြဲလ်ွက္ျမင္ၾကသည္ပင္။လူမွန္လ်ွင္သန္းရွိရမည္ဆိုုတာ မ်ိဳးေတာင္ေတြးၾကသည္ထင္ပါရဲ႕။ ျမစ္ရိုုးေခ်ာင္းရိုုးတေလ်ွာက္တည္ထားရေသာရြာေတြမိုု႔ရြာတန္းရွည္ေတြက အမ်ားစုုျဖစ္သည္။ ဟိုုဖက္ထိပ္၊သည္ဖက္ထိပ္ နာရီ၀က္ခန္႔ေလ်ွာက္ရေသာ ရြာတန္းရွည္တစ္ခုုကိုုျဖတ္သန္း မည္ဆိုုလ်ွင္အနည္း ဆံုုးသန္းရွာရင္းအတင္းေျပာေနသူ အမ်ိဳးသမီးသံုုးေလးတြဲေတာ့ေတြ႔ရမည္ပင္။ အိမ္အ တက္အဆင္းေလွခါးထစ္ေတြမွာထိုုင္ရင္းသံုုးေယာက္တြဲႀကီးသန္းရွာေနတာမ်ိဳးလည္းျမင္ရနိုုင္သည္။တခ်ိဳ႕ကေတာ့အိမ္မႀကီး၏ၾကမ္းျပင္မွာ သင္ျဖဴးဖ်ာခင္း၍ေအးေအးလူလူလဲေလ်ွာင္းကာ တဆင့္နိမ့္ေသာၾကမ္းျပင္မွာ ထိုုင္ေနေသာေနာက္တစ္ေယာက္ကသန္းရွာေပးတာကိုု စည္းစိမ္အျပည့္ႏွင့္ခံယူတတ္သည္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့မိန္းမခ်င္းစကားထိုုင္ေျပာေနရင္းအနီးမွာကစားေနသည့္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုု “ဟဲ့.. လာစမ္း”ဟုုလွမ္းေခၚၿပီး ေခါင္းကဆံပင္မ်ားကိုုၿဖဲ၍ သန္းေတြ၊သန္းဥေတြကိုု တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေအာင္ တုုတ္ေတာ့သည္။ စပ္စုုတတ္ေသာကေလး(အထူးသျဖင့္မိန္းကေလးငယ္)ေတြကေတာ့ သန္းရွာခံရင္းလူႀကီး ေတြအတင္းေျပာတာနားေထာင္ရျခင္းကိုုႀကိဳက္ပံုုရသည္။တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကေတာ့လူႀကီးေတြကိုုေၾကာက္၍ သာၿငိမ္ခံေနရသည္။ မ်က္ႏွာေတြကရႈံ႕မဲ့ေနၾကသည္။ ေခ်း၀င္ေနေသာလက္သည္းမာမာမ်ားႏွင့္ ကေလး၏ဦး ေခါင္းခြံနုုနုုမွာကပ္ေနသည့္သန္းကိုုဖ်စ္ကနဲအသံထြက္ေအာင္တုုတ္သည္မဟုုတ္လား။ ကေလးေတြေခါင္းက ဆီလည္းမရွိေလေတာ့ ေနေလာင္ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ဖြာေျခာက္ေျခာက္မွာကပ္ေနသည့္ သန္းဥကိုုဆြဲယူ လ်ွင္အသည္းခိုုက္ေအာင္လည္းနာေသးမဟုုတ္လား။ ကေလးကမခံႏိုုင္ေၾကာင္းဟန္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ တအီအီ အသံေပး၍ျဖစ္ေစျပေပမယ့္ သန္းရွာသူလက္မွလြတ္ဖိုု႔ကေတာ့မလြယ္လွပါ။ သန္းရွာေနသူ ကထိုုကေလး၏ မိခင္သိုု ့မဟုုတ္အေဒၚ သိုု ့မဟုုတ္လ်ွင္မ်က္နွာရင္းေသာအိမ္နီးျခင္းျဖစ္သည္ေလ။
“ဒီကေလးကၿငိမ္ၿငိမ္ေနတာမဟုုတ္ဘူး။ နင့္ေခါင္းထဲမွာသန္းမေတြေရာ၊သန္းပ်ေတြေရာ နည္းတာ မဟုုတ္ဘူး”ဆိုုၿပီးေဒသိရဆဲဆိုုနည္းတစ္ခုုခုုႏွင့္ေတာင္အဆဲခံရဦးမည္။ ကၽြန္မတိုု႔ငယ္ငယ္ကလည္းေခါင္းမွာ သန္းရွိခဲ့ဖူးသည္ပဲ။စေနတနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုအေမကကၽြန္မတိုု႔ေမာင္ႏွမတေတြ၏ေခါင္းကိုုဆပ္ျပာ ႏွင့္တစ္ထပ္၊သံပုုရာသီးအရည္ႏွင့္အသားဖတ္ေတြေရာစပ္ထားေသာတေရာ္ကင္ပြန္းေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ႏွင့္တစ္ထပ္ေလ်ွာ္ေတာ့သည္။ ဆပ္ျပာႏွင့္ေလ်ွာ္တာကသန္းေသေစဖိုု႔ျဖစ္ၿပီး သံပုုရာသီးပါေသာေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ႏွင့္ ေလ်ွာ္တာကေဘာက္မရွိေစဖိုု႔ျဖစ္သည္။ ေခါင္းကဆံပင္ေရမေျခာက္တေျခာက္မွာ ဘီးစိတ္ႏွင့္တိုုက္ကာသန္း အျမစ္ျပတ္ႏွိမ္နင္းေရးလုုပ္ေလ့ရွိ၏။ အဲဒီလိုုေန႔ေတြမွာဆိုုလ်ွင္ကၽြန္မတိုု႔ေခါင္းအေရျပားေတြမွာ ႀကိမ္းစပ္ေန ေတာ့သည္။အေမကမၾကာခနထိုုသိုု႔သန္းစစ္ဆင္ေရးလုုပ္တတ္တာေၾကာင့္ကၽြန္မတိုု႔ေမာင္ႏွမေခါင္းေတြမွာသန္းရွိေပမယ့္ တျခားသူေတြေလာက္ေတာ့မမ်ားပါ။
ရန္ကုုန္တြင္ေက်ာင္းတက္ရေသာ အထက္တန္းႏွင့္တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀မွာေတာ့ကၽြန္မေခါင္း မွာသန္းမရွိေတာ့ပါ။ ထိုုကာလမ်ားအတြင္းေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ေတြဆိုု ကၽြန္မကရြာမွာျပန္ေနတတ္သည္။ ရြာမွာရွိေနစဥ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းမ်ား အိမ္နီးခ်င္းမ်ားဆီသြားလည္လ်ွင္ ငယ္ငယ္ကျမင္ေနက်သန္းရွာပြဲေတြ ေတြ ့ရသည္။ အိမ္နီးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားႏွင့္တခ်ိဳ ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေျပာေျပာဆိုုဆိုုႏွင့္“ဟဲ့..လာစမ္း၊ နင့္ေခါင္းလည္းၾကည့္ရေအာင္”ဟုုဆိုုကာ ေခါင္းကိုုလာကိုုင္တတ္ၾကသည္။ ကၽြန္မက“ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းမရွိ ဘူး” ဟုုေျပာမိသျဖင့္ အဟားခံရတာလဲမၾကာခဏပင္။ ‘သန္းမရွိဘူး၊ဟုုတ္လား’ဟုုဟာသတစ္ခုုၾကားရသလို အေမးခံရဖူးသည္။ ‘လူပဲဟာ၊သန္းမရွိပဲေနမလား’ဟုု မျဖစ္နိုုင္တာကိုုႀကီးက်ယ္ရန္ေကာဟူသည့္ေလသံႏွင့္ အေငၚတူးတာလဲခံရဖူးေသးသည္။ လူမွန္ရင္ေခါင္းမွာ သန္းရွိမွာပဲဆိုုသည့္အဆိုုကိုုသက္ေသျပခ်င္သျဖင့္ကၽြန္မေခါင္းကိုု အၿငိဳးတႀကီးေမႊေႏွာက္သန္းရွာၾကတာ လည္းခံခဲ့ရသည္။ ဘယ္လိုုမွရွာမေတြ႕ၾကခ်ိန္မွာ“ ဘယ္လိုု ေကာင္မေလးလဲမသိဘူး။ ေခါင္းမွာသန္းလဲမရွိ ဘူး။”ဟုုၿငိဳၿငိဳျငင္ျငင္လက္ေလ်ာ့ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကတာလည္းခံ ရဖူးသည္။
ရြာမွာရက္ရွည္ရွိေနစဥ္ကာလတစ္ခုုမွာေတာ့ ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းတြယ္ေတာ့သည္။ ေခါင္းေတြကိုု တျဖင္းျဖင္းကုုတ္ရ၊ဘီးစိတ္တိုုက္ရႏွင့္စိတ္ညစ္လာေတာ့အိမ္နီးခ်င္းငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ေျပးသြားမိသည္။
“ငါ့ေခါင္းမွာသန္းတြယ္ေနၿပီ၊ ရွာေပးၾကစမ္းပါဟာ။” ဟုုဆိုုေတာ့ သူတိုု ့က၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာႀကိဳဆိုု ၾကသည္။ ငါတိုု ့ေျပာသားပဲ၊ လူမွန္ရင္ သန္းရွိရမွာေပါ့ဆိုုတာမ်ိဳးခပ္ဆန္ဆန္ေတာင္အေျပာခံလိုုက္ရေသး၏။
ျပသနာက သန္းရွာခံရသည့္အရသာကိုု ကၽြန္မႀကိဳက္သြားျခင္းပင္။ ေခါင္းေပၚကယားေနသည့္အေရ ျပားေနရာမွာကပ္ေနေသာသန္းဥကိုု ၾကြမ္းက်င္ေသာသန္းရွာသူ၏ လက္သည္း မာမာနွင့္မ်ားတုုတ္ေပးလိုုက္ ၍ အယားေျပသြားရသည့္အရသာ။ ဦးေခါင္းအေရျပားေပၚမွာ တရြရြလႈပ္ေနေသာသန္းရွာသည့္လက္ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုုျငင္ျငင္သာသာပြတ္သပ္ေပးေနသလိုုျဖစ္ကာ မိန္းေမာငိုုက္မ်ဥ္းသြားရေသာအရသာေတြကရွင္းျပရ ေတာ္ေတာ္ခက္သည္။
သန္းရွာခ်ိန္က ရြာတြင္းသတင္းေရဒီယိုုနားေထာင္ရခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ဟိုုဖက္အပိုုင္းကသန္းသန္းႏုု ညကခိုုးရာလိုုက္သြားတာသူ ့မိဘေတြကသိေပမယ့္ဘယ္သူခိုုးသြားတာလဲမသိေသးသည့္အေၾကာင္း၊ရြာလည္ ကမေထြး မေန႔ကစၿပီးေရႊဆြဲႀကိဳးတစ္ကုုံး၀တ္သည့္အေၾကာင္း၊ မေထြးကေရႊဆြဲႀကိဳးလုုပ္နိုုင္သည့္အေျခအေန မဟုတ္သည့္အတြက္ ထိုုေရႊဆြဲႀကိဳးကမေထြးႏွင့္ဘာလိုုလိုုျဖစ္ေနသည့္ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းနာယက ဘဏၭာေရး မွဴးမုုဆိုုးဖိုုဦးေပသီးလုုပ္ေပးတာျဖစ္နိုုင္ေၾကာင္းေတြအပါအ၀င္ငါးေမြးကန္တူးရန္ၿမိဳနယ္မွပါမစ္က်ေရးအတြက္ ေခ်ာင္းတြင္းေနအင္းသူေဌးမ်ားကရြာလူႀကီးဦးအုုန္းကိုုေငြႏွစ္သိန္းလာဘ္ထိုုးေၾကာင္း၊ရြာလမ္းခ်ဲ႕ထြင္ေရးတာ ၀န္ယူထားသူရြာလူႀကီးေယာက္ဖကမႏွစ္ကေကာက္ထားသည့္လမ္းခင္းရန္အလွဴေငြမ်ားကိုု စာရင္းရွင္းမေပး သည့္အေၾကာင္းအပါအ၀င္ ရြာေရးရပ္ေရးလူမႈေရးေတြကိုုပါအခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီသိရသည္။ ကိုုယ္ကစိတ္၀င္ စားလိုု႔ကေတာ့‘ဟုုတ္လား’‘အဲဒီေတာ့..’ဆိုုတာမ်ိဳးစကားေထာက္ေပးရံုုသာ။စကားမျပတ္လ်ွင္ျဖစ္ေစ၊ေခါင္းမွာသန္းေတြသန္းဥေတြမ်ားေနလ်ွင္ျဖစ္ေစ ေနာက္တေန႔ဘယ္အခ်ိန္ထပ္ရွာၾကမယ္ခ်ိန္း ႏိုုင္ၾကေသးသည္။
ေနာက္တခါေတြ ့ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ေခါင္းစဥ္သစ္ေတြေပၚလာျပန္သည္။ ရြာကထိန္ရက္ကိုုေနာက္ဆုုတ္ လိုုက္သည့္အေၾကာင္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ရြာကထိန္မွာ ညည္းဘာ၀တ္မလဲ။ ငါတိုု ့ဆင္တူခ်ဳပ္ၾကမလား။ ရြာႀကီးပိုုင္းအလယ္စုုကေတာ့တစ္အုုပ္လံုုးေရစိုု၀မ္းဆက္ဆင္တူေတြခ်ဳပ္ၾကမယ္ဆိုုပဲ။ေဒၚတင္ေအးအလွဴအလုုပ္အကိုုင္ေန႔ကိုုေရာ ညည္းလိုုက္မွာလား။ အလွဴကငါးေျခာက္ေထာင္းနဲ႕ၾကာဆံဟင္းေလးႀကီးေကၽြးမွာဆိုု ေတာ့ငါတိုု႕ငါးေျခာက္ကိုုင္တဲ့ေနရာနဲ႕ေထာင္းတဲ့ေနရာ၀င္ၾကမယ္ေအ။ ၾကက္သြန္ခြာရလွီးရတာမႊန္လြန္းလိုု ့ဆိုုတာမ်ိဳးတိုုင္ပင္ျဖစ္ျပန္သည္။ရြာဦးေစတီျဖစ္ေျမာက္ေရးအလွဴခံရက္ေတြကိုုလည္းခြဲတန္းခ်ထားေလေတာ့တိုု႔အုုပ္စုုၾကာသပေတးေန႔ထြက္ရေအာင္ဆိုုတာမ်ိဳး အဆင္ေျပရာနီးစပ္ရာလူျခင္းညွိႏႈိင္းႏိုုင္သည္။ မိန္းမခ်င္း ေျပာျဖစ္တာေတြထဲက အိမ္မွာရွိသည့္ေယာက်ၤားသားေတြကိုု ျပန္သတင္းပိုု႔သင့္တာကိုုပိုု႔ၾကသည္။ ဒီႏွစ္ထမနဲ ပြဲမွာဒယ္ႏွစ္အိုုးတိုုးမွာ မိုု႔ႏွဲမည့္ကာလသားထပ္စုုထားဖိုု႔ဆိုုတာမ်ိဳး၊ စုုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲမွာျမစ္တဖက္ကမ္းရြာကဒိုုး ပတ္၀ိုုင္းကိုုပါဖိတ္ေခၚမည္ဆိုုသည့္အေၾကာင္းေတြေပါ့။
သန္းရွာရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္းတာမ်ားလာေတာ့အေမေက်ာင္းဆရာမကၾကည့္မရေတာ့ပါ။ ငယ္ငယ္တုုန္းက လိုုသန္းစစ္ဆင္ေရးလုုပ္၍ႏွိမ္နင္းေတာ့သည္။ အေမ့စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းပါးသြားေတာ့ အေမကသူ ့စစ္ဆင္ေရးေအာင္ျမင္သည့္အတြက္တၿပံဳးၿပံဳးျဖစ္ေနေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့သိပ္မေပ်ာ္ခ်င္လွပါ။ “ နင့္ေခါင္းမွာသန္းသိပ္မရွိေတာ့သန္းရွာရတာပ်င္းစရာေကာင္းတယ္။“ ဟုုဆိုုကာသူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မ ေခါင္းကိုုမကိုုင္ခ်င္ေတာ့၍ျဖစ္သည္။ေခါင္းမွာသန္းရွားပါးသူတစ္ေယာက္ကိုုသန္းရွာသူေတြကလိုုလိုုလားလား သန္းရွာမေပးခ်င္ၾကေလေတာ့ဇိမ္မယူရေတာ့သည့္အျပင္ သူတိုု႔၀ိုုင္းထဲ၀င္ဖိုု႔အရည္အခ်င္းမမီသလိုုလိုဘာလိုု လိုုေတာင္ျဖစ္ေသးမဟုုတ္လား။
သိုု႔ေသာ္ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းသူအျဖစ္ေက်ာင္းတက္ေနရေသာ ကာလေတြမွာေတာ့ ေခါင္းမွာသန္းရွိျခင္းက မသင့္ေတာ္သလိုု ေနရာထိုုင္ခင္းအရေရာ၊အေျခအေနအရပါ ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းမရွိေတာ့ျပန္။ တခါတေလ ရြာျပန္လည္လ်ွင္ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္သန္းတုုတ္သန္းရွာေနၾကေသာအိမ္နီးနားျခင္းေတြ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုု ၾကည့္ကာသန္းရွာခံရသည့္အရသာကိုုျပန္လိုုခ်င္သလိုုလိုုျဖစ္လာသည္။ တခါတေလမ်ားသူမ်ားေခါင္းကသန္း တစ္ေကာင္ေလာက္ဖမ္းၿပီး ကိုုယ့္ေခါင္းထဲထည့္လိုုက္ခ်င္စိတ္မ်ားေတာင္ေပါက္ေအာင္ပင္သန္းရွာခံခ်င္မိ၏။
မထိပ္တိုုအိမ္ေရွ ့ပိေတာက္ပင္ရိပ္ေအာက္ကြပ္ပ်စ္တြင္ ညေနေစာင္းအလုုပ္သိမ္းခ်ိန္၌ က်င္းပေလ့ရွိ သည့္ ရပ္ကြက္အမ်ိဳးသမီးစုုေ၀းပြဲမွာကိုုယ္ကသန္းရွာသူမဟုုတ္၊ သန္းအရွာခံသူ လည္းမဟုုတ္ပဲပူးေပါင္းပါ၀င္ ဖိုု႔ကနည္းနည္းအူေၾကာင္ေၾကာင္နိုုင္သည္။ စကားေျပာရင္းဆိုုရင္းႏွင့္ ‘အဲ့ဒီေနရာေလးကိုု နာနာေလးတုုတ္ လိုုက္စမ္းပါအစ္မရယ္။ယားလြန္းလိုု႔'ဆိုုတာမ်ိဳးေျပာလိုုက္ရတာကိုုကသန္းအရွာခံသူႏွင့္သန္းရွာေပးသူအၾကား မွာခင္မင္ရင္ႏွီးမႈတိုုးပြားသြားၿပီးတစ္ဦးအက်ိဳးတစ္ဦးသယ္ပိုုးျဖည့္ဆည္းရင္းစည္းလံုုးညီညြတ္မႈခိုုင္ၿမဲသြားသလိုု ခံစားရေစသည္။ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းေတြမရွိေတာ့သလို သန္းလဲမရွာတတ္ေလေတာ့ထိုုစုုေ၀းပြဲကိုု ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္လိုုတက္ခဲ့ရသည္။
ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္၍ၿမိဳ ့ကိုုျပန္ရခ်ိန္ေတြမွာ ညေနေစာင္းလ်ွင္ ရြာရွိပိေတာက္ပင္ေအာက္ကအမ်ိဳးသမီး လႊတ္ေတာ္ကိုုသတိရမိတတ္သည္။ ရြာမွာဘာေတြျဖစ္ေနေလသလဲ။ သူတိုု ့ဘာေတြမ်ားတိုုင္ပင္ေနၾကေလ မလဲ။ အဲဒီကတဆင့္တက္ေတြးမိတာကေတာ့ အကယ္၍မ်ား ရြာကအမ်ိဳးသမီးေတြ၏ေခါင္းေတြမွာသန္းမရွိ ေတာ့လ်ွင္သူတိုု႔၏စုုေ၀းခ်ိန္ကဘယ္လိုုေျပာင္းသြားေလမလဲ။ အခ်င္းခ်င္းစည္းလံုုးမႈခိုုင္ၿမဲေရးအတြက္ စည္းရံုုး ေရးဆင္းျခင္းႏွင့္သတင္းဖလွယ္ေရးအလုုပ္ကိုု ဘယ္လုုိပံုုစံႏွင့္မ်ားေျပာင္း၍ေဆာင္ရြက္ၾကေလမလဲ။ ရြာက အမ်ိဳးသမီးေတြေခါင္းမွာသန္းေတြရွိတတ္တာကိုုက သူ ့အရပ္ႏွင့္သူ ့ဇာတ္အတြက္လိုုအပ္ ခ်က္တစ္ခုုလိုုျဖစ္ ေနေလသလား။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မတကယ္ပင္ထိုုသိုု ့ ေတြးခဲ့မိေလသည္။
~ ~ ~ ~ ~
“ မင္းတိုု ့တိုုင္းျပည္ကေက်ာင္းေတြမွာေရာအဲဒီလိုုမလုုပ္ၾကဘူးလား။”
ထမင္းစားပြဲ၀ိုုင္းထဲမွတစ္ေယာက္ကအဲဒီလိုုေမးလိုုက္ေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ကလက္ရွိေနရာဆီျပန္ေရာက္ လာသည္။ ကၽြန္မကသူ ့ေမးခြန္းအတြက္တိုုက္ရိုုက္မဟုုတ္ေသာအေျဖကိုု ဟာသေဖာက္ၿပီးေပးလိုုက္သည္။
“ အကယ္၍ကၽြန္မႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ေဒသကိုု ရွင္ေရာက္သြားလိုု ့ ရွင့္ေခါင္းမွာသန္းမရွိဘူးလိုု ့ေျပာရင္ တခ်ိဳ႕လူေတြက ၀ိုုင္းရယ္ေကာင္းရယ္ၾကလိမ့္မယ္။ အခုုအခ်ိန္ထိတခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာ တစ္ေယာက္ေခါင္းက သန္းကိုုတစ္ေယာက္ရွာေပးၾကတာဟာ ေက်းလက္ေနလူေတြရဲ ႔ဓေလ့စရိုုက္တစ္ခုုအေနနဲ ့ရွိေနေသးတယ္။”
ဒီတခါေတာ့သူတိုု ့အံံ့ၾသေသာအမူအရာႏွင့္ရယ္ေမာၾကသည္။
“ ရွင္တိုု ့အခုုရယ္ၾကသလိုုပဲ ဒီကအလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ကေလးတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္
ေခါင္းမွာသန္းေတြ ့လိုု ့ ေက်ာင္းသားမိဘအားလံုုးဆီအီးေမးလ္ပိုု ့ၿပီး အိမ္နဲ႔ေက်ာင္းပူးေပါင္းလိုု ့ သန္းကိစၥကိုု စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုုအေနနဲ႔ေျဖရွင္းဖိုု ့တပ္လွန္႔တဲ့အေၾကာင္းၾကားရင္ သူတိုု႔ကလည္းရယ္ၾကလိမ့္မယ္။”
တကယ္ေတာ့ကၽြန္မကသူတိုု႔ကိုု သန္းရွိျခင္းနဲ႔သန္းရွာျခင္းအားျဖင့္ ေက်းလက္ေနလူထုု (အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးထုု) ထံတြင္ေပၚေပါက္လာသည့္ စိတ္ပိုုင္းရုုပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာရလာဘ္ေတြကိုုရွင္းျပခ်င္တာျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးထုုစုုေ၀းသန္းရွာၾကခ်ိန္က လ်ွပ္စစ္ဓါတ္အားမလိုု၊ကြန္ပ်ဴတာရွိဖိုု ့မလိုုသည့္ ရြာတြင္းအင္တာနက္ ကိုုအသံုုးခ်ခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ေၾကာ္ျငာစရာမလိုု၊ခန္းမငွားစရာမလိုုသည့္ စုုေ၀းတိုုင္ပင္စည္းရံုုးခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အကယ္၍သူတိုု ့တေတြ၏ေခါင္းမွာ သန္းေတြမရွိလ်ွင္သူတိုု ့၏ဘ၀ပံုုစံႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္က တမ်ိဳး တဖံုုေျပာင္းသြားမွာျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားေပါ့။
ဒါ့အျပင္သန္းေၾကာင့္ေခါင္းယားေနသူတစ္ေယာက္၏ ယားေနေသာ ေနရာမွာတြယ္ကပ္ေနသည့္သန္း
ကိုုသန္းရွာသူကေတြ ့ၿပီး ေခါင္းထဲမွာပင္ေဖ်ာက္ကနဲျမည္ေအာင္ လက္သည္းႏွင့္တုုတ္ေပးလိုုက္ခ်ိန္၌ ေခါင္း ယားေျပသြားသူခံစားရေသာအရသာႏွင့္ သန္းကိုုတုုတ္လိုုက္ရသူခံစားရေသာ အရသာအေၾကာင္းေတြအပါ အ၀င္ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ ေမြးကတည္းကမ်က္စိမျမင္ရွာသူကို ေနေရာင္ျခည္အေၾကာင္းရွင္းျပသလိုုျဖစ္ေနမွာ ပဲဟုုေတြးမိသျဖင့္ ကၽြန္မကရွင္းျပဖိုု ့မႀကိဳးစားေတာ့ပါ။ ကၽြန္မက ဘယ္လိုုစကားဆက္ရမလဲစဥ္းစားရင္းေတြ ေတြေ၀ေ၀ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာစားပြဲ၀ိုုင္းအတြင္းရွိအေမရိကန္မိတ္ေဆြတစ္ဦးေျပာလိုုက္ေသာစကားကိုုေရာေယာင္ ရယ္ေမာ၍ သန္းဇာတ္လမ္းကိုုအဆံုုးသတ္ခြင့္ရသြားေတာ့သည္။
“ မင္းတိုု ့ေက်းလက္ေနလူထုုရဲ ့ဓေလ့စရိုုက္နဲ ့ ငါတိုု ့ဒီကလူတခ်ိဳ ႔ရဲ ႔ဓေလ့စရိုုက္ကအတူတူပါပဲ။ မင္းတိုု ့ ေတြက Lice ( သန္း) ၊ ငါတိုု ့ေတြက Lies ( လိမ္ညာေျပာတာ)ေလ။”
ခက္မာ
သန္းေတြကတဆင္႔ လူေနမွဳဘ၀ေတြထိ ေရာက္သြားလိုက္တာ တျပံဳးျပံဳး နဲ႔ ဖတ္သြားရတယ္ အမ။
အမ ဘေလာ႔ေရးေနတာ မသိလိုက္ပါလား။ ဟိုးႏွစ္ကတည္းက templete ေလးျပၿပီး မလုပ္ျဖစ္ဘူး ထင္ေနတာ။ ေကာင္းတယ္ အမေရ..။ ခ်ိဳသင္းလဲ လာဖတ္မယ္။
ျပည္တြင္းျပည္ပမဂၢဇင္းေတြမွာေရးျဖစ္ေနတာေလးေတြကိုု ဘေလာ့ထဲမွာစုုစုုစည္းစည္းေလး
ထားတဲ့သေဘာပါပဲခ်ိဳသင္းရယ္။ တခါတေလ ကိုုယ့္၀တၱဳအေဟာင္းေလးေတြရွားရွားပါးပါး
ျပန္ေတြ႕ရင္လည္း တင္ျဖစ္တယ္။ စာေရးသူတေယာက္ရဲ႕ အျခားေသာမ်က္ႏွာစာေလးတခုု
ေပါ့။