ကမၻာ့အေရွ့ျခမ္းအာရွနိုင္ငံတခုမွ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္းအေမရိကကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းခရီးႏွင္ခဲ့ၿပီး အေမရိကအေ႐ွ႔ပုိင္း၏ ေျမျပင္ေပၚ ေျခခ်ခိုလံႈလိုက္ရခ်ိန္မွာေတာ့ ၂၀၀၉ ၏ ပန္းစံုပြင့္ေသာေႏြဦးႏွင့္အတူ
ေဖာ္ေရြေႏြးေထြးေသာၿမိဳ ့သူၿမိဳ ့သားမ်ားက က်မတို႔ကိုႀကိဳဆိုခဲ့ပါသည္။
ထိုေဖာ္ေရြေႏြးေထြးမႈမ်ားေၾကာင့္ပင္က်မ၏မိခင္ေျမအေၾကာင္းမိတ္ဆက္ေျပာျပဖို႔ မတြန္႔ဆုတ္ခဲ့ျခင္းက က်မအတြက္အခြင့္အေရးတခုျဖစ္ခဲ့သည္။ကမၻာ၏တျခားဖက္ျခမ္းမွအာရွနိုုင္ငံငယ္ေလးတခုက အေမရိကႏွင့္ ဘယ္ေရြ႔ဘယ္မွ်ကြာျခားေၾကာင္းေျပာျပခြင့္ရခဲ့သည္။ မတူျခားနားေသာယဥ္ေက်းမႈမ်ားအတြင္းမွမတူျခားနား ေသာတန္ဖိုးမ်ားကိုေတြ႔ရွိခံစားႏုိင္ခဲ့ျခင္းႏွင့္ ထိုုမတူျခားနားမႈမ်ားအေၾကာင္းကို စာမ်ားမွတဆင့္ေ၀ငွႏုိင္ျခင္း ကက်မအတြက္ ေက်နပ္ဖြယ္ျဖစ္သည္။
က်မကိုစိတ္အေႏွာက္အရွက္ေပးခဲ့တာကေတာ့အေမရိက၏ေဆာင္းရာသီပင္ျဖစ္သည္။ အပူအလြန္ျပင္းထန္ေသာျမန္မာျပည္တြင္အႏွစ္၄၀လံုးလံုးေနခဲ့သူက်မအတြက္ ၆ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္အေအးက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ပင္။ ေနေရာင္မျမင္ရေသာရက္ေတြကစိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္ပင္။ ေျခသလံုုးျမဳပ္လုနီးပါး ႏွင္းထု ထဲမွရုန္းထြက္လမ္းေလ်ွာက္ရျခင္းကစြန္႔စားမႈတခုလိုပင္။သို႔ေသာ္ထိုုအရာမ်ားအားလံုးကိုက်မေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ထိုေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္သည့္အင္အားကိုေပးခဲ့တာကေတာ့ ကမၻာတျခမ္းစာေ၀းလံသည့္အရပ္မွလူမ်ား၏ က်မတို႔အေပၚႀကိဳဆိုမႈမ်ားႏွင့္အားျဖည့္မာန္တင္းႏုိင္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ျပန္လည္တမ္းတၾကည္ႏူးႏုိင္သည့္ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာမ်ား က်မမွာ အလံုအေလာက္ ရွိေနခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
က်မကိုစိတ္အေႏွာက္အရွက္ေပးခဲ့တာကေတာ့အေမရိက၏ေဆာင္းရာသီပင္ျဖစ္သည္။ အပူအလြန္ျပင္းထန္ေသာျမန္မာျပည္တြင္အႏွစ္၄၀လံုးလံုးေနခဲ့သူက်မအတြက္ ၆ ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္အေအးက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ပင္။ ေနေရာင္မျမင္ရေသာရက္ေတြကစိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္ပင္။ ေျခသလံုုးျမဳပ္လုနီးပါး ႏွင္းထု ထဲမွရုန္းထြက္လမ္းေလ်ွာက္ရျခင္းကစြန္႔စားမႈတခုလိုပင္။သို႔ေသာ္ထိုုအရာမ်ားအားလံုးကိုက်မေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ထိုေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္သည့္အင္အားကိုေပးခဲ့တာကေတာ့ ကမၻာတျခမ္းစာေ၀းလံသည့္အရပ္မွလူမ်ား၏ က်မတို႔အေပၚႀကိဳဆိုမႈမ်ားႏွင့္အားျဖည့္မာန္တင္းႏုိင္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ျပန္လည္တမ္းတၾကည္ႏူးႏုိင္သည့္ လြမ္းဆြတ္ဖြယ္ရာမ်ား က်မမွာ အလံုအေလာက္ ရွိေနခဲ့ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
* * *
ဒုတိယေျမာက္ေႏြဦးကိုျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သံမဏိတံတားႀကီးေတြ၊ ၀တ္စံုုအမ်ိဳးမ်ိဳးလဲ၍၀တ္ ဆင္ေသာသစ္ပင္ေတြ၊ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ပန္းေရာင္စံုေတြ၊အနိမ့္အျမင့္မညီမညာႏွင့္ၿမိဳ႔ကုိ ဝန္းရံအလွဆင္ေန ေသာေတာင္ကုန္းေတြ၊ ၿမိဳ႔၏ အသည္းႏွလံုးေနရာတြင္ ေပါင္းဆံုုၾကေသာျမစ္ႀကီးေတြ၊ ၿပံဳးရႊင္ေႏြးေထြးေသာ ၿမိဳ႔သူၿမိဳ႔သားေတြႏွင့္ က်မတိုု ့ခ်စ္ခင္တြယ္ေႏွာင္မိၾကၿပီ။
ေႏြဦး၏ေနေရာင္ျခည္ကိုျမင္လိုက္ရခ်ိန္တြင္ ႏွင္းျဖဴျဖဴႏွင့္သစ္ကိုင္းေျခာက္မဲမဲတို႔ၾကားတြင္ တခ်ိန္လံုုး လိုလို ငိုခ်င္၀မ္းနည္းေနခဲ့မိေသာ ေျခာက္ျခားဖြယ္ေဆာင္းပန္းခ်ီကိုေမ့ေလ်ာ့ႏိုင္ခဲ့သည္။
က်မပထမေဆာင္းရက္မ်ားအတြင္းမွာတုန္းကရက္စက္ေသာအေအးဒဏ္ႏွင့္ကေ၀ဆန္ေသာႏွင္းမ်ား၏ႏွိပ္စက္မႈကို အံႀကိတ္ခံခဲ့ရသည့္သစ္ပင္မ်ားအေပၚသနားစိတ္၀င္ခဲ့မိသည္။ သို႔ေသာ္ရာသီဆိုး၏ဒဏ္ကို အံႀကိတ္ခံရင္းစုေဆာင္းထားသည့္သစ္ပင္မ်ား၏အသက္ဇီ၀ဓာတ္ေတြက ေႏြဦးေနျခည္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုေသာအခါ ပန္းဖူးမ်ားအျဖစ္သစ္ကိုင္းေတြကိုထိုးခြဲထြက္လာၾကၿပီး ရႈေငးဖြယ္ပန္းေရာင္စံုမ်ားအျဖစ္ေလာကကို အလွဆင္ ၾကတာျမင္ရေတာ့ သူတို႔၏ႀက့ံႀကံ့ခံနိုင္မႈႏွင့္ သတၱိကိုဂုဏ္ယူအားက်ရသည္။ မည္မွ်ၾကမ္းတမ္းေသာရာသီဆိုး ႏွင့္ႀကံဳႀကံဳႀကံ့ႀကံ့ခံ၍စိတ္ဓာတ္စြမ္းရည္ကိုအသက္ဇီ၀ဓာတ္သဖြယ္သိုေလွာင္ကာအားထုတ္ခြင့္ေနျခည္ေလး တေျပာက္ေလာက္ရရံုႏွင့္ လက္ရွိဘ၀ကိုရင္ဆိုင္ရန္သတၱိပန္းမ်ားပြင့္လာၾကေသာ က်မ၏သူငယ္ခ်င္း၊မိတ္ ေဆြမ်ားကိုလည္း သတိရတမ္းတရင္း ဂုဏ္ယူရေသးသည္။
ေဆာင္းရာသီ၏ေျခာက္ျခားဖြယ္အေအးဒဏ္ကိုခံရစဥ္က မိခင္ေျမႏွင့္ကြာျခားလွခ်ည့္ဟု ႏႈိင္းယွဥ္ကာ လြမ္းစိတ္၀င္ခဲ့သည္။ ေႏြဦး၏ ၀င္းပေသာ ေနေရာင္ျခည္မ်ားကို ျမင္ရျပန္ေတာ့လည္း ဆယ့္ႏွစ္ရာသီပတ္လံုး ေနျခည္၀င္းပေသာမိခင္ေျမကိုလြမ္းရျပန္သည္။ မိခင္ေျမႏွင့္ေ၀းကြာေနရျခင္းသည္ရာသီဆိုးတခုလိုပင္။ ထို ရာသီဆိုးေအာက္တြင္က်မ၏အႏုပညာဖန္တီးလိုစိတ္ကငုပ္လွ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္ေနတတ္သည္။ငုပ္လွ်ိဳးေနေသာ ဖန္တီးလိုစိတ္သည္ေနျခည္ႏွင့္တူေသာႀကိဳဆိုေႏြးေထြးမႈမ်ား၊မူလဘူတအေျခခံေျမသားႏွင့္တူေသာ မိခင္ေျမ မွတမ္းတဖြယ္အေတြ႔အႀကံဳမ်ားႏွင့္ ေပါင္းဆံုမိေသာအခါ စကားလံုးပန္းေတြဖူးပြင့္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ျဗဟၼစိုရ္ တရားထြန္းကားေသာေျမတြင္အိမ္လြမ္းစိတ္သည္အႏုပညာဖန္တီးဖို႔တြန္းအားေပးေသာအေၾကာင္းအရာတခု ျဖစ္ခဲ့သည္။
ေႏြရာသီမွာေတာ့ က်မၿခံထဲမွဥယ်ာဥ္ႏွင့္က်မရင္ထဲမွဥယ်ာဥ္ႏွစ္ခုစလံုးတြင္ ပန္းေတြအၿပိဳင္ပြင့္ခဲ့ၾက သည္။က်မရင္ထဲကဥယ်ာဥ္တြင္ပြင့္သည့္ပန္းမ်ားကက်မၿခံထဲကဥယ်ာဥ္တြင္ပြင့္သည့္ပန္းမ်ားေလာက္လွခ်င္ မွလွမည္။ေမႊးခ်င္မွလည္းေမႊးမည္။နာက်ည္းစရာခံစားခ်က္မ်ားႏွင့္ေမာလ်ဖြယ္အလြမ္းအင္အားမ်ားကိုအေျခခံေသာရင္တြင္းဥယ်ာဥ္၌ ပြင့္သည့္ပန္းမ်ားတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအေရာင္ကေတာ့ ေဖ်ာ့ေတာ့ေနမည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ရာသီဆိုးကိုအံတင္းျဖတ္ေက်ာ္၍ရဲရဲပြင့္ႏုိင္ျခင္းကပင္ ပန္း၏ျဖစ္တည္မႈဂုဏ္ကိုျပႏုိင္ျခင္းမို႕က်မေက် နပ္ပါသည္။
ေအာက္တိုဘာလထဲ၀င္လာသည္ႏွင့္ ရာသီဥတုကေအးလာၿပီ။ ေနေရာင္ကေဖ်ာ့ေတာ့သြားၿပီ။ ပန္းေတြကလည္းတေႏြလံုးအားရပါးရပြင့္ခဲ့ၾကၿပီးၿပီမို႔ပင္ပန္းေနၿပီ။ငွက္ကေလးမ်ား၏ေတးသံတို႔ ပါးလ်သြားၿပီ။ မၾကာခင္မွာေတာ့က်မအတြက္ေဆာင္းအသစ္တခုကိုျဖတ္ေက်ာ္ရေတာ့မည္။ မညွာတာတတ္ေသာႏွင္းေတြ က်မၿခံထဲမွပန္းမ်ား၏ပြင့္ဖတ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ေျခြၾကဦးေတာ့မည္။ အခိုက္အတန္႔အံႀကိတ္ခံၾကၿပီး သည့္ေနာက္ ေႏြဦး၏ေနျခည္ႏွင့္ျပန္လည္ဆံုစည္းၾကသည့္အခါ ရင္သပ္ရႈေမာဖြယ္ပန္းေရာင္စံုမ်ားကို ထပ္မံ ျမင္ေတြ႕ခြင့္ရဦးမွာေသခ်ာေနသည္မို႕ က်မစိတ္မပ်က္ပါ။ ထို႔အတူမိခင္ေျမႏွင့္ေ၀းကြာေနရျခင္းရာသီဆိုးက လည္း က်မရင္တြင္းမွပန္းမ်ားကိုုေျခြခ်ဖို႔ႀကိဳးစားလိမ့္ဦးမည္။ သို႔ေသာ္အင္အားျပည့္၀ေသာအလြမ္းမ်ား၊ေႏြး
ေထြးေသာအၿပံဳးမ်ား၊ေဖာ္ေရြေသာႏႈတ္ခြန္းဆက္မႈမ်ား၊ၾကင္နာေသာေဖးမကူညီမႈမ်ားကေႏြဦေနျခည္သဖြယ္ က်မ၏ရင္တြင္းပန္းမ်ားကိုတဖန္ျပန္လည္ဖူးပြင့္လာေစဦးမည္။က်မတို႕တေတြရာသီဆိုးကိုႀကံ့ႀကံ့ခံျဖတ္ေက်ာ္ ေနျခင္းက ေႏြဦးကိုႀကိဳဆိုေနျခင္းလည္းမည္ေပသည္။
က်မ၏အီးေမးလ္ထဲတြင္“ေနေကာင္းရဲ့လားသူငယ္ခ်င္းေရ“ဟူေသာအဓိပၸာယ္အပါအ၀င္ခပ္ဆင္ဆင္ အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္ေသာစာတေစာင္ေရာက္ရွိေနျခင္းသည္က်မ၏ဥယ်ာဥ္တြင္ ပန္းတဖူးတိုးေတာ့မည္ဟု အသိေပးလိုက္တာႏွင့္အတူတူပင္။
“ငါတိုလိႈင္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူဘ၀တုုန္းက အလွဓါတ္ပံုရိုက္ဖို႔ဆိုၿပီးနင္ငါ့ကို မိန္းထဲေခၚသြားတာ မွတ္မိလား။ အဲဒါငါပထမဦးဆံုးအလွဓာတ္ပံုရိုက္ဖူးတာပဲ။ ငါ့မွာအေတြ႔အႀကံဳကလည္းမရွိ၊ေၾကာက္ကလည္း ေၾကာက္နဲ႔ႏႈတ္ခမ္းေတြတဆတ္ဆတ္တုန္ေနခဲ့တာေလ” ဆိုတာမ်ိဳးေက်ာင္းတုန္းကသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ အြန္လိုင္း ေပၚမွာေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္ေတြေျပာကာေ၀့၀ိုင္းလာေသာမ်က္ရည္မ်ားကို မ်က္ေတာင္ပုတ္ခပ္ကာကြယ္ ေနရင္းမွ တဟားဟားရယ္ေမာလြမ္းတရျခင္းေတြက ထိုုပန္းဖူးေလးကိုပြင့္လန္းလာေစမည့္ ေနျခည္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
လမ္းေပၚမွေလ်ွာက္သြားေနရင္း “ Have a good day” ႏႈတ္ခြန္းဆက္ခံလိုက္ရျခင္းကေတာ့ ပန္းပင္ ေတြၾကားေလ်ွာက္သြားေနဆဲ ေလျပည္ေလးေ၀ွ ့ရမ္းခံလိုက္ရသလို လူကိုလန္းဆန္းေစသည္ေပါ့။
ေရေျမျခားတြင္ရပ္တည္ရွင္သန္ေနရသည့္အခိုက္အတန္႕တြင္က်မ၏ရင္တြင္းဥယ်ာဥ္၌ ပန္းေတြပြင့္လာေစသည့္လူမ်ား၊အရာ၀တၳဳမ်ား၊အျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္အလြမ္းအင္အားမ်ားကိုေက်းဇူးစကားဆိုရင္းရာသီဆိုးကိုေက်ာ္ျဖတ္ပါမည္။က်မရင္တြင္း၌အလြမ္းအင္အားကိုရရွိေစသူမ်ားႏွင့္ က်မ၏တည္ရွိေနျခင္း အားအသိအမွတ္ျပဳသူအားလံုးကို ေက်းဇူးစကားဆိုခြင့္ ျပဳျခင္းျဖင့္ က်မအား ခ်ီးေျမွာက္ၾကေစခ်င္ပါသည္။
