1. 2.
                                                   သရုုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ သန္းေဌးေမာင္

ဒီေန႔ ေန႔လည္၂နာရီေလာက္မွာေရာက္လာေသာအီးေမးတစ္ေစာင္ေၾကာင့္ ကၽြန္မမွာၿပံဳးရမလိုုမဲ့ရမလိုုျဖစ္
သြားခဲ့ရသည္။ သားတိုု႔ေက်ာင္းမွအီးေမးလ္ျဖစ္သည္။“Grade 4ႏွင့္Grade 5 မွေက်ာင္းသား၃ဦး၏ေခါင္း တြင္သန္းဥတခ်ိဳ႕ေတြ႕ရွိပါသည္။ သင့္ကေလးအိမ္ျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္း ကေလးေခါင္းကိုုစစ္
ေဆးပါ။ကေလးေခါင္းကို တစ္ပါတ္လ်ွင္အနည္းဆံုးႏွစ္ႀကိမ္စစ္ေဆးပါ။ အကယ္၍သင့္ကေလး
ေခါင္းတြင္ သန္း(သိုု့)သန္းဥေတြ႕ရွိပါက ေက်ာင္းသိုု႔ခ်က္ျခင္းအေၾကာင္းၾကားပါ။ သန္းရွိသူကိုအ ျမန္ဆံုုးရွာေဖြေဖာ္ထုုတ္၍သန္းမ်ားကိုအျမစ္ျပတ္ႏွိမ္နင္းရန္မွာအလြန္အေရးၾကီးပါသည္။”ဟုု
ေရးထားသည္။သားႏွစ္ေယာက္ေက်ာင္းမွျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာသားတိုု႔အားအီးေမးလ္ကိုုျပေတာ့ျမန္မာျပည္မွေရာက္လာတာတစ္ႏွစ္ေက်ာ္ရံုုသာရွိေသးေသာသားႏွစ္ေယာက္ကလည္းကၽြန္မလိုုပင္ၿပံဳးၾကသည္။“သူတိုု႔ ဆီမွာလူ႔ေခါင္းထဲသန္းေတြ ့တာကငါတိုု ့ဆီမွာရြာထဲက်ား၀င္တဲ့အတိုုင္းပဲ“ ဟုုကၽြန္မက ေရရြတ္မိေသးသည္။
 ညေနေစာင္းေတာ့ကၽြန္မတို႔ပရိုုဂရမ္တြင္ေလးလတာResidencyေနဖိုု႔ေရာက္လာသည့္ဗင္နီဇြဲလားမွ စာေရးဆရာမကိုုညေနစာလိုုက္ေၾကြးရ၏။ ညစာစားပြဲဆိုုေတာ့ စကားေတြဟိုုေျပာသည္ေျပာေျပာၾကရင္းသား တိုု႔ေက်ာင္းတက္ရသည့္အေျခအေနအေၾကာင္းစကားေရာက္သြားသည္။ကၽြန္မသားေတြကဒီႏွစ္မွေျပာင္းေနရေသာေက်ာင္းအသစ္မွာအလြန္ေပ်ာ္ၾကေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာကိစၥအားလံုုး အဆင္ေျပပါ ေၾကာင္းေျပာရင္းေန႔လည္ကရေသာအီးေမလ္းအေၾကာင္းရယ္စရာေမာစရာတစ္ခုုအျဖစ္ေျပာျပလိုုက္သည္။ကၽြန္မ စကားဆံုုးလ်ွင္ ၀ိုုင္း၍ရယ္ေမာၾကမည္ဟုုထင္ထားေပမယ့္ သူတိုု႔ကမရယ္ပါ။ ကၽြန္မမွလြဲ၍၏၀ိုုင္းထဲ မွာရွိေနေသာလူအားလံုုးပံုုစံက အလန္႔တၾကားဟန္ေပါက္သြားသည္။ တစ္ေယာက္ကဆိုု “Oh.my gosh!” ဆိုုၿပီး ဘုုရား ေတာင္တ,လိုုက္ေသး၏။
“ အိုုး.. အဲဒါသိပ္အေရးႀကီးတယ္။ မင္းကေလးေတြရဲ ့ေခါင္းကိုု ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ေရာက္ျခင္းစစ္ လိုုက္ေသးလား“
         “ ကေလးကတဆင့္ မင္းတိုု ့အစ္အိမ္သားလံုုးကူးသြားလိမ့္မယ္။”
         အကယ္၍မ်ားကေလးေခါင္းမွာသန္းေတြ ့ခဲ့လ်ွင္ေက်ာင္းကိုုအေၾကာင္းၾကားၿပီး ေက်ာင္း၏ညႊန္ၾကား ခ်က္မ်ားအတိုုင္းလိုုက္နာ၍  စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုုသဖြယ္ မည္သိုု ့မည္ပံုုႏွိမ္နင္းရမည့္အေၾကာင္း သူတိုု႔ေျပာ
တာေတြနားေထာင္ရင္း ကၽြန္မႀကီးျပင္းခဲ့ရာရြာကေလးမွသန္းရွာ ပြဲေတြကိုုျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္။                  

                           ~                  ~                  ~                  ~

ကၽြန္မတိုု႔ႀကီးျပင္းခဲ့ရာျမစ္၀ကၽြန္းေပၚေဒသေတာရြာမ်ားမွာေတာ့“ငါးပိႏွင့္ေလာက္၊ေရႊႏွင့္ေက်ာက္”ဆိုု ရိုုးကအဆန္းမဟုုတ္သလိုုလူႏွင့္သန္းဆိုုတာကိုုလည္းတြဲလ်ွက္ျမင္ၾကသည္ပင္။လူမွန္လ်ွင္သန္းရွိရမည္ဆိုုတာ မ်ိဳးေတာင္ေတြးၾကသည္ထင္ပါရဲ႕။ ျမစ္ရိုုးေခ်ာင္းရိုုးတေလ်ွာက္တည္ထားရေသာရြာေတြမိုု႔ရြာတန္းရွည္ေတြက အမ်ားစုုျဖစ္သည္။ ဟိုုဖက္ထိပ္၊သည္ဖက္ထိပ္ နာရီ၀က္ခန္႔ေလ်ွာက္ရေသာ ရြာတန္းရွည္တစ္ခုုကိုုျဖတ္သန္း မည္ဆိုုလ်ွင္အနည္း ဆံုုးသန္းရွာရင္းအတင္းေျပာေနသူ အမ်ိဳးသမီးသံုုးေလးတြဲေတာ့ေတြ႔ရမည္ပင္။ အိမ္အ တက္အဆင္းေလွခါးထစ္ေတြမွာထိုုင္ရင္းသံုုးေယာက္တြဲႀကီးသန္းရွာေနတာမ်ိဳးလည္းျမင္ရနိုုင္သည္။တခ်ိဳ႕ကေတာ့အိမ္မႀကီး၏ၾကမ္းျပင္မွာ သင္ျဖဴးဖ်ာခင္း၍ေအးေအးလူလူလဲေလ်ွာင္းကာ တဆင့္နိမ့္ေသာၾကမ္းျပင္မွာ ထိုုင္ေနေသာေနာက္တစ္ေယာက္ကသန္းရွာေပးတာကိုု စည္းစိမ္အျပည့္ႏွင့္ခံယူတတ္သည္။ 
တခ်ိဳ႕ကေတာ့မိန္းမခ်င္းစကားထိုုင္ေျပာေနရင္းအနီးမွာကစားေနသည့္ကေလးတစ္ေယာက္ကိုု  “ဟဲ့.. လာစမ္း”ဟုုလွမ္းေခၚၿပီး ေခါင္းကဆံပင္မ်ားကိုုၿဖဲ၍ သန္းေတြ၊သန္းဥေတြကိုု တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ျမည္ေအာင္ တုုတ္ေတာ့သည္။ စပ္စုုတတ္ေသာကေလး(အထူးသျဖင့္မိန္းကေလးငယ္)ေတြကေတာ့ သန္းရွာခံရင္းလူႀကီး ေတြအတင္းေျပာတာနားေထာင္ရျခင္းကိုုႀကိဳက္ပံုုရသည္။တခ်ိဳ႕ကေလးေတြကေတာ့လူႀကီးေတြကိုုေၾကာက္၍ သာၿငိမ္ခံေနရသည္။ မ်က္ႏွာေတြကရႈံ႕မဲ့ေနၾကသည္။ ေခ်း၀င္ေနေသာလက္သည္းမာမာမ်ားႏွင့္ ကေလး၏ဦး ေခါင္းခြံနုုနုုမွာကပ္ေနသည့္သန္းကိုုဖ်စ္ကနဲအသံထြက္ေအာင္တုုတ္သည္မဟုုတ္လား။ ကေလးေတြေခါင္းက ဆီလည္းမရွိေလေတာ့ ေနေလာင္ဆံပင္နီေၾကာင္ေၾကာင္ဖြာေျခာက္ေျခာက္မွာကပ္ေနသည့္ သန္းဥကိုုဆြဲယူ လ်ွင္အသည္းခိုုက္ေအာင္လည္းနာေသးမဟုုတ္လား။ ကေလးကမခံႏိုုင္ေၾကာင္းဟန္အားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ တအီအီ အသံေပး၍ျဖစ္ေစျပေပမယ့္ သန္းရွာသူလက္မွလြတ္ဖိုု႔ကေတာ့မလြယ္လွပါ။ သန္းရွာေနသူ ကထိုုကေလး၏ မိခင္သိုု ့မဟုုတ္အေဒၚ သိုု ့မဟုုတ္လ်ွင္မ်က္နွာရင္းေသာအိမ္နီးျခင္းျဖစ္သည္ေလ။
 “ဒီကေလးကၿငိမ္ၿငိမ္ေနတာမဟုုတ္ဘူး။ နင့္ေခါင္းထဲမွာသန္းမေတြေရာ၊သန္းပ်ေတြေရာ နည္းတာ မဟုုတ္ဘူး”ဆိုုၿပီးေဒသိရဆဲဆိုုနည္းတစ္ခုုခုုႏွင့္ေတာင္အဆဲခံရဦးမည္။ ကၽြန္မတိုု႔ငယ္ငယ္ကလည္းေခါင္းမွာ သန္းရွိခဲ့ဖူးသည္ပဲ။စေနတနဂၤေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္ဆိုအေမကကၽြန္မတိုု႔ေမာင္ႏွမတေတြ၏ေခါင္းကိုုဆပ္ျပာ ႏွင့္တစ္ထပ္၊သံပုုရာသီးအရည္ႏွင့္အသားဖတ္ေတြေရာစပ္ထားေသာတေရာ္ကင္ပြန္းေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ႏွင့္တစ္ထပ္ေလ်ွာ္ေတာ့သည္။ ဆပ္ျပာႏွင့္ေလ်ွာ္တာကသန္းေသေစဖိုု႔ျဖစ္ၿပီး သံပုုရာသီးပါေသာေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ႏွင့္ ေလ်ွာ္တာကေဘာက္မရွိေစဖိုု႔ျဖစ္သည္။ ေခါင္းကဆံပင္ေရမေျခာက္တေျခာက္မွာ ဘီးစိတ္ႏွင့္တိုုက္ကာသန္း အျမစ္ျပတ္ႏွိမ္နင္းေရးလုုပ္ေလ့ရွိ၏။ အဲဒီလိုုေန႔ေတြမွာဆိုုလ်ွင္ကၽြန္မတိုု႔ေခါင္းအေရျပားေတြမွာ ႀကိမ္းစပ္ေန ေတာ့သည္။အေမကမၾကာခနထိုုသိုု႔သန္းစစ္ဆင္ေရးလုုပ္တတ္တာေၾကာင့္ကၽြန္မတိုု႔ေမာင္ႏွမေခါင္းေတြမွာသန္းရွိေပမယ့္ တျခားသူေတြေလာက္ေတာ့မမ်ားပါ။
        
ရန္ကုုန္တြင္ေက်ာင္းတက္ရေသာ အထက္တန္းႏွင့္တကၠသိုုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀မွာေတာ့ကၽြန္မေခါင္း မွာသန္းမရွိေတာ့ပါ။ ထိုုကာလမ်ားအတြင္းေက်ာင္းပိတ္ရက္ရွည္ေတြဆိုု ကၽြန္မကရြာမွာျပန္ေနတတ္သည္။ ရြာမွာရွိေနစဥ္သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းမ်ား အိမ္နီးခ်င္းမ်ားဆီသြားလည္လ်ွင္ ငယ္ငယ္ကျမင္ေနက်သန္းရွာပြဲေတြ ေတြ ့ရသည္။ အိမ္နီးခ်င္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားႏွင့္တခ်ိဳ ့ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကေျပာေျပာဆိုုဆိုုႏွင့္“ဟဲ့..လာစမ္း၊   နင့္ေခါင္းလည္းၾကည့္ရေအာင္”ဟုုဆိုုကာ ေခါင္းကိုုလာကိုုင္တတ္ၾကသည္။ ကၽြန္မက“ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းမရွိ ဘူး” ဟုုေျပာမိသျဖင့္ အဟားခံရတာလဲမၾကာခဏပင္။ ‘သန္းမရွိဘူး၊ဟုုတ္လား’ဟုုဟာသတစ္ခုုၾကားရသလို အေမးခံရဖူးသည္။ ‘လူပဲဟာ၊သန္းမရွိပဲေနမလား’ဟုု မျဖစ္နိုုင္တာကိုုႀကီးက်ယ္ရန္ေကာဟူသည့္ေလသံႏွင့္ အေငၚတူးတာလဲခံရဖူးေသးသည္။ လူမွန္ရင္ေခါင္းမွာ သန္းရွိမွာပဲဆိုုသည့္အဆိုုကိုုသက္ေသျပခ်င္သျဖင့္ကၽြန္မေခါင္းကိုု အၿငိဳးတႀကီးေမႊေႏွာက္သန္းရွာၾကတာ လည္းခံခဲ့ရသည္။ ဘယ္လိုုမွရွာမေတြ႕ၾကခ်ိန္မွာ“ ဘယ္လိုု ေကာင္မေလးလဲမသိဘူး။ ေခါင္းမွာသန္းလဲမရွိ ဘူး။”ဟုုၿငိဳၿငိဳျငင္ျငင္လက္ေလ်ာ့ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကတာလည္းခံ ရဖူးသည္။
               ရြာမွာရက္ရွည္ရွိေနစဥ္ကာလတစ္ခုုမွာေတာ့ ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းတြယ္ေတာ့သည္။ ေခါင္းေတြကိုု တျဖင္းျဖင္းကုုတ္ရ၊ဘီးစိတ္တိုုက္ရႏွင့္စိတ္ညစ္လာေတာ့အိမ္နီးခ်င္းငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ ေျပးသြားမိသည္။
             “ငါ့ေခါင္းမွာသန္းတြယ္ေနၿပီ၊ ရွာေပးၾကစမ္းပါဟာ။” ဟုုဆိုုေတာ့ သူတိုု ့က၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာႀကိဳဆိုု ၾကသည္။ ငါတိုု ့ေျပာသားပဲ၊ လူမွန္ရင္ သန္းရွိရမွာေပါ့ဆိုုတာမ်ိဳးခပ္ဆန္ဆန္ေတာင္အေျပာခံလိုုက္ရေသး၏။
 ျပသနာက သန္းရွာခံရသည့္အရသာကိုု ကၽြန္မႀကိဳက္သြားျခင္းပင္။ ေခါင္းေပၚကယားေနသည့္အေရ ျပားေနရာမွာကပ္ေနေသာသန္းဥကိုု ၾကြမ္းက်င္ေသာသန္းရွာသူ၏ လက္သည္း မာမာနွင့္မ်ားတုုတ္ေပးလိုုက္ ၍ အယားေျပသြားရသည့္အရသာ။ ဦးေခါင္းအေရျပားေပၚမွာ တရြရြလႈပ္ေနေသာသန္းရွာသည့္လက္ေၾကာင့္ ေခါင္းကိုုျငင္ျငင္သာသာပြတ္သပ္ေပးေနသလိုုျဖစ္ကာ မိန္းေမာငိုုက္မ်ဥ္းသြားရေသာအရသာေတြကရွင္းျပရ ေတာ္ေတာ္ခက္သည္။
သန္းရွာခ်ိန္က ရြာတြင္းသတင္းေရဒီယိုုနားေထာင္ရခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ဟိုုဖက္အပိုုင္းကသန္းသန္းႏုု ညကခိုုးရာလိုုက္သြားတာသူ ့မိဘေတြကသိေပမယ့္ဘယ္သူခိုုးသြားတာလဲမသိေသးသည့္အေၾကာင္း၊ရြာလည္ ကမေထြး မေန႔ကစၿပီးေရႊဆြဲႀကိဳးတစ္ကုုံး၀တ္သည့္အေၾကာင္း၊ မေထြးကေရႊဆြဲႀကိဳးလုုပ္နိုုင္သည့္အေျခအေန မဟုတ္သည့္အတြက္ ထိုုေရႊဆြဲႀကိဳးကမေထြးႏွင့္ဘာလိုုလိုုျဖစ္ေနသည့္ ဘုုန္းႀကီးေက်ာင္းနာယက ဘဏၭာေရး မွဴးမုုဆိုုးဖိုုဦးေပသီးလုုပ္ေပးတာျဖစ္နိုုင္ေၾကာင္းေတြအပါအ၀င္ငါးေမြးကန္တူးရန္ၿမိဳနယ္မွပါမစ္က်ေရးအတြက္ ေခ်ာင္းတြင္းေနအင္းသူေဌးမ်ားကရြာလူႀကီးဦးအုုန္းကိုုေငြႏွစ္သိန္းလာဘ္ထိုုးေၾကာင္း၊ရြာလမ္းခ်ဲ႕ထြင္ေရးတာ ၀န္ယူထားသူရြာလူႀကီးေယာက္ဖကမႏွစ္ကေကာက္ထားသည့္လမ္းခင္းရန္အလွဴေငြမ်ားကိုု စာရင္းရွင္းမေပး သည့္အေၾကာင္းအပါအ၀င္ ရြာေရးရပ္ေရးလူမႈေရးေတြကိုုပါအခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီသိရသည္။ ကိုုယ္ကစိတ္၀င္ စားလိုု႔ကေတာ့‘ဟုုတ္လား’‘အဲဒီေတာ့..’ဆိုုတာမ်ိဳးစကားေထာက္ေပးရံုုသာ။စကားမျပတ္လ်ွင္ျဖစ္ေစ၊ေခါင္းမွာသန္းေတြသန္းဥေတြမ်ားေနလ်ွင္ျဖစ္ေစ ေနာက္တေန႔ဘယ္အခ်ိန္ထပ္ရွာၾကမယ္ခ်ိန္း ႏိုုင္ၾကေသးသည္။
ေနာက္တခါေတြ ့ၾကခ်ိန္မွာေတာ့ေခါင္းစဥ္သစ္ေတြေပၚလာျပန္သည္။ ရြာကထိန္ရက္ကိုုေနာက္ဆုုတ္ လိုုက္သည့္အေၾကာင္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ရြာကထိန္မွာ ညည္းဘာ၀တ္မလဲ။ ငါတိုု ့ဆင္တူခ်ဳပ္ၾကမလား။ ရြာႀကီးပိုုင္းအလယ္စုုကေတာ့တစ္အုုပ္လံုုးေရစိုု၀မ္းဆက္ဆင္တူေတြခ်ဳပ္ၾကမယ္ဆိုုပဲ။ေဒၚတင္ေအးအလွဴအလုုပ္အကိုုင္ေန႔ကိုုေရာ ညည္းလိုုက္မွာလား။ အလွဴကငါးေျခာက္ေထာင္းနဲ႕ၾကာဆံဟင္းေလးႀကီးေကၽြးမွာဆိုု ေတာ့ငါတိုု႕ငါးေျခာက္ကိုုင္တဲ့ေနရာနဲ႕ေထာင္းတဲ့ေနရာ၀င္ၾကမယ္ေအ။ ၾကက္သြန္ခြာရလွီးရတာမႊန္လြန္းလိုု ့ဆိုုတာမ်ိဳးတိုုင္ပင္ျဖစ္ျပန္သည္။ရြာဦးေစတီျဖစ္ေျမာက္ေရးအလွဴခံရက္ေတြကိုုလည္းခြဲတန္းခ်ထားေလေတာ့တိုု႔အုုပ္စုုၾကာသပေတးေန႔ထြက္ရေအာင္ဆိုုတာမ်ိဳး အဆင္ေျပရာနီးစပ္ရာလူျခင္းညွိႏႈိင္းႏိုုင္သည္။ မိန္းမခ်င္း ေျပာျဖစ္တာေတြထဲက အိမ္မွာရွိသည့္ေယာက်ၤားသားေတြကိုု ျပန္သတင္းပိုု႔သင့္တာကိုုပိုု႔ၾကသည္။ ဒီႏွစ္ထမနဲ ပြဲမွာဒယ္ႏွစ္အိုုးတိုုးမွာ မိုု႔ႏွဲမည့္ကာလသားထပ္စုုထားဖိုု႔ဆိုုတာမ်ိဳး၊ စုုေပါင္းရွင္ျပဳပြဲမွာျမစ္တဖက္ကမ္းရြာကဒိုုး ပတ္၀ိုုင္းကိုုပါဖိတ္ေခၚမည္ဆိုုသည့္အေၾကာင္းေတြေပါ့။
သန္းရွာရင္းအခ်ိန္ျဖဳန္းတာမ်ားလာေတာ့အေမေက်ာင္းဆရာမကၾကည့္မရေတာ့ပါ။ ငယ္ငယ္တုုန္းက လိုုသန္းစစ္ဆင္ေရးလုုပ္၍ႏွိမ္နင္းေတာ့သည္။ အေမ့စစ္ဆင္ေရးေၾကာင့္ ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းပါးသြားေတာ့ အေမကသူ ့စစ္ဆင္ေရးေအာင္ျမင္သည့္အတြက္တၿပံဳးၿပံဳးျဖစ္ေနေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့သိပ္မေပ်ာ္ခ်င္လွပါ။  “ နင့္ေခါင္းမွာသန္းသိပ္မရွိေတာ့သန္းရွာရတာပ်င္းစရာေကာင္းတယ္။“ ဟုုဆိုုကာသူငယ္ခ်င္းေတြက ကၽြန္မ ေခါင္းကိုုမကိုုင္ခ်င္ေတာ့၍ျဖစ္သည္။ေခါင္းမွာသန္းရွားပါးသူတစ္ေယာက္ကိုုသန္းရွာသူေတြကလိုုလိုုလားလား  သန္းရွာမေပးခ်င္ၾကေလေတာ့ဇိမ္မယူရေတာ့သည့္အျပင္ သူတိုု႔၀ိုုင္းထဲ၀င္ဖိုု႔အရည္အခ်င္းမမီသလိုုလိုဘာလိုု လိုုေတာင္ျဖစ္ေသးမဟုုတ္လား။
သိုု႔ေသာ္ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းသူအျဖစ္ေက်ာင္းတက္ေနရေသာ ကာလေတြမွာေတာ့ ေခါင္းမွာသန္းရွိျခင္းက မသင့္ေတာ္သလိုု ေနရာထိုုင္ခင္းအရေရာ၊အေျခအေနအရပါ ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းမရွိေတာ့ျပန္။ တခါတေလ ရြာျပန္လည္လ်ွင္ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္သန္းတုုတ္သန္းရွာေနၾကေသာအိမ္နီးနားျခင္းေတြ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြကိုု ၾကည့္ကာသန္းရွာခံရသည့္အရသာကိုုျပန္လိုုခ်င္သလိုုလိုုျဖစ္လာသည္။ တခါတေလမ်ားသူမ်ားေခါင္းကသန္း တစ္ေကာင္ေလာက္ဖမ္းၿပီး ကိုုယ့္ေခါင္းထဲထည့္လိုုက္ခ်င္စိတ္မ်ားေတာင္ေပါက္ေအာင္ပင္သန္းရွာခံခ်င္မိ၏။

မထိပ္တိုုအိမ္ေရွ ့ပိေတာက္ပင္ရိပ္ေအာက္ကြပ္ပ်စ္တြင္ ညေနေစာင္းအလုုပ္သိမ္းခ်ိန္၌ က်င္းပေလ့ရွိ သည့္ ရပ္ကြက္အမ်ိဳးသမီးစုုေ၀းပြဲမွာကိုုယ္ကသန္းရွာသူမဟုုတ္၊ သန္းအရွာခံသူ လည္းမဟုုတ္ပဲပူးေပါင္းပါ၀င္ ဖိုု႔ကနည္းနည္းအူေၾကာင္ေၾကာင္နိုုင္သည္။ စကားေျပာရင္းဆိုုရင္းႏွင့္ ‘အဲ့ဒီေနရာေလးကိုု နာနာေလးတုုတ္ လိုုက္စမ္းပါအစ္မရယ္။ယားလြန္းလိုု႔'ဆိုုတာမ်ိဳးေျပာလိုုက္ရတာကိုုကသန္းအရွာခံသူႏွင့္သန္းရွာေပးသူအၾကား မွာခင္မင္ရင္ႏွီးမႈတိုုးပြားသြားၿပီးတစ္ဦးအက်ိဳးတစ္ဦးသယ္ပိုုးျဖည့္ဆည္းရင္းစည္းလံုုးညီညြတ္မႈခိုုင္ၿမဲသြားသလိုု ခံစားရေစသည္။ကၽြန္မေခါင္းမွာသန္းေတြမရွိေတာ့သလို သန္းလဲမရွာတတ္ေလေတာ့ထိုုစုုေ၀းပြဲကိုု ဧည့္သည္ တစ္ေယာက္လိုုတက္ခဲ့ရသည္။
ေက်ာင္းျပန္ဖြင့္၍ၿမိဳ ့ကိုုျပန္ရခ်ိန္ေတြမွာ ညေနေစာင္းလ်ွင္ ရြာရွိပိေတာက္ပင္ေအာက္ကအမ်ိဳးသမီး လႊတ္ေတာ္ကိုုသတိရမိတတ္သည္။ ရြာမွာဘာေတြျဖစ္ေနေလသလဲ။ သူတိုု ့ဘာေတြမ်ားတိုုင္ပင္ေနၾကေလ မလဲ။ အဲဒီကတဆင့္တက္ေတြးမိတာကေတာ့ အကယ္၍မ်ား ရြာကအမ်ိဳးသမီးေတြ၏ေခါင္းေတြမွာသန္းမရွိ ေတာ့လ်ွင္သူတိုု႔၏စုုေ၀းခ်ိန္ကဘယ္လိုုေျပာင္းသြားေလမလဲ။ အခ်င္းခ်င္းစည္းလံုုးမႈခိုုင္ၿမဲေရးအတြက္ စည္းရံုုး ေရးဆင္းျခင္းႏွင့္သတင္းဖလွယ္ေရးအလုုပ္ကိုု ဘယ္လုုိပံုုစံႏွင့္မ်ားေျပာင္း၍ေဆာင္ရြက္ၾကေလမလဲ။ ရြာက အမ်ိဳးသမီးေတြေခါင္းမွာသန္းေတြရွိတတ္တာကိုုက သူ ့အရပ္ႏွင့္သူ ့ဇာတ္အတြက္လိုုအပ္ ခ်က္တစ္ခုုလိုုျဖစ္ ေနေလသလား။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မတကယ္ပင္ထိုုသိုု ့ ေတြးခဲ့မိေလသည္။

                  ~                  ~                  ~                  ~                  ~

            “ မင္းတိုု ့တိုုင္းျပည္ကေက်ာင္းေတြမွာေရာအဲဒီလိုုမလုုပ္ၾကဘူးလား။”
    ထမင္းစားပြဲ၀ိုုင္းထဲမွတစ္ေယာက္ကအဲဒီလိုုေမးလိုုက္ေတာ့ ကၽြန္မစိတ္ကလက္ရွိေနရာဆီျပန္ေရာက္ လာသည္။ ကၽြန္မကသူ ့ေမးခြန္းအတြက္တိုုက္ရိုုက္မဟုုတ္ေသာအေျဖကိုု ဟာသေဖာက္ၿပီးေပးလိုုက္သည္။
          “ အကယ္၍ကၽြန္မႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ေဒသကိုု ရွင္ေရာက္သြားလိုု ့ ရွင့္ေခါင္းမွာသန္းမရွိဘူးလိုု ့ေျပာရင္ တခ်ိဳ႕လူေတြက ၀ိုုင္းရယ္ေကာင္းရယ္ၾကလိမ့္မယ္။ အခုုအခ်ိန္ထိတခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာ တစ္ေယာက္ေခါင္းက သန္းကိုုတစ္ေယာက္ရွာေပးၾကတာဟာ ေက်းလက္ေနလူေတြရဲ ႔ဓေလ့စရိုုက္တစ္ခုုအေနနဲ ့ရွိေနေသးတယ္။”
         ဒီတခါေတာ့သူတိုု ့အံံ့ၾသေသာအမူအရာႏွင့္ရယ္ေမာၾကသည္။ 
      “ ရွင္တိုု ့အခုုရယ္ၾကသလိုုပဲ ဒီကအလယ္တန္းေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းက ကေလးတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ 
ေခါင္းမွာသန္းေတြ ့လိုု ့ ေက်ာင္းသားမိဘအားလံုုးဆီအီးေမးလ္ပိုု ့ၿပီး အိမ္နဲ႔ေက်ာင္းပူးေပါင္းလိုု ့ သန္းကိစၥကိုု စစ္ဆင္ေရးတစ္ခုုအေနနဲ႔ေျဖရွင္းဖိုု ့တပ္လွန္႔တဲ့အေၾကာင္းၾကားရင္ သူတိုု႔ကလည္းရယ္ၾကလိမ့္မယ္။”
         တကယ္ေတာ့ကၽြန္မကသူတိုု႔ကိုု သန္းရွိျခင္းနဲ႔သန္းရွာျခင္းအားျဖင့္ ေက်းလက္ေနလူထုု (အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးထုု) ထံတြင္ေပၚေပါက္လာသည့္ စိတ္ပိုုင္းရုုပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာရလာဘ္ေတြကိုုရွင္းျပခ်င္တာျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးထုုစုုေ၀းသန္းရွာၾကခ်ိန္က လ်ွပ္စစ္ဓါတ္အားမလိုု၊ကြန္ပ်ဴတာရွိဖိုု ့မလိုုသည့္  ရြာတြင္းအင္တာနက္ ကိုုအသံုုးခ်ခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း။ ေၾကာ္ျငာစရာမလိုု၊ခန္းမငွားစရာမလိုုသည့္ စုုေ၀းတိုုင္ပင္စည္းရံုုးခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း၊  အကယ္၍သူတိုု ့တေတြ၏ေခါင္းမွာ သန္းေတြမရွိလ်ွင္သူတိုု ့၏ဘ၀ပံုုစံႏွင့္ ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္က တမ်ိဳး တဖံုုေျပာင္းသြားမွာျဖစ္ေၾကာင္းမ်ားေပါ့။ 
        ဒါ့အျပင္သန္းေၾကာင့္ေခါင္းယားေနသူတစ္ေယာက္၏ ယားေနေသာ ေနရာမွာတြယ္ကပ္ေနသည့္သန္း
ကိုုသန္းရွာသူကေတြ ့ၿပီး ေခါင္းထဲမွာပင္ေဖ်ာက္ကနဲျမည္ေအာင္ လက္သည္းႏွင့္တုုတ္ေပးလိုုက္ခ်ိန္၌ ေခါင္း ယားေျပသြားသူခံစားရေသာအရသာႏွင့္ သန္းကိုုတုုတ္လိုုက္ရသူခံစားရေသာ အရသာအေၾကာင္းေတြအပါ အ၀င္ေပါ့ ။ ဒါေပမယ့္ ေမြးကတည္းကမ်က္စိမျမင္ရွာသူကို ေနေရာင္ျခည္အေၾကာင္းရွင္းျပသလိုုျဖစ္ေနမွာ ပဲဟုုေတြးမိသျဖင့္ ကၽြန္မကရွင္းျပဖိုု ့မႀကိဳးစားေတာ့ပါ။ ကၽြန္မက ဘယ္လိုုစကားဆက္ရမလဲစဥ္းစားရင္းေတြ ေတြေ၀ေ၀ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာစားပြဲ၀ိုုင္းအတြင္းရွိအေမရိကန္မိတ္ေဆြတစ္ဦးေျပာလိုုက္ေသာစကားကိုုေရာေယာင္ ရယ္ေမာ၍ သန္းဇာတ္လမ္းကိုုအဆံုုးသတ္ခြင့္ရသြားေတာ့သည္။
         “ မင္းတိုု ့ေက်းလက္ေနလူထုုရဲ ့ဓေလ့စရိုုက္နဲ ့ ငါတိုု ့ဒီကလူတခ်ိဳ ႔ရဲ ႔ဓေလ့စရိုုက္ကအတူတူပါပဲ။ မင္းတိုု ့ ေတြက Lice ( သန္း) ၊ ငါတိုု ့ေတြက Lies ( လိမ္ညာေျပာတာ)ေလ။”






ခက္မာ



Labels: | edit post
2 Responses
  1. သန္းေတြကတဆင္႔ လူေနမွဳဘ၀ေတြထိ ေရာက္သြားလိုက္တာ တျပံဳးျပံဳး နဲ႔ ဖတ္သြားရတယ္ အမ။
    အမ ဘေလာ႔ေရးေနတာ မသိလိုက္ပါလား။ ဟိုးႏွစ္ကတည္းက templete ေလးျပၿပီး မလုပ္ျဖစ္ဘူး ထင္ေနတာ။ ေကာင္းတယ္ အမေရ..။ ခ်ိဳသင္းလဲ လာဖတ္မယ္။


  2. ျပည္တြင္းျပည္ပမဂၢဇင္းေတြမွာေရးျဖစ္ေနတာေလးေတြကိုု ဘေလာ့ထဲမွာစုုစုုစည္းစည္းေလး
    ထားတဲ့သေဘာပါပဲခ်ိဳသင္းရယ္။ တခါတေလ ကိုုယ့္၀တၱဳအေဟာင္းေလးေတြရွားရွားပါးပါး
    ျပန္ေတြ႕ရင္လည္း တင္ျဖစ္တယ္။ စာေရးသူတေယာက္ရဲ႕ အျခားေသာမ်က္ႏွာစာေလးတခုု
    ေပါ့။