1. 2.
 
                                                           Illustrated by Than Htay Maung

မ ။      ညဥ့္နက္သန္းေကာင္ႀကီးမွာ
          လေရာင္ေတြရုုတ္တရက္လင္းျဖာလာတယ္ထင္လိုုက္မိတာ
          တကယ္က… ရွင္က်မကိုု နမ္းလိုုက္တာပဲ။


က်ား ။  ဟုုတ္တယ္။
          တခါေလမွာ
          အနမ္းတပြင့္ မင္းမ်က္ႏွာေပၚေၾကြက်လာျခင္းဟာ
          မင္းကမ ၻာမွာ လမင္းတစင္း၀င္းပသြားသလို
          ေအးျမတဲ့အလင္းအင္အားနဲ ့ ခရီးသြားႏိုုင္တယ္။

မ။      ေအးျမတဲ့အလင္းနဲ ့ခရီးသြားရျခင္းက
         ပင္ပန္းမႈေတြကိုု ေလ်ာ့က်ျပီး ခရီးတြင္ေစတဲ့အတြက္
         အဲ့ဒီခရီးစဥ္မွာ က်မတစ္ေယာက္ထဲ မျဖစ္သင့္ဘူး။

က်ား။  အလင္းေရာင္ဆိုုတာမ်ိဳးက
         တစ္ေယာက္ထဲ
         စုုပ္ယူသံုုးစြဲလိုု ့ကုုန္သြားနိုုင္တာမဟုုတ္ေတာ့
         မင္းလိုုအပ္သေလာက္အေဖာ္ေတြနဲ ့ခရီးဆက္ပါေလ။
         ငါကေတာ့ မင္းရဲ ့အပါးမွာ၊ ဖ၀ါးေျခရာထပ္ရွိပါ့မယ္။

မ။      က်မတိုု ့တေတြ.. စိတ္တူသူျခင္းစုုေ၀းျပီး
         လက္ေတြကိုုၿမဲၿမဲတြဲလိုု ့
         ခ်စ္ေမတၱာလေရာင္ထဲမွာ ခရီးသြားၾကမယ္။
         ညည္းညဴသံ တစ္စံုုတရာၾကားရတဲ့ဆီ ဦးတည္ၿပီးသြားၾကမယ္။
         ညည္းညဴသံဆိုုတာမ်ိဳးက
         လိုုအပ္ခ်က္ရွိသူေတြဆီကသာ ၾကားရတတ္တယ္ေလ။

က်ား။  လိုုအပ္ခ်က္ရွိသူေတြရွိရာ ေရာက္ၿပီဆိုုရင္ေတာ့
         ငါတို႔ရဲ ့ႏႈတ္ခမ္းေတြနဲ ့
         ညည္းညဴေနသူေတြရဲ့နဖူးကို ထိနမ္းလို႔
         လေရာင္ျဖန္းတဲ့ ေအးခ်မ္းမႈမ်ိဴး သူတို႔ကိုခံစားရေစမယ္။

မ။      က်မတိုု ့့ရဲ ့အၿပံဳးေတြ၊ စကားလံုုးေတြကသာ
         သူတို႔ေ၀ဒနာေတြကိုု ေျပေလ်ာ့ေစမယ္ဆိုုရင္
         မိုးေသာက္မွ ေန၀င္သည့္တိုင္ ၿပံဳးလို႔
         သူတို႔ကို စိတ္ႏွလံုးရႊင္လန္းေစမယ္။

က်ား။   ငါတို႔ရဲ့့လက္ေတြကိုု သူတို႔လက္ေတြနဲ႔ ေပါင္းယွက္ထားလို႔
          အင္အားေတြ ကူးယူဆပြားၿပီး
          သူတို႔ေရွ႔ဆက္ရမယ့္ခရီးမွာ၊ ယာဥ္ရထားပမာ အသံုး၀င္ေစမယ္။

မ။      က်မတို႔ဆီမွာ ရွိတဲ့ အစားအစာတ၀က္ဟာ
         သူတို႔အတြက္ ရိကၡာျဖစ္ေစရမွာေပါ့၊
         တဦးကို တဦး ကိုုယ္ခ်င္းစာစိတ္နဲ႔
         အစာအိမ္ရဲ့တ၀က္ကိုျဖည့္ၾကမယ္။

က်ား။  ေမတၱာတရားတို႔နဲ႔အတူ
         ေကာက္ႏွံစပါးတခ်ိဳ ့ကိုလည္း သယ္ေဆာင္သြားစို႔ရဲ။့
         သူတို႔ညႊန္ျပတဲ့ေနရာမွာ ေရတြင္းတူး
         သူတို႔ရဲ့့စူး၊ ေဆာက္၊ ေဂၚျပားနဲ ့ မ်ိဳးေစ့မ်ား ေပါင္းဆံုတဲ့အခါ
         သူတို႔အနာဂါတ္ဟာ ပိုျပည့္စံုုလာလိမ့္မယ္။

မ။     ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအရင္းခံျခင္းဟာ
        အရာအားလံုးရဲ့ အစပါပဲ။
        ကိုုယ္ခ်င္းစာစိတ္ကေလး နည္းနည္းစြက္မွ
        အသက္ရွင္ရျခင္းက အဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မေပါ့။

က်ား။  ေအးျမမႈအင္အားေတြျဖာက်လာေစမယ့္ အနမ္းလတစ္စင္းကိုု
         တကယ့္လမင္းအစစ္နဲ႔ ထိပ္တိုုက္ေတြ႔ခိုင္းလိုုက္ေတာ့မယ္။
         လေရာင္ေအာက္မွာခရီးထြက္ၿပီး
         လိုအပ္ခ်က္ရွိသူေတြဆီ ဦးတည္သြားဖို႔အတြက္
         အ၀င္းပဆံုးလေရာင္ မျဖန္းခင္ေလးမွာ
         အနမ္းတစ္ပြင့္ ေပးပါရေစဦးကြယ္။
(ဇူလိုင္ ၂၂၊ ၂၀၁၀)
Labels: | edit post
1 Response
  1. ဆရာမ က်ေနာ္ စိတ္ေတြ ညစ္ပီး စိတ္ေတြ ေလပီး နက္ေပၚမွာ ဟိုရွာ ဒီဖက္နဲ႔ ဆရာမဆိုက္ကို ေရာက္လာပီး အမ်ားၾကီး ဖက္ၿဖစ္ခဲ႔တယ္။အမွန္တိုင္းေၿပာရရင္ ေနသာထိုင္သာ နဲ႔ တည္ၿငိမ္လာတယ္။ကဗ်ာေတြကို သေဘာၾကပါတယ္။၀တၳဳေတြလည္း ေကာင္းတယ္။လိုေနတာ ေၿပာရရင္ ဆရာမဆိုဒ္က စည္စည္ကားကား မရိွေသးဘူး။ေ၀ေ၀ဆာဆာ ၿဖစ္သြားေအာင္ ဆရာမ ဆက္ပီး လုပ္နိဳင္လိပ္မယ္လို႔ ေမ်ာ္လင္႔ပါတယ္။