က်မမွတ္မိေနတာေတာ့က်မကဗ်ာစေရးတာ ၇ တန္းေက်ာင္းသူဘ၀။ ေက်းလက္တြဲ ဖက္ေက်ာင္းကေလး၏နံရံကပ္စာေစာင္အတြက္ျဖစ္သည္။ ရြာ၏မူလတန္းေက်ာင္းပိုုင္ က်ယ္၀န္းေသာေျမနိမ္႔ကြင္းျပင္အလယ္မွာေဆာက္ထားသည့္ ေျမစိုုက္ဓနိမိုုးထရံကာ
ေက်ာင္းကေလးမွာနံရံကပ္စာေစာင္လုုပ္မည္ဆိုုေတာ့အေပ်ာ္ဆံုုး သူကက်မျဖစ္ခဲ့မည္ ထင္သည္။ နံရံကကပ္စာေစာင္လုုပ္မည္ဟုုေၾကျငာၿပီးပူးေပါင္းပါ၀င္မည့္သူေတြကိုု ဖိတ္ေခၚကတည္းက စာ၊ ကဗ်ာတခုုခုုေရးဖိုု႔ က်မကေသခ်ာၿပီးသားမိုု႔စာေရးသူေနရာ ကပူးေပါင္းပါ၀င္ဖိုု႔စာရင္းေပးလိုုက္သည္။ ေရြး ခ်ယ္ခံရမည့္စာမူမ်ားကိုု နံရံတြင္ကပ္မည့္ စာရြက္ႀကီးမ်ားတြင္ကူးၿပီးေရးခ်ဖိုု႔လက္ေရးလွသူမ်ားကိုုဖိတ္ေခၚရာတြင္ေတာ့လက္ေရး ညံ့သူက်မမပါ၀င္ႏိုုင္ခဲ့ပါ။ သိုု႔ေသာ္ ေရြးခ်ယ္ခံစာမူမ်ားအတြက္သရုုပ္ေဖာ္ပံုုေရးဆြဲေပး မည့္သူမ်ားကိုုဖိတ္ေခၚရာတြင္ေတာ့ က်မလက္ေထာင္မိျပန္သည္။
ထိုုအခ်ိန္တုုန္းက က်မကဗ်ာတပုုဒ္ႏွင့္ ထိုုကာလကစာညြန္႔ဟုုေခၚေသာ အက္ေဆးဆန္ဆန္စာေလးတပုုဒ္ေရးခဲ့သည္။ ထိုုအရာေတြမေရးမီ အိမ္မွာရွိေနေသာ က်မအေဒၚ၏ တကၠသိုုလ္စာေပးစာယူသင္တန္းမဂၢဇင္းေတြကိုုဖတ္သည္။ က်မမွတ္မိ သမ်ွေတာ့ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အရြယ္မတိုုင္မီခ်စ္သူရည္းစားထားျခင္းမွေရွာင္ရွား ၾကရန္ပညာေပးဆန္ဆန္အေရးအသားေတြ။ က်မကဗ်ာေတြ၊ စာေတြကလည္းအဲဒီ လိုုဆန္ဆန္မ်ိဳးေတြပင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ သည္ေတာ့က်မစာေတြက နံရံကပ္စာေစာင္မွာခန္႔ ခန္႔ထည္ထည္ပါခဲ့သည္ေပါ့။ သိုု႔ေသာ္လူတစ္ရာ၀န္းက်င္ေက်းလက္အလယ္တန္း
ေက်ာင္းကေလး၏ သမီးရည္းစားအတြဲ အရည္အတြက္ကေတာ့ေလ်ာ့မသြားခဲ့ပါ။
ေက်ာင္းကေလး၏ သမီးရည္းစားအတြဲ အရည္အတြက္ကေတာ့ေလ်ာ့မသြားခဲ့ပါ။
က်မႏွင့္အတူေနေသာအဘြားက စာကဗ်ာေတြေရးတာအားေပးေပမယ့္ နံရံကပ္စာေစာင္အတြက္ ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၀င္ကူရတာေတာ့သိပ္ႀကိဳက္ပံုုမရပါ။ ေက်ာင္းနံရံကပ္စာေစာင္အတြက္၀ိုုင္း၀န္းသူညီသူအမ်ားစုုကေယာက္်ားေလးေတြမိုု႔ အေနနီးစပ္ၿပီး ေတာင္ေတာင္အီအီစိတ္ေတြ၀င္မည္စိုုးသတဲ့ေလ။ ထိုုအခ်ိန္ေတြမွာ အေမကတျခားရြာမွာေက်ာင္းဆရာမအျဖစ္တာ၀န္က်ေနသည္။ အကယ္၍အေမႏွင့္
နရမည္ဆိုုလ်ွင္ေတာ့ နံရံကပ္စာေစာင္မွာစာ၀င္ေရး ခြင့္ရဖိုု႔ပင္မေသခ်ာပါ။ အေမက
စာေပ၀ါသနာမပါသူပင္။ က်မစာေပလမ္းေပၚေလ်ွာက္မိေတာ့ အဘြားကပြင့္ပြင့္လင္း လင္းဂုုဏ္ယူေပမယ့္ စကားမေ၀ျဖာေသာအေမကေတာ့ခပ္မဆိတ္ပင္။ က်မ၀တၱဳ အသစ္ပါေသာမဂၢဇင္းရလာလ်ွင္ေတာ့ဖတ္ပါသည္။ ၿပီးလ်ွင္ဘာေတြေရးထားတာလဲ ဟုုက်မကိုု ေမးတတ္သည္။ ဒါေတာင္က်မေရးေသာစာေတြက နားလည္ရခက္သည့္ စာမ်ိဳးထဲ မွာပါတာမဟုုတ္ပါ။
နရမည္ဆိုုလ်ွင္ေတာ့ နံရံကပ္စာေစာင္မွာစာ၀င္ေရး ခြင့္ရဖိုု႔ပင္မေသခ်ာပါ။ အေမက
စာေပ၀ါသနာမပါသူပင္။ က်မစာေပလမ္းေပၚေလ်ွာက္မိေတာ့ အဘြားကပြင့္ပြင့္လင္း လင္းဂုုဏ္ယူေပမယ့္ စကားမေ၀ျဖာေသာအေမကေတာ့ခပ္မဆိတ္ပင္။ က်မ၀တၱဳ အသစ္ပါေသာမဂၢဇင္းရလာလ်ွင္ေတာ့ဖတ္ပါသည္။ ၿပီးလ်ွင္ဘာေတြေရးထားတာလဲ ဟုုက်မကိုု ေမးတတ္သည္။ ဒါေတာင္က်မေရးေသာစာေတြက နားလည္ရခက္သည့္ စာမ်ိဳးထဲ မွာပါတာမဟုုတ္ပါ။
က်မမွာသားႏွစ္ေယာက္ရလာေတာ့ သားေတြကိုုအႏုုပညာ၀ါသနာပါေစခ်င္ သည္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုုး မဟုုတ္ေတာင္တေယာက္ကိုုေတာ့ ဂီတသမားျဖစ္ေစခ်င္ သည္။ သားေတြငယ္ငယ္က ပန္းခ်ီဆြဲေတာ့လည္းက်မေပ်ာ္ရသည္။သားႀကီးကေတာ္
ေတာ္အတန္းရသည္အထိပန္းခ်ီကိုုစိတ္၀င္စားသည္။ သားႀကီး ငါးတန္းမွာလားေျခာက္ တန္းမွာလားမသိ။ သူတိုု႔ ေက်ာင္းမွာပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲလုုပ္မည္ဆိုုသျဖင့္ သားကတက္ၾကြ
ေနခဲ့ေလသည္။ ဟိုုပံုုဆြဲမယ္၊ ဒီပံုု ဆြဲမယ္ႏွင့္သားစိတ္ကူးယဥ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုု ၾကည့္ၿပီး က်မတိုု႔လည္းေပ်ာ္မိသည္။ ဒီလိုုႏွင့္ ပန္းခ်ီျပိဳင္ပြဲ၀င္မည့္သူေတြစာရင္းေပးရ မည့္ေန႔ေရာက္လာသည္။ အဲဒီေန႔တြင္သားက ေက်ာင္းမွရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ျပန္လာသည္ ။ က်မကဘာလိုု႔ရယ္က်ဲက်ဲျဖစ္ေနရတာလဲေမးေတာ့ျပန္ေျဖေသာ သားအေျဖေၾကာင့္ က်မအံ့ၾသခဲ့ရသည္။
ေတာ္အတန္းရသည္အထိပန္းခ်ီကိုုစိတ္၀င္စားသည္။ သားႀကီး ငါးတန္းမွာလားေျခာက္ တန္းမွာလားမသိ။ သူတိုု႔ ေက်ာင္းမွာပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲလုုပ္မည္ဆိုုသျဖင့္ သားကတက္ၾကြ
ေနခဲ့ေလသည္။ ဟိုုပံုုဆြဲမယ္၊ ဒီပံုု ဆြဲမယ္ႏွင့္သားစိတ္ကူးယဥ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုု ၾကည့္ၿပီး က်မတိုု႔လည္းေပ်ာ္မိသည္။ ဒီလိုုႏွင့္ ပန္းခ်ီျပိဳင္ပြဲ၀င္မည့္သူေတြစာရင္းေပးရ မည့္ေန႔ေရာက္လာသည္။ အဲဒီေန႔တြင္သားက ေက်ာင္းမွရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ျပန္လာသည္ ။ က်မကဘာလိုု႔ရယ္က်ဲက်ဲျဖစ္ေနရတာလဲေမးေတာ့ျပန္ေျဖေသာ သားအေျဖေၾကာင့္ က်မအံ့ၾသခဲ့ရသည္။
“သားကပန္းခ်ီၿပိဳင္ပြဲမွာ၀င္ၿပိဳင္ဖိုု႔စာရင္းသြားေပးေတာ့ စာရင္းလက္ခံတဲ့ဆရာကေမး
တယ္။ မင္းကဘာပံုုဆြဲမွာလဲတဲ့။သားကေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီဆြဲမယ္လိုု႔ေျဖလိုုက္ေတာ့ေမာ္ဒန္
ပန္း ခ်ီဆြဲမယ္ဆိုုမၿပိဳင္ရဘူးလိုု႔ေျပာတယ္။“
ပန္း ခ်ီဆြဲမယ္ဆိုုမၿပိဳင္ရဘူးလိုု႔ေျပာတယ္။“
သားကရယ္က်ဲက်ဲေျပာေနေပမယ့္ သားအသံေလးေတြကစိတ္လႈပ္ရွားၿပီးတုုန္ေန သလိုပင္။ ပန္းခ်ီဆရာႏွင့္စာေရးဆရာမိဘႏွစ္ပါးတေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္မိ
ၾကသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုုင္းကတည္းက သားႀကီးတေယာက္ပန္းခ်ီကိုုဟုုတ္တိပတ္တိ မေရးေတာ့တာျဖစ္ သည္။
ၾကသည္။ အဲဒီေနာက္ပိုုင္းကတည္းက သားႀကီးတေယာက္ပန္းခ်ီကိုုဟုုတ္တိပတ္တိ မေရးေတာ့တာျဖစ္ သည္။
က်မတိုု႔အေမရိကားေရာက္ေတာ့ သားႀကီးက ၆ တန္း။ သားငယ္က ၃ တန္းတက္ရ သည္။ ေက်ာင္းမွာArt Class က အခ်ိန္စာရင္းႏွင့္သြားရသည္။ Art Room မွာ ကေလး မ်ားအတြက္ ေဆး၊စကၠဴ၊ သစ္သားတံုုးေတြ၊ပန္းပုုထုုဖိုု႔ ဓါတုုရြံ႕ေစးေတြႏွင့္ အျခားအႏု ပညာဖန္တီးရာတြင္အေထာက္အကူျပဳသည့္ပစၥည္းေတြကအလ်ွံပယ္ပင္။ သားတိုု႔ေပ်ာ္ ၾကသည္။ပန္းခ်ီျပန္ ဆြဲၾကသည္။၂၀၀၉ ခုုႏွစ္ျမိဳ႕နယ္လံုုးကၽြတ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုု ပန္းခ်ီ ၿပိဳင္ပြဲမွာတင္ျပဖိုု႔သူတိုု႔ပန္းခ်ီ ကားေတြေရြးခ်ယ္ခံရသည္။ ပန္းခ်ီကားေတြမတင္မီ သူတိုု႔ အေမးခံရေသာေမးခြန္းကေတာ့ေျပာင္းသြားသည္။ ဒီပံုုကိုုဆြဲဖိုု႔ ဘယ္လိုုစိတ္ကူးရတာ လဲတဲ့။
၂၀၁၀-၂၀၁၁မွာေတာ့စာသင္ႏွစ္စစခ်င္း သိပ္မၾကာခင္မွာပဲသားငယ္ကဒရမ္
ဆက္ႀကီးတခုု ေက်ာင္းကယူလာသည္။ ေက်ာင္းသားတိုုင္း တူရိယာတခုုတီးရသည္။ ဒါေၾကာင့္ သားငယ္ကမႏွစ္ကတေယာတီးၿပီး ဒီႏွစ္ေတာ့ဒရမ္စမ္းတီးခ်င္သတဲ့။ ဒရမ္ သံဆူဆူညံညံႀကီးကိုု နားမခံႏိုုင္တာေရာ တူရိယာပစၥည္းတခုုထဲကိုုတစိုုက္မတ္မတ္တီး
ေစခ်င္တာေရာေၾကာင့္ သားငယ္၏ေရြးခ်ယ္မႈကိုုကန္႔ကြက္ဖိုု႔ျပင္မိေပမယ့္ အရာရာကိုု စမ္းသပ္ ေနေသာအရြယ္ေပမိုု႔ ေလာေလာဆယ္လႊတ္ထားလိုုက္သည္။ သူ၏စိတ္၀င္ စားမႈအမွန္ရွိေသာေနရာကိုု သူသိသြား ခ်ိန္တြင္ သူ႔ဘာသာေရြးခ်ယ္လိမ့္မည္။
ဆက္ႀကီးတခုု ေက်ာင္းကယူလာသည္။ ေက်ာင္းသားတိုုင္း တူရိယာတခုုတီးရသည္။ ဒါေၾကာင့္ သားငယ္ကမႏွစ္ကတေယာတီးၿပီး ဒီႏွစ္ေတာ့ဒရမ္စမ္းတီးခ်င္သတဲ့။ ဒရမ္ သံဆူဆူညံညံႀကီးကိုု နားမခံႏိုုင္တာေရာ တူရိယာပစၥည္းတခုုထဲကိုုတစိုုက္မတ္မတ္တီး
ေစခ်င္တာေရာေၾကာင့္ သားငယ္၏ေရြးခ်ယ္မႈကိုုကန္႔ကြက္ဖိုု႔ျပင္မိေပမယ့္ အရာရာကိုု စမ္းသပ္ ေနေသာအရြယ္ေပမိုု႔ ေလာေလာဆယ္လႊတ္ထားလိုုက္သည္။ သူ၏စိတ္၀င္ စားမႈအမွန္ရွိေသာေနရာကိုု သူသိသြား ခ်ိန္တြင္ သူ႔ဘာသာေရြးခ်ယ္လိမ့္မည္။
ကေလးေတြကေက်ာင္းမွာပံုုမွန္အားကစားခန္းမ(GYM)သြားရခ်ိန္အျပင္အား
ကစားတစ္ခုုခုုကစားရေသးသတဲ့။ ထိုု႔ေၾကာင့္သားႀကီးက ဘတ္စကက္ေဘာကစား သည္။ သားငယ္ကေတာ့American Football ကစားမည္တဲ့ေလ။ ေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေတြကိုုကိုုယ္ခႏၶာ က်န္းမာသန္စြမ္းဖိုု႔ေရာဂီတႏွင့္ယဥ္ပါးကာစိတ္ပိုုင္းဆိုုင္ ရာႏုုညံ့ ယဥ္ေက်းဖိုု႔ပါေလ့က်င့္ေပးေနၾကတာပဲ။
ကစားတစ္ခုုခုုကစားရေသးသတဲ့။ ထိုု႔ေၾကာင့္သားႀကီးက ဘတ္စကက္ေဘာကစား သည္။ သားငယ္ကေတာ့American Football ကစားမည္တဲ့ေလ။ ေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းသားေတြကိုုကိုုယ္ခႏၶာ က်န္းမာသန္စြမ္းဖိုု႔ေရာဂီတႏွင့္ယဥ္ပါးကာစိတ္ပိုုင္းဆိုုင္ ရာႏုုညံ့ ယဥ္ေက်းဖိုု႔ပါေလ့က်င့္ေပးေနၾကတာပဲ။
အဲဒီအခ်ိန္မွာတၿမိဳ႕ထဲေနသည့္မိတ္ေဆြတဦးကသူ႕သားအထက္တန္းေက်ာင္း
သားအေၾကာင္းေျပာလာသည္။
သားအေၾကာင္းေျပာလာသည္။
“ က်ေနာ့္သားက ေက်ာင္းမွာတူရိယာပစၥည္းတခုုခုုတီးရမယ္ဆိုုလိုု႔ ဂစ္တာတီး မလိုု႔တဲ့။ က်ေနာ္ကအဲဒီလိုုအပိုုအလုုပ္ေတြအေဖမႀကိဳက္ဘူး၊ ဂစ္တာမတီးရဘူးလိုု႔ေျပာ လိုုက္တယ္။ က်ေနာ့္သားႏွစ္ေယာက္ရွိတာမွာ တေယာက္ကဆရာ၀န္ျဖစ္ရမယ္။ တေယာက္ကေရွ႕ေနျဖစ္ရမယ္။ ဒီေတာ့သူတိုု႔စာကိုုပဲႀကိဳးစားဖိုု႔လိုုတယ္။ အဲဒီအျပင္ ဗာရီယေတြကိုုအခ်ိန္မေပးေစခ်င္ ဘူး။“
မိတ္ေဆြကိုုတရားခ်ဖိုု႔ က်မအသက္ကိုုအရင္၀ေအာင္ရွဴရသည္။ သားေတြဂီတ
ႏွင့္မနီးစပ္ေစဖိုု႔ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာေနေသာ ဖခင္တဦးနား၀င္ေစဖိုု႔ စကားလံုုးေတြ စဥ္းစားရသည္။
ႏွင့္မနီးစပ္ေစဖိုု႔ျပတ္ျပတ္သားသားေျပာေနေသာ ဖခင္တဦးနား၀င္ေစဖိုု႔ စကားလံုုးေတြ စဥ္းစားရသည္။
“ က်မက သားေတြေမြးလာကတည္းက သားေတြကိုုဂီတအႏုုပညာတခုုခုု ၀ါသနာပါပါေစလိုု႔ဆုုေတာင္းခဲ့တာ။ အႏုုပညာဂီတဆိုုတာ လူရဲ႔စိတ္ကိုုႏုုညံ့ယဥ္ေက်း သြားေစတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာလဲ အဲဒီဂီတရဲ႕စြမ္းအင္ကဖန္တီးသူကိုုယ္တိုုင္ကိုုေရာ ခံစား ရသူေတြကိုုပါ အင္အားေတြ၊ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကိုုရေစတယ္ေလ။“
က်မသားႀကီး၂ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ေလာက္မွာ က်မတိုု႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင့္ သား၏အဘိုုး၊ အဘြားမ်ား ေခါင္းခ်င္းဆိုုင္ၿပီး သားကိုုဘာတူရိယာသင္ေပးမလဲတိုုင္ပင္ၾကသည္။ က်မက သားကိုုစႏၵယားတီးေစခ်င္သည္။ သားအေဖက ဆက္ဆိုုဖုုန္းမႈတ္သံကအားရွိ တာကြလိုု႔ေျပာသည္။ သားအဘိုုးကေတာ့ မိဘေတြလည္းေျခနိုုင္လက္နိုုင္၀ယ္ေပးနိုုင္
ေအာင္ တေယာပဲသင္ခိုုင္းတာေကာင္းမယ္ ထင္တယ္တဲ့။ စႏၵယားဆိုုေစ်းႀကီးတယ္
ေလ။ သားအဘြား ကေတာ့ သူအေသအခ်ာေအာ္ဒါမွာ ၿပီးလုုပ္ထားတဲ့ပတၱလားရွိေန တာပဲ။ အဲဒါကိုုတီးပေစေပါ့တ့ဲ။ ဒါနဲ႔ က်မက တီဗီမွာေတးသံစံုုတီး ၀ိုုင္းေဖ်ာ္ေျဖေနတုုန္း တီး၀ိုုင္းထဲမွာပါသည့္ ဂီတတူရိယာေတြျပၿပီးေတာ့ သားၾကီးလာရင္ အဲဒီအထဲက ဘာ တူရိယာကိုုတီးမလဲဟုုေမးေတာ့ သားကစဥ္းေတာင္မစဥ္းစားပဲျပန္ေျဖသည္။ ၀ါးလက္ ခုုပ္တီးမယ္တဲ့။ က်မတိုု႔တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္မိၾကေပမယ့္ သိပ္
ေတာ့အားမရွိလွပါ။ ဘာမွမတီးဘူး ေဘာက္ဆင္ထိုုးမယ္မေျပာတာေတာ္ေသးတာေပါ့ ဟုု က်မကစိတ္ေျဖခဲ့ရသည္။ က်မတတ္သမ်ွ မွတ္သမ်ွ ဥပမာဥပေမယ်ႏွင့္ေျပာေသာ စကားေတြကိုု အထက္တန္းေက်ာင္းသားအေဖ သေဘာေပါက္ေလသလားေတာ့မသိ ပါ။ က်မေတာ့ေတာ္ ေတာ္ေမာသြားသည္။
ေအာင္ တေယာပဲသင္ခိုုင္းတာေကာင္းမယ္ ထင္တယ္တဲ့။ စႏၵယားဆိုုေစ်းႀကီးတယ္
ေလ။ သားအဘြား ကေတာ့ သူအေသအခ်ာေအာ္ဒါမွာ ၿပီးလုုပ္ထားတဲ့ပတၱလားရွိေန တာပဲ။ အဲဒါကိုုတီးပေစေပါ့တ့ဲ။ ဒါနဲ႔ က်မက တီဗီမွာေတးသံစံုုတီး ၀ိုုင္းေဖ်ာ္ေျဖေနတုုန္း တီး၀ိုုင္းထဲမွာပါသည့္ ဂီတတူရိယာေတြျပၿပီးေတာ့ သားၾကီးလာရင္ အဲဒီအထဲက ဘာ တူရိယာကိုုတီးမလဲဟုုေမးေတာ့ သားကစဥ္းေတာင္မစဥ္းစားပဲျပန္ေျဖသည္။ ၀ါးလက္ ခုုပ္တီးမယ္တဲ့။ က်မတိုု႔တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ၿပီးရယ္မိၾကေပမယ့္ သိပ္
ေတာ့အားမရွိလွပါ။ ဘာမွမတီးဘူး ေဘာက္ဆင္ထိုုးမယ္မေျပာတာေတာ္ေသးတာေပါ့ ဟုု က်မကစိတ္ေျဖခဲ့ရသည္။ က်မတတ္သမ်ွ မွတ္သမ်ွ ဥပမာဥပေမယ်ႏွင့္ေျပာေသာ စကားေတြကိုု အထက္တန္းေက်ာင္းသားအေဖ သေဘာေပါက္ေလသလားေတာ့မသိ ပါ။ က်မေတာ့ေတာ္ ေတာ္ေမာသြားသည္။
ေဆာင္းဦး၀င္စတရက္မွာ သားႀကီးကဗ်ာေတြေရးေနတာေတြ႕ရသည္။ က်မက
ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ 'သားက ကဗ်ာေတြဘာေတြေရးလိုု႔ပါလား' ဟုုေျပာေတာ့ ေက်ာင္းက Poetry Class အတြက္ဟုုေျပာသည္။ ေက်ာင္းမွာကဗ်ာေရးရတဲ့အခ်ိန္ရွိသတဲ့လား။ က်မကစိတ္၀င္တစားျဖစ္ ခဲ့ရျပန္သည္။ သားကဗ်ာေတြကိုုဖတ္ၾကည့္ေတာ့အင္မတန္ လြတ္လပ္ေသာအေတြးကိုု ေတြ႕ရသည္။ ေကာင္းတာမေကာင္းတာထက္ လူအမ်ားက စာေရးဆရာဟုု သတ္မွတ္ျခင္းကိုုခံရေသာ က်မ မေတြးမိေသာနည္းျဖင့္စဥ္းစားပံုုေတြ ကိုုေတြ႕ရသျဖင့္ ေက်ာင္း Poetry Class အတြက္မိုု႔ အဂၤလိပ္လိုုေရးထားေသာ သား၏ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ကိုုဘာသာျပန္ၾကည့္မိသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သားငယ္ကသူ႔ Language Art Class အတြက္ေရးေသာ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ကိုုၾကည့္ေပးဖိုု႔ေျပာလာ ျပန္သည္။ Grade 4 သာရွိေသးေသာသားငယ္ကဗ်ာေလးေတြက ကေလးဆန္ေပမယ့္သား ငယ္ကဗ်ာေရး ရသည္ဆိုုတာကပင္ က်မကိုုေပ်ာ္ရႊင္ေစၿပီ။ ေဟာသည္ကဗ်ာေလးကိုုေတာ့ က်မ သေဘာက်မိသည္။
ေပ်ာ္ရႊင္စြာျဖင့္ 'သားက ကဗ်ာေတြဘာေတြေရးလိုု႔ပါလား' ဟုုေျပာေတာ့ ေက်ာင္းက Poetry Class အတြက္ဟုုေျပာသည္။ ေက်ာင္းမွာကဗ်ာေရးရတဲ့အခ်ိန္ရွိသတဲ့လား။ က်မကစိတ္၀င္တစားျဖစ္ ခဲ့ရျပန္သည္။ သားကဗ်ာေတြကိုုဖတ္ၾကည့္ေတာ့အင္မတန္ လြတ္လပ္ေသာအေတြးကိုု ေတြ႕ရသည္။ ေကာင္းတာမေကာင္းတာထက္ လူအမ်ားက စာေရးဆရာဟုု သတ္မွတ္ျခင္းကိုုခံရေသာ က်မ မေတြးမိေသာနည္းျဖင့္စဥ္းစားပံုုေတြ ကိုုေတြ႕ရသျဖင့္ ေက်ာင္း Poetry Class အတြက္မိုု႔ အဂၤလိပ္လိုုေရးထားေသာ သား၏ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ကိုုဘာသာျပန္ၾကည့္မိသည္။ သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ သားငယ္ကသူ႔ Language Art Class အတြက္ေရးေသာ ကဗ်ာတခ်ိဳ႕ကိုုၾကည့္ေပးဖိုု႔ေျပာလာ ျပန္သည္။ Grade 4 သာရွိေသးေသာသားငယ္ကဗ်ာေလးေတြက ကေလးဆန္ေပမယ့္သား ငယ္ကဗ်ာေရး ရသည္ဆိုုတာကပင္ က်မကိုုေပ်ာ္ရႊင္ေစၿပီ။ ေဟာသည္ကဗ်ာေလးကိုုေတာ့ က်မ သေဘာက်မိသည္။
Colors “ အေရာင္မ်ား“
Where ever I go က်ေနာ္ဘယ္သြားသြား
colors follow me. အေရာင္မ်ားကလိုုက္ပါ။
White in winter ေဆာင္းမွာအျဖဴ
Green in summer ေႏြမွာအစိမ္း
Gold in fall ရြက္ေၾကြရာသီမွာေတာ့ေရႊေရာင္။
I can not run away from all. ေရွာင္လိုု႔မလြတ္ႏိုုင္။
လူတိုုင္းအေရာင္ေတြနဲ႔မလြတ္ႏိုုင္တာသိေနေပမယ့္ အဲဒီအေတြးေလးကိုုခ်ေရးဖိုု႔ က်မ စိတ္မကူးမိခဲ့ေပ။ရိုုးစင္းေသာအေတြးေလးတစ္စကလည္း အႏုုပညာေျမာက္ႏိုုင္
ေၾကာင္း သတိတရျဖစ္ေစသည့္အတြက္ (ျမန္မာမိသားစုု၀င္တဦးေပမိုု႔) ပါးစပ္ကထုုတ္ မေျပာမိေပမယ့္ သားကိုုက်မေက်းဇူးတင္မိသည္။
ေၾကာင္း သတိတရျဖစ္ေစသည့္အတြက္ (ျမန္မာမိသားစုု၀င္တဦးေပမိုု႔) ပါးစပ္ကထုုတ္ မေျပာမိေပမယ့္ သားကိုုက်မေက်းဇူးတင္မိသည္။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ဒုုတိယပါတ္ထဲမွာ သားတိုု႔ေက်ာင္းကဖိတ္စာတေစာင္ရသည္။ 7 Grade ေက်ာင္းသားေတြ၏ကဗ်ာရြတ္ပြဲကိုုတက္ေရာက္ရန္။ သားႀကီးက 7 Grade မိုု႔ သားကဗ်ာရြတ္မွာလားေမးမိသည္။ ပထမပိုုင္းမွာသားကစိတ္၀င္စားပံုုမျပပါ။ ေနာက္ ပိုုင္းမွာေတာ့ က်မကသူ႔ကိုုကဗ်ာရြတ္ေစခ်င္မွန္းသိသျဖင့္ ရြတ္မည္ဟုုေျပာသည္။ က်မ ကသားထက္ပိုုစိတ္လႈပ္ရွားကာ ကဗ်ာရြတ္ေလ့က်င့္ဖို႔ မၾကာခဏတိုက္တြန္းမိသည္။
အလယ္တန္းအထိသာရွိေသာသားတို႔ေက်ာင္းကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးကေက်ာင္း တြင္းပြဲေလးမိုု႔ မိသားစုုဆန္သည္။ ကဗ်ာရြတ္ပြဲလာသည့္ ေက်ာင္းသားမိဘေတြက ကိုုယ္ႏိုုင္ရာအစားအစာေလးေတြယူလာခဲ့ၾကသည္။ က်မလည္းအခြင့္အေရးရတုုန္း ျမန္မာေကာက္ညွင္းျပန္ေပါင္းကိုုအုုန္းသီးႏိုုင္ ႏိုုင္ႏွင့္ ႏိုုင္ငံျခားသားေတြကိုုမိတ္ဆက္ေပး လိုုက္သည္။ သူတိုု႔ႀကိဳက္ၾကပံုုရပါသည္။ က်မေကာက္ညွင္းေပါင္းက အရင္ဆံုုးကုုန္ သြားခဲ့သည္။
အလယ္တန္းအထိသာရွိေသာသားတို႔ေက်ာင္းကဗ်ာရြတ္ပြဲေလးကေက်ာင္း တြင္းပြဲေလးမိုု႔ မိသားစုုဆန္သည္။ ကဗ်ာရြတ္ပြဲလာသည့္ ေက်ာင္းသားမိဘေတြက ကိုုယ္ႏိုုင္ရာအစားအစာေလးေတြယူလာခဲ့ၾကသည္။ က်မလည္းအခြင့္အေရးရတုုန္း ျမန္မာေကာက္ညွင္းျပန္ေပါင္းကိုုအုုန္းသီးႏိုုင္ ႏိုုင္ႏွင့္ ႏိုုင္ငံျခားသားေတြကိုုမိတ္ဆက္ေပး လိုုက္သည္။ သူတိုု႔ႀကိဳက္ၾကပံုုရပါသည္။ က်မေကာက္ညွင္းေပါင္းက အရင္ဆံုုးကုုန္ သြားခဲ့သည္။
ကဗ်ာရြတ္ပြဲကိုု အခမ္းအနားအစီအစဥ္အတိအက်ႀကီးျဖင့္ က်င္းပျခင္းမဟုုတ္ပါ။ 7Grade Poetry Class ကိုုႀကီးၾကပ္ေသာဆရာႏွစ္ဦးက ကဗ်ာရြတ္ပြဲကေလးလုုပ္ရျခင္း အေၾကာင္း အနည္းငယ္မိတ္ဆက္ေျပာၾကားၿပီးမည္သူမဆိုု ကိုုယ့္ကဗ်ာကိုုအဆင္ေျပ ရာအခ်ိန္တြင္၀င္၍ ရြတ္ဆိုုႏိုုင္ေၾကာင္းေျပာသည္။ ကေလးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ ပါလက္ပါ၀င္ရြတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ရြတ္ခ်င္စိတ္ရွိၾကေသာ္လည္း ရွက္ေနၾက ၏။ ထိုုအခါ မိသားစုု၀င္ေတြ၊သူငယ္ခ်င္း ေတြကသက္ဆိုုင္ရာကေလးနံမည္ကိုု သံၿပိဳင္
ေခၚ၍အားေပးသည္။ ကိုုယ့္နံမည္ကိုုသံၿပိဳင္ေခၚေနေလေတာ့ ကေလးကမေနသာ
ေတာ့ပဲကဗ်ာထြက္ရြတ္ေတာ့သည္။
ေခၚ၍အားေပးသည္။ ကိုုယ့္နံမည္ကိုုသံၿပိဳင္ေခၚေနေလေတာ့ ကေလးကမေနသာ
ေတာ့ပဲကဗ်ာထြက္ရြတ္ေတာ့သည္။
ပြဲအစပိုုင္းမွာသာ ကေလးေတြကတုုန္႔ဆိုုင္းေနေပမယ့္ တျဖည္းျဖည္းအရွိန္ရလာ
ေတာ့ သူတိုု႔စိတ္ပါလာၾကသည္။ ရြတ္လက္စလူေတြကအေခါက္ေခါက္တက္ရြတ္ၾက သည္။ စိတ္မပါဘူးဆိုုေသာက်မသားႀကီးေတာင္သံုုးပုုဒ္ရြတ္သြားခဲ့သည္။ ကဗ်ာရြတ္ဖိုု႔ အစီအစဥ္မရွိေသာသားႀကီး၏သူငယ္ခ်င္း ကိုုးရီးယန္းေလးက သားႀကီးကဗ်ာတပုုဒ္ တက္ရြတ္သြားသည္။ ထိုုကေလးလိုုပင္အစီအစဥ္မရွိသူေတြလည္း ေနာက္ပိုုင္းစိတ္ပါ ကာ၀င္ရြတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာဆရာေတြ၊ ေက်ာင္းသားမိဘေတြက ကဗ်ာရြတ္ပြဲကိုု မလာႏိုုင္ေသာကေလးမ်ား၏ကဗ်ာေတြကိုုရြတ္ေပးၾကသည္။ အလြန္ရင္းႏွီးေႏြးေထြး၍ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာပြဲေလးျဖစ္သည္။ က်မမွာေတာ့လက္ခုုပ္တီးရတာ လက္ေတြ
ေတာင္နာလိုု႔။ ကေလးေတြ၊ မိဘေတြ၊ ဆရာေတြကလည္းေပ်ာ္လိုု႔။
ေတာ့ သူတိုု႔စိတ္ပါလာၾကသည္။ ရြတ္လက္စလူေတြကအေခါက္ေခါက္တက္ရြတ္ၾက သည္။ စိတ္မပါဘူးဆိုုေသာက်မသားႀကီးေတာင္သံုုးပုုဒ္ရြတ္သြားခဲ့သည္။ ကဗ်ာရြတ္ဖိုု႔ အစီအစဥ္မရွိေသာသားႀကီး၏သူငယ္ခ်င္း ကိုုးရီးယန္းေလးက သားႀကီးကဗ်ာတပုုဒ္ တက္ရြတ္သြားသည္။ ထိုုကေလးလိုုပင္အစီအစဥ္မရွိသူေတြလည္း ေနာက္ပိုုင္းစိတ္ပါ ကာ၀င္ရြတ္ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕ေသာဆရာေတြ၊ ေက်ာင္းသားမိဘေတြက ကဗ်ာရြတ္ပြဲကိုု မလာႏိုုင္ေသာကေလးမ်ား၏ကဗ်ာေတြကိုုရြတ္ေပးၾကသည္။ အလြန္ရင္းႏွီးေႏြးေထြး၍ ေပ်ာ္စရာေကာင္းေသာပြဲေလးျဖစ္သည္။ က်မမွာေတာ့လက္ခုုပ္တီးရတာ လက္ေတြ
ေတာင္နာလိုု႔။ ကေလးေတြ၊ မိဘေတြ၊ ဆရာေတြကလည္းေပ်ာ္လိုု႔။
တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြကိုုကဗ်ာရြတ္တာအပါအ၀င္ လူေရွ႕မွာစကားေျပာ တင္ဆက္နည္းေတြကိုု ဖိအားမေပးေသာနည္းျဖင့္ မသိမသာေလ့က်င့္ေပးေနျခင္းပင္။ သားသူငယ္ခ်င္း ၀ီလ်ံဆိုုေသာကေလးဆိုု ကဗ်ာ၅ ပုုဒ္ရြတ္သြားသည္။ သူ႔ ကဗ်ာ တခ်ိဳ႕ကအရွည္ႀကီးေတြ။ အေတာ္လည္းေကာင္းသည္။ လူေကာင္ေသးေသး ၇တန္း
ေက်ာင္းသားေလးကကဗ်ာရြတ္ရာမွာေတာ့ တကယ့္၀ါရင့္ကဗ်ာဆရာႀကီးတဦးအလား ပင္။ အဖိအေဖာ့အဆြဲအငင္ေတြႏွင့္၊ ဟန္ပန္ကတည္ၿငိမ္သလိုု အမွားအယြင္းတစ္လံုုး တေလေတာင္မပါ။ က်မကသူ႔ကဗ်ာအခ်ိဳ႕ကိုု ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ သျဖင့္ဘာသာျပန္ဖိုု႔
ေတာင္းယူခ်င္ေပမယ့္ေက်ာင္းစည္းကမ္းေၾကာင့္အခြင့္မသာခဲ့ပါ။ ထိုုသိုု႔ေသာပြဲကေလး မ်ားမွတဆင့္ ထင္ရွားေသာကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား၊အႏုုပညာသမား မ်ား၊ထင္ရွားေသာ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္လာၾကသည္။
ေက်ာင္းသားေလးကကဗ်ာရြတ္ရာမွာေတာ့ တကယ့္၀ါရင့္ကဗ်ာဆရာႀကီးတဦးအလား ပင္။ အဖိအေဖာ့အဆြဲအငင္ေတြႏွင့္၊ ဟန္ပန္ကတည္ၿငိမ္သလိုု အမွားအယြင္းတစ္လံုုး တေလေတာင္မပါ။ က်မကသူ႔ကဗ်ာအခ်ိဳ႕ကိုု ေတာ္ေတာ္ႀကိဳက္ သျဖင့္ဘာသာျပန္ဖိုု႔
ေတာင္းယူခ်င္ေပမယ့္ေက်ာင္းစည္းကမ္းေၾကာင့္အခြင့္မသာခဲ့ပါ။ ထိုုသိုု႔ေသာပြဲကေလး မ်ားမွတဆင့္ ထင္ရွားေသာကဗ်ာဆရာႀကီးမ်ား၊အႏုုပညာသမား မ်ား၊ထင္ရွားေသာ အစီအစဥ္တင္ဆက္သူေပါင္းမ်ားစြာျဖစ္လာၾကသည္။
သူတိုု႔၏စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ၊ ေကာ္ပီရိုုက္ဥပေဒေတြေၾကာင့္ တျခားကေလး မ်ား၏ကဗ်ာေတြကိုု ေလာေလာဆယ္ဘာသာျပန္မိတ္ဆက္ေပးလိုု႔မရေလေတာ့ က်မ သားႀကီး၏ ကဗ်ာေလးတပုုဒ္ကိုုပဲမိတ္ဆက္ေပးရပါေတာ့မည္။
“ သစ္ရြက္“
က်ေနာ့ကိုုယ္က်ေနာ္
ေရစီးနဲ႔ေမ်ာပါေနတဲ့
သစ္ရြက္ေလးတရြက္လိုု႔ျမင္တယ္။
ေရွ႕တူရူကဦးတည္ရာဆီ
မေရာက္ေသးတာကလြဲလိုု႔
က်ေနာ္ကေနရာတိုုင္းမွာ။
တခါတေလ အျမင့္ကျပဳတ္က်...
တခါတေလ တခုုခုုနဲ႔တြယ္ၿငိ...
တခါတေလ..
အေပါင္းအပါေတြနဲ႔အတုူေမ်ာပါစီးဆင္းရင္း
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြနဲ႔တိုုက္မိ။
က်ေနာ္ျမင္ေနရတယ္
တခ်ိဳ႕ေနာက္မွာက်န္ခဲ့
အရြက္သစ္ေတြကလည္း
ေၾကြဆဲ...
စီးေမ်ာဖိုု႔
နစ္ျမဳတ္ဖိုု႔ကလြဲရင္
ျပန္လမ္းမရွိတဲ့ခရီးမွာ။
၇ တန္းေက်ာင္းသားတေယာက္၏ကဗ်ာက သံေ၀ဂသံေတြကဲေနသလိုု က်မ ခံစားရသည္။ က်မအဲဒီ အရြယ္မွာအဲဒီလိုုကဗ်ာမ်ိဳးမေရးခဲ့တာေတာ့ေသခ်ာပါသည္။ ငါ့အသက္အရြယ္နဲ႔ဒီလိုုကဗ်ာမ်ိဳးမေရးသင့္ဘူးဟုု က်မစဥ္းစားခဲ့သလားမသိပါ။ သူမ်ား
ေတြကႀကီးက်ယ္ရန္ေကာဟုု ေ၀ဖန္ခံရမွာစိုုးရိမ္ခဲ့တာလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သားတိုု႔ မ်ိဳးဆက္ကေထြလီကာလီအေတြးေတြေတြး၍ သူတိုု႔က အႏုုပညာဟုု သတ္မွတ္သည့္အရာကိုု အထိခိုုက္မခံၾကေတာ့ျခင္းပင္။
ေတြကႀကီးက်ယ္ရန္ေကာဟုု ေ၀ဖန္ခံရမွာစိုုးရိမ္ခဲ့တာလည္းျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သားတိုု႔ မ်ိဳးဆက္ကေထြလီကာလီအေတြးေတြေတြး၍ သူတိုု႔က အႏုုပညာဟုု သတ္မွတ္သည့္အရာကိုု အထိခိုုက္မခံၾကေတာ့ျခင္းပင္။
ခက္မာ
ကေလးေလးေတြကို ငယ္စဥ္ထဲက လူၾကားထဲ ေၿပာရဲ ဆိုရဲေအာင္ ေလ႕က်င့္ေပးတဲ႕ အေလ႕အထကို နွစ္သက္မိတယ္မမ ..ဗဟုသုတေလးေတြ အမ်ားၾကိးရလို႕ ေက်းဇူးပါမမ.ေကာင္းေသာေန႕ေလး ၿဖစ္ပါေစ...လို႕ဆႏၵၿပဳလွ်က္..
ေသခ်ာကို ဖတ္ရႈမွတ္သားသြားပါတယ္။။။
ဒီလို အသက္အရြယ္မွာ ဘ၀ နဲ႔ ပါတ္၀န္းက်င္ကို ကဗ်ာေတြ ေရးဖြဲ႔ဖို႔ ၿမင္တတ္တဲ႔ အထိ ၿပဳစု ေပးႏႈိင္တဲ႔ မိဘနဲ႔ ပညာေရး နယ္ပယ္ကို ေလးစား အားက်မိပါတယ္ ...
ကေလးေတြရဲ႕ အရည္အေသြးေတြကိုလည္း
ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ၿပဳ ပါတယ္ ...
ဆရာမတို႔ မိသားစု ထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေၿမ႕ပါေစ ....