1. 2.

“ဂီတမွာ Timing ဟာအသက္ပဲ၊ အေရးႀကီးဆံုးပဲ။ Timing လြဲသြားရင္ ေတးသြား သီခ်င္းရဲ႕အရသာပ်က္သြားေရာ။ ထို႔အတူဘဲ ဟင္းခ်က္ရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အားကစား လုပ္ရာမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ Timing မွန္ဖို႔လိုအပ္တယ္။ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ ဟင္းတစ္ခြက္ Timing Out သြားရင္ သီခ်င္း ေလာက္ ဟင္းေလာက္ပဲအရသာပ်က္မွာ၊ ႏိုင္ငံေရး မွာ Timing လြဲသြားရင္ တိုင္းျပည္တခုလံုးရဲ႕ Image ပ်က္တယ္။ တစ္မ်ဳိးသားလံုးထိခိုက္ နစ္နာေစတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ Timing ဆိုတာ လုပ္သင့္လုပ္ထိုက္တာကို လုပ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လုပ္ျခင္းပါပဲ။” ဒီစကားကိုေျပာခဲ့သူက က်မသူငယ္ခ်င္း ဂီတသမား၊ ဗီဒီယို ဂ်ာနယ္လစ္စ္ ကို၀င္းေမာ္ ပါ။

ဒီစကားကို သူက သူ႔သမီးကိုေျပာခဲ့တာပါ။ သူ႔ရဲ႕သားသမီး ၄ ေယာက္ထဲက တတိယ သမီး ခင္စုၾကည္ ၂၀၁၂ ဇန္န၀ါရီလ ၈ ရက္ေန႔မွာေရးခဲ့တဲ့ သမၼတႀကီးသို႔အိတ္ဖြင့္ေပး စာမွာ သူမဖခင္ရဲ႕အဲဒီေျပာစကားကို ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီစကားကပဲကို၀င္းေမာ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံ နဲ႔ ဂီတအေပၚထားရွိတဲ့ ေလးနက္မႈကိုေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ကို၀င္းေမာ္ဟာ ဂစ္တာသမား အျဖစ္နဲ႔ ၁၉၈၁ ကတည္းက ဂီတနယ္ထဲကိုေရာက္ရွိခဲ့သူပါ။ ေရႊသံစဥ္နဲ႔ အလကၤာေတးဂီတအဖြဲ႕ေတြမွာ Lead Guitar တီးခတ္တဲ့ ဂီတ မွဴး၊ တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ပါတယ္ ။ The Aces ေတးဂီတအဖြဲ႕ႀကီးမွာ လည္း ၁၉၈၉ ကေန ၁၉၉၆ ထိ ၇ ႏွစ္တိတိ Lead Guitar တီးခတ္ခဲ့ပါ တယ္။ 





၁၉၉၆ ခုႏွစ္ Visit Myanmar Year ေန႔ျဖစ္တဲ့ ႏို၀င္ဘာ ၁၈ ရက္မွာ ကို၀င္းေမာ္ဟာ န၀တအစိုးရရဲ႕ ပထမ အႀကိမ္ ဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္းျခင္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အတြက္သီခ်င္း၂ ပုဒ္ေရးသားတီးခတ္ ေပးခဲ့တယ္ဆိုတဲ့အမႈနဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ၆ ႏွစ္ေနခဲ့ရ ပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းေတြကို Democratic Voice of Burma ကေန ထုတ္လႊင့္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ကို၀င္းေမာ္နဲ႔က်မက လူခ်င္းမခင္ရမီကတည္းကအႏုပညာျခင္း ဆက္စပ္ပတ္သက္ခဲ့ တာပါ။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္အက်ဥ္း သားဘ၀နဲ႔ ႏိုဗယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုကိုဆြတ္ခူးခဲ့တဲ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အားလံုးေသာႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမွာပါ၀င္ခဲ့တဲ့အတြက္ က်မေထာင္က်ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၉၂  ႏိုင္ငံေတာ္လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာအမိန္႔နဲ႔ျပန္လြတ္လာခဲ့ၿပီးလအနည္းငယ္အတြင္းမွာပဲ က်မနဲ႔ေထာင္ ထဲမွာ အတူေနခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသူသူငယ္ခ်င္းခ်ယ္ရီ တေယာက္ ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာခ်န္ထားခဲ့ၿပီး လူ႔ေလာကထဲက ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါ တယ္။ က်မစိတ္ထိခိုက္လြန္းလို႔ ခ်ယ္ရီ႕စ်ာပနကိုပို႔ၿပီးျပန္ေရာက္ေရာက္ ခ်င္းမွာ ပဲ“ရနံ႔မဲ့ခရီးရွည္” ဆိုတဲ့၀တၱဳတိုတပုဒ္ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ၀တၱဳေလးက မေဟသီ မဂၢဇင္းမွာ 
ေဖာ္ျပခံခဲ့ရပါတယ္။ မ်က္ရည္နဲ႔ေရးခဲ့ရတဲ့၀တၱဳေပမယ့္ က်မတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕စာေပ လြတ္လပ္ခြင့္စနစ္ေၾကာင့္ က်မနဲ႔ခ်ယ္ရီအတူရွိေနခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြ အေၾကာင္းကိုအမွန္အတိုင္းေရးလို႔မရခဲ့ပါဘူး။ နိမိတ္ပံုေတြနဲ႔ေရးခဲ့ေပမယ့္ ျမန္မာ စာေရးဆရာေတြရဲ႕လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ထုတ္ေဖာ္ေရးသားခြင့္မရပဲ သြယ္၀ိုက္ ထင္ဟပ္ျပရမႈကိုယဥ္ပါးေနတဲ့ စာဖတ္သူအမ်ားစုနဲ႔ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္ထဲကသူေတြ ကေတာ့ က်မဘယ္သူ႔အေၾကာင္းေရးတာလဲဆိုတာ သိခဲ့ၾကပါတယ္။

က်မ၀တၱဳကိုဖတ္ၿပီးခံစားရတဲ့ လွထြဋ္စိုးဆိုတဲ့လူငယ္တေယာက္ ၁၉၉၇ မွာ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ေထာင္က် ေတာ့ ပထမအႀကိမ္အျဖစ္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ကို၀င္းေမာ္နဲ ႔ေတာင္ငူေထာင္ထဲမွာဆံုၾကပါသတဲ့။ လွထြဋ္စိုးကသူဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ က်မ၀တၱဳေလးကို ခံစားလို႔ “ခ်ယ္ရီ” ဆိုၿပီး ကဗ်ာပံုစံေလးျပန္ေရးခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲဒီ ကဗ်ာကေလးျပန္ ရြတ္ျပရင္း က်မ၀တၱဳေလးအေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အႏုပညာရွင္ဂီတသမားကို၀င္း 
ေမာ္က အလြန္စိတ္ထိခိုက္ၿပီး “ခ်ယ္ရီ” ဆိုတဲ့သီခ်င္းေလးကိုဖန္တီးခဲ့ျပန္ပါတယ္။ 

၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာထိုင္းႏိုင္ငံ အေျခစိုက္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းရဲ႕ရန္ပံုေငြ အတြက္ထုတ္ေ၀တဲ့သီခ်င္း ေခြထဲမွာ“ခ်ယ္ရီ” သီခ်င္းေလးလည္း ပါခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၂ မွာပထမအႀကိမ္ ကို၀င္းေမာ္ေထာင္ကလြတ္ ေျမာက္လာၿပီးေနာက္ က်မတို႔လူခ်င္းခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါ တယ္။ အႏုပညာ နယ္သားခ်င္းအျဖစ္အခ်င္းခ်င္းေလးစားခဲ့ၾကသလို ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းေတြအျဖစ္လည္း အခ်င္းခ်င္းေဖးမ ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေမရိကန္စင္တာမွာအဂၤလိပ္စာဆည္းပူးၾကတဲ့ သက္ႀကီးအတန္း ေဖာ္ေတြလည္းျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ အၿမဲၿပံဳးေနတတ္တဲ့ကို၀င္းေမာ္နဲ႔ က်မတို႔တေတြ စကားေတြအမ်ား ႀကီးေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ကို၀င္းေမာ္က “ခ်ယ္ရီ” သီခ်င္းေလးအေၾကာင္း အခုလိုအမွတ္တရေျပာခဲ့ ဖူးပါတယ္။

 “ အဲဒီသီခ်င္းေလးက က်ေနာ္ေထာင္ထဲမွာ ပထမဆံုးေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့သီခ်င္းေလးပါ။ သီခ်င္းကိုလည္းခက္မာ ရဲ႕၀တၱဳေခါင္းစဥ္အတိုင္း 'ရနံ႔မဲ့ခရီးရွည္ (သို႔မဟုတ္) ခ်ယ္ရီ' ဆိုၿပီးေခါင္းစဥ္တပ္ခဲ့တယ္။ ခ်ယ္ရီ႕နံမည္ တပ္ထားေပမယ့္ ခ်ယ္ရီလိုပဲ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမိုကေရစီအေရး အတြက္ တတပ္တအားပါ၀င္ႀကိဳးပမ္းရင္း လမ္းခုလတ္မွာက်ဆံုးခဲ့ ရတဲ့ရဲေဘာ္အားလံုးကိုလည္းရည္ညႊန္းပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့သမွ်ထဲမွာ အႀကိဳက္ ဆုံးနဲ႔ ရင္ထဲအထိရွဆုံးသီခ်င္းတပုဒ္လည္းၿဖစ္ပါတယ္”တဲ့။

အဲဒီလို ရင္းႏွီးနီးစပ္တဲ့ကာလေတြမွာ ကို၀င္းေမာ္ဟာ ဂီတနဲ႔မိတ္ေဆြေတြအတြက္ စိတ္ႏွလံုးႏုညံ့ေပ်ာ့ 
ေျပာင္းသူေပမယ့္ သူယံုၾကည္ခ်က္ အေပၚမွာေတာ့ ျပတ္ျပတ္ သားသားခိုင္ခိုင္မာမာရပ္တည္သူ အျဖစ္ ေကာက္ခ်က္ခ်ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဂီတသမား ကို၀င္းေမာ္ဟာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္သံဃာေတာ္ေတြဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ 
ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ကာလမွာေတာ့စစ္အစိုးရလက္ေအာက္မွာ ဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အမွန္တရား ကို ကမာၻကသိေစေရးဆိုတဲ့ကြက္လပ္ကိုျဖည့္ဖို႔ ဗီဒီယိုဂ်ာနယ္လစ္စ္တေယာက္ရဲ႕ တာ၀န္ကို ပါထမ္းေဆာင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေအာ္စကာတစ္ႀကိဳ စာရင္း၀င္ ခဲ့တဲ့ Burma VJမွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ ဟာ ကို၀င္းေမာ္အပါအ၀င္ ျမန္မာ VJ ေတြ ရဲ႕ အားထုတ္မႈေၾကာင့္ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့အသီးအပြင့္တခုပါ။


“သံဃာေတာ္ေတြဟာျပည္သူေတြအတြက္ ေနပူမိုးရြာမေရွာင္ဆင္းရဲဒုကၡခံၿပီးၿငိမ္းခ်မ္း စြာေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းလမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တာကို အစိုးရကရက္ရက္စက္စက္ေခ်မႈန္းတဲ့ Video ပံုေတြကိုတည္းျဖတ္ရင္း 
ေဖေဖဟာမ်က္ရည္က်ခဲ့ပါတယ္။” လို႔ ခင္စုၾကည္က သူမရဲ႕သမၼတႀကီးထံေပးစာမွာေဖာ္ထုတ္ေရးျပခဲ့ ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ဗီဒီယိုဂ်ာနယ္လစ္စ္ တေယာက္အေနနဲ႔အားထုတ္မႈေတြေၾကာင့္ပဲ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ နို၀င္ဘာ လမွာ ကို၀င္းေမာ္ ထပ္မံအဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္ဒဏ္ ၁၇ ႏွစ္အပစ္ေပးျခင္းခံရျပန္ပါတယ္။


“ေထာင္ထဲမွာ ေပးဆပ္အနစ္နာခံေနရမွာကိုမတုန္လႈပ္ပါဘူး။ တိုင္းျပည္အတြက္ကိုယ္တတ္ကြၽမ္းတဲ့ အႏုပညာနဲ႔အုတ္တစ္ခ်ပ္ သဲတစ္ပြင့္ ေဆာင္ရြက္ခြင့္မရတာကိုဘဲ စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာပါ။”


 ေထာင္က်ေနစဥ္ကာလမွာ ေထာင္၀င္စာလာေတြ႕တဲ့သမီးျဖစ္သူကိုကို၀င္းေမာ္ကေျပာခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီလိုေျပာခဲ့ေပမယ့္ ကို၀င္းေမာ္ဟာ အက်ဥ္းက်ခံရျခင္းေၾကာင့္ သူ႔ အႏု ပညာကိုရပ္တန္႔ေစခဲ့သူ 
ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ အက်ဥ္းေထာင္တြင္းမွာေနရေပမယ့္ျမန္မာျပည္သူလူထုရဲ႕ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာနဲ႔ ဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ဘ၀ေတြကိုေပၚလြင္ေစမယ့္ သီခ်င္းေတြကို ေထာင္ထဲမွာဆက္ဖန္တီးခဲ့ပါတယ္။ အခြင့္သာ ရင္သာသလို သူ႔သီခ်င္းေတြကို ေထာင္အျပင္ဖက္ကဂီတကမၻာဆီေပးပို႔ခဲ့ပါတယ္။


အဲဒီလိုအက်ဥ္းေထာင္အတြင္းကေန အႏုပညာဆက္လက္ ဖန္တီးေနခဲ့သူ ကို၀င္းေမာ္ ကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ စကၤာပူအေျခစိုက္ Freedom to Create အဖြဲ႕က အက်ဥ္းက် အႏုပညာဖန္တီးရွင္ဆုကုိ ခ်ီးျမွင့္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီဆုကို ၂၀၁၁ ႏို၀င္ဘာ ၁၉ရက္ေန႔ က ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံကိတ္ေတာင္းၿမိဳ႕မွာ အခမ္းအနားနဲ႔ 
ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး The Freedom to Create websiteကကို၀င္းေမာ္ကိုဆုေပးရျခင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ခုလို
 ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။


 "၀င္းေမာ္ဟာနံမည္ဆိုးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ကေသာင္းကနင္းျဖစ္စဥ္ကာလေတြအတြင္းက ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ႏိုင္ငံေရး အျမင္ကို သူ႔ရဲ႕ဂီတနဲ႔ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တယ္"


၂၀၁၀ ခုႏွစ္မွာတုန္းကလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံအတြင္းမွာ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး ကာလအတြင္း သတင္းရယူရင္း နအဖစစ္တပ္ရဲ႕ပစ္သတ္ခံရတဲ့ ဂ်ပန္သတင္းေထာက္ ကန္ဂ်ီနာဂါအိကိုဂုဏ္ျပဳေသာ အားျဖင့္မစၥတာကဲန္ဂ်ီနာဂါအိတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့့ေအပီအက္ဖ္ သတင္းဌာနနဲ႔ ျမန္မာ့သတင္းသမဂၢ (ဘီအမ္ေအ)တို႔ ပူးေပါင္းေပးအပ္ တဲ့ ကန္ဂ်ီနာဂါအိဆုကို ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံသတင္းဌာနရဲ႕ သတင္းေထာက္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ကို၀င္းေမာ္နဲ႔မလွလွ၀င္းတို႔ ပူးတြဲရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။


 “ကို၀င္းေမာ္တို႔လို VJ ေတြကသာ အသက္စြန္႔ၿပီးမတင္ျပခဲ့ဘူးဆိုရင္စစ္အစိုးရရဲ႕ဖိႏွိပ္ သတ္ျဖတ္မႈေတြ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းေပၚလြင္ခဲ့ တဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး အေၾကာင္းကို ကမၻာကလံုးေစ့ပတ္ေစ့ သိရမွာ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ကို၀င္းေမာ္ ပထမ အႀကိမ္ေထာင္က်စဥ္က ေထာင္ထဲမွာႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္း သားအျဖစ္ အတူေနခဲ့ရတဲ့ ကိုသားႀကီးကေျပာခဲ့ပါတယ္။


 “သမီးေဖေဖရဲ႕ ဂီတနဲ႔အႏုပညာကိုျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္၊ ဒီမိုကေရစီကိုယံုၾကည္တဲ့စိတ္၊ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္၊ ဘာသာတရား နဲ႕ရတနာသံုးပါးကိုရိုေသျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ကို သမီးတို႔ေမာင္ႏွမေတြအၿမဲ 
ေလးစားဂုဏ္ယူေနမွာပါ။ သမိုင္းဟာ

 ေဖေဖတို႔အေပၚမွာ ဘယ္ေတာ့မွသစၥာေဖာက္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ သမၼတႀကီးနဲ႔တကြ တိုင္းျပည္ကိုု ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳေနသူအားလံုး၊ စစ္မွန္တဲ့လမ္းၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ ထူေထာင္ရင္း အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးကို စြန္႔ပယ္ၿပီး အာဃာတေတြကင္း တဲ့တေန႔မွာေတာ့ သမီးေဖေဖနဲ႔ေဖေဖ့သူငယ္ခ်င္း ေတြလြတ္ေျမာက္လာ မယ္လို႔ သမီးယံုၾကည္ပါတယ္။”လို႔ ကို၀င္းေမာ္ သမီးခင္စုၾကည္ရဲ႕ သမၼတႀကီးထံအိတ္ဖြင့္ေပးစာထဲမွာ 
ေဖာ္ျပထားပါတယ္။


သမီးျဖစ္သူကသမၼတႀကီးထံအိတ္ဖြင့္ေပးစာေပးပို႔အၿပီး ၅ ရက္ေျမာက္ေန႔ျဖစ္တဲ့ ၂၀၁၂ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ရက္ မွာေတာ့ကို၀င္းေမာ္အိမ္ျပန္ ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ။ ျမန္မာျပည္ သူျပည္သားေတြကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့တဲ့ အစိုးရသစ္ ရဲ႕ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္လြတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔အတူ မိသားစုျပန္လည္ဆံုေတြ႕ရပါၿပီ။ 

“က်ေနာ္ကဂီတသမားအျဖစ္နဲ႔ ႏိုင္ငံ့တာ၀န္ကို တတပ္တအားထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္။ တခါ ႏိုင္ငံကလိုအပ္ လာျပန္ေတာ့ဗီဒီယိုဂ်ာနယ္ လစ္စ္အျဖစ္တာ၀န္ယူခဲ့ျပန္တယ္။ ေရွ႕ေလွ်ာက္လည္း ႏိုင္ငံက လိုအပ္လာရင္ ဂီတသမားအေနနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ဗီဒီယိုဂ်ာနယ္ လစ္စ္အေနနဲ႔ ျဖစ္ေစ တျခား ဘယ္ေနရာကပဲျဖစ္ေစ က်ရာေနရာ ကဆက္ၿပီးတာ၀န္ယူသြားမွာပါ။”


အဲဒါကေတာ့ကို၀င္းေမာ္ေထာင္ကလြတ္ၿပီးေနာက္တေန႔မွာပဲတယ္လီဖုန္းထဲကတဆင့္ က်မကိုေျပာခဲ့တဲ့ စကားပါ။ သူေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း သူတာ၀န္ေက်လိမ့္မယ္ဆိုတာကို က်မအပါအ၀င္ သူ႔ကိုသိတဲ့သူတိုင္း သံသယျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။

 ( အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ပင္ဆယ္ေဗးလ္နီးယားျပည္နယ္၊ ပစၥဘတ္ၿမိဳ႕အေျခစိုက္ Sampsonia Way အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းက က်မရဲ႕ Tea House လို႔နံမည္ေပးထားတဲ့ ပင္တိုင္က႑မွာအဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးေလးပါ။ ျမန္မာဘာသာနဲ႔လည္း မိုးမခအြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။)
Labels: | edit post
2 Responses
  1. ကိုဝင္းေမာ္အေၾကာင္း ဖတ္ရလို႔ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္...


  2. ဖတ္ခြင္႕ရတဲ႕အတြက္ ေက်းဇူးပါ