1. 2.

၂၀၁၀ၾသဂုတ္လ၂၈ရက္မွာက်မခင္ပြန္းရဲ႕အေမ၊က်မေယာကၡမၾကီးဆံုးသြားပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ေယာကၡမနဲ႔အတူေနခဲ့ၿပီးသားႏွစ္ေယာက္ကလည္းသူ႔လက္ေပၚ မွာႀကီးခဲ့တာဆိုေတာ့ေယာကၡမဆိုေပမယ့္အေမလိုပါပဲ။က်မရဲ႕ေမြးမိခင္ကိုက်မက အေမလို႔ေခၚေပမယ့္က်မခင္ပြန္းအပါအ၀င္သားသမီးငါးေယာက္ကေမေမလို႔ေခၚတဲ့ ယာကၡမကိုေတာ့ သူ႔သားသမီးေတြေခၚသလို'ေမေမ' လို႔ပဲလိုက္ေခၚျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ 
          လူတဖက္သားကိုကိုယ့္အတြက္ဒုကၡမပိုေစခ်င္တာ၊ ကိုယ့္အေပၚ မေကာင္း သူကိုေတာင္ႀကံဖန္ၿပီးအေကာင္းျမင္ေက်းဇူးတင္တတ္တာ၊ ဘယ္လိုအေျခ အေနမ်ိဳး မွာမွစကားကိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းမေျပာတာေတြကိုေမေမ့ဆီကအတု ယူခဲ့ရပါတယ္။
          က်မတို႔အိမ္ေထာင္က်ခ်ိန္မွာသားသမီးငါးေယာက္ရဲ႕လိုအင္ဆႏၵေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုးျဖည့္စည္းေပးဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့မိခင္၊ သစ္ပင္စိုက္ဖို႔ကလြဲၿပီး ဘာမွနားမ လည္တဲ့ ေက်ာင္ဆရာေဟာင္းလူရိုးလူေအးခင္ပြန္းသည္ကိုအလြန္ဂရုစိုက္အလိုလိုက္
ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ဇနီး၊ တဦးတည္းေသာေမာင္ေလးအတြက္အမိ အရာမွာေနေနတဲ့ အမႀကီးအျဖစ္ေမေမ့ကိုေတြ႕ရပါတယ္။ ေမေမဟာ အိမ္ေထာင္ရွင္မ အေနနဲ႔ေနေနရ တဲ့တခ်ိန္ထဲမွာ မိသားစုရဲ႕စား၀တ္ေနေရး၊လူမႈေရး၊စီးပြားေရး၊အနာဂါတ္ေရးကိစၥအ၀၀ ကိုစီစဥ္ဦးေဆာင္ေနရတဲ့အိမ္ေထာင္ဦးစီးလည္းျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ ဘ၀မွာဘယ္လို ဆိုး၀ါးခက္ခဲတဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ေနေနလူသိမခံပါဘူး၊ သူစိမ္းမေျပာနဲ႔သားသမီး နဲ႔ခင္ပြန္းကိုေတာင္အသိမခံ၊ညည္းညဴမေနပဲ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ႏိုင္တာကိုအေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္လုပ္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒါကိုအတုယူစရာလို႔ သတ္မွတ္ႏိုင္ေပမယ့္ တေယာက္ထဲႀကိတ္ခံ၊ႀကိတ္ေျဖရွင္း၊ႀကိတ္ခံစားတတ္တဲ့သူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကသံမဏိနဲ႔ လုပ္ထားတာမဟုတ္ေလေတာ့ ႏွလံုးေရာဂါစြဲကပ္ပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒီႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ပဲေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ေမေမဆံုးၿပီးေနာက္တေန႔မွာက်မရဲ႕ပရိုဂရမ္
ဒါရိုက္တာလည္းျဖစ္၊အိမ္နီးခ်င္းမိတ္ေဆြလည္းျဖစ္တဲ့ဟင္နရီနဲ႔ဒိုင္ယန္ဇနီးေမာင္ႏွံ
ေရာက္လာပါတယ္။သူတို႔လက္ထဲမွာခရမ္းေရာင္လြင္လြင္အပြင့္ေလးေတြပြင့္ေနတဲ့ လာဗဲန္ဒါပန္းအိုးတအိုးကိုင္လို႔ေလ။ "တို႔တေတြမွာ မိတ္ေဆြရင္းျခာတေယာက္ရဲ႕ မိသားစု၀င္တဦးသီးေသဆံုးရင္ေသဆံုးသူကိုယ္စားအမွတ္တရစိုက္ဖို႔ သစ္ပင္၊ပန္းပင္ တပင္လက္ေဆာင္ေပးေလ့ရွိတယ္။ဒါေၾကာင့္သန္းေဌးေမာင္ရဲ႕အေမကိုယ္စားအမွတ္ တရစိုက္ဖို႔ ဒီလာဗင္ဒါပန္းအိုးေလးေပးခ်င္ပါတယ္" လို႔ဒိုင္ယန္ကေျပာခဲ့ပါတယ္။ 
          က်မတို႔ေနတဲ့ပင္ဆယ္ေဗးနီးယားျပည္နယ္က ေဆာင္းရာသီမွာေအးလြန္းၿပီး
ႏွင္းဖံုးေန တတ္တာမို႔ပန္းပင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုအိမ္အျပင္မွာထားရင္ေသ သြား တတ္ပါတယ္။ လာဗင္ဒါပင္ကေလးကိုေျမႀကီးေပၚခ်စိုက္ခ်င္တာမို႔က်မက ဒိုင္ယန္႔ကို
ေမးၾကည့္ေတာ့ဒိုင္ယန္ကရွင္းျပတယ္။ "လာဗင္ဒါႏြယ္၀င္ပန္းမ်ိဳးေတြကအပူခ်ိန္ အႏႈတ္၁၀ဒီဂရီဖာရင္ဟိုက္အထိအသက္ရွင္ႏိုင္တယ္။ ေျမေပၚခ်စိုက္ခ်င္ရင္ခ်စိုက္လို႔ ရတယ္။" 
       အဲဒီပန္းအိုးေလးကို ကိုသန္းေဌးေမာင္ကိုယ္တိုင္ က်မတို႔အိမ္ေနာက္ဖက္ၿခံ၀င္း
ထဲမွာ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ေနရာေရြးၿပီးေျမေပၚခ်စိုက္ပါတယ္။ သားေတြကိုလည္းအဲဒီပန္း ပင္ေလးကိုျပၿပီး 'ဒါသားတို႔ဘြားဘြားအမွတ္တရအပင္။ ဒီအပင္ေလးကို သားတို႔ရဲ႕ ဘြားဘြားလို သေဘာထားၿပီးဂရုစိုက္ၾက' လို႔ေျပာျဖစ္ခဲ့တာမွတ္မိပါေသးတယ္။ သား တို႔ဘြားဘြားနံမည္က 'ေဒၚၾကည္ၾကည္' မို႔ ပန္းပင္ေလးကို ' လာဗင္ဒါၾကည္ၾကည္' လို႔စိတ္ထဲကေခၚခဲ့မိပါတယ္။ လာဗင္ဒါပင္ကေလးကေရာက္လာစမွာပန္းေတြပြင့္ေန တဲ့လက္နဲ႔ တေပြ႕စာၿခံဳပုတ္ေလးတခုပါပဲ။ တေႏြလံုးလိႈင္လိႈင္ပြင့္ၿပီး ေဆာင္းေရာက္
ေတာ့တျခားပန္းပင္ေတြနည္းတူ ႏွင္းေတြေအာက္မွာသံုးေလးလျမဳတ္ေနရရွာတာေပါ့။    

         ဧၿပီလေလာက္ႏွင္းေတြေပ်ာ္ၿပီးေနေရာင္ေလးရတာနဲ႔ လာဗင္ဒါပင္ကေလးက
ရြက္ႏုေတြျပြတ္သိပ္ထြက္လာေတာ့တာပါပဲ။ က်မကေျခာက္ေနတဲ့အကိုင္းဖ်ားရိုးတံ
ေတြကိုညွပ္ေပးလိုက္တယ္။ သားႀကီးကၿခံထဲမွာစည္းရိုးခပ္တုန္းကပိုလို႔ က်န္ေနတာ
ျဖစ္ ပံုရတဲ့ဘိလပ္ေျမအုန္တံုးေတြကိုအပင္ေျခမွာ၀ိုင္းၿပီး ေဘာင္ကေလးခတ္တယ္။ မိုးမရြာတဲ့ေန႔ေတြဆိုေရမွန္မွန္ေလာင္းေပးတယ္။ အကိုင္းေဟာင္းကေနအကိုင္းသစ္
ေတြျဖာထြက္လာၿပီး အပင္ကအႀကီးႀကီးျဖစ္လာလို႔အပင္ေပးသူဒိုင္ယန္ေတာင္ အံ့ၾသ
ေနတယ္။ တႏွစ္အတြင္းမွာမူလအပင္ရဲ႔သံုးဆေလာက္ကိုႀကီးလာတာပဲတဲ့။ ေႏြရာ သီပန္းေတြရဲ႕ထံုးစံအတိုင္း ေနျပင္းျပင္းပူတဲ့ဇူလိုင္နဲ႔ၾသဂုတ္လဆန္းေလာက္မွာပန္းပင္ ကေလးကိုပြင့္မယ္ထင္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္လာဗဲန္ဒါၾကည္ၾကည္က အဖူးေတြစံုေနေပ မယ့္မပြင့္ပါဘူး။ ၂၀၁၁ ၾသဂုတ္လ ၁၅ရက္ေန႔မွာ က်မနဲ႔သားႏွစ္ေယာက္ အင္ဒီယား နားျပည္နယ္ ဖို႔၀ိန္းမွာလုပ္တဲ့ပန္းခ်ီထိန္လင္းရဲ႔ပါေဖာင္းမန္႔အႏုပညာျပပြဲနဲ႔ ကဗ်ာရြတ္ ပြဲကိုအားေပးရင္းပူးေပါင္းပါ၀င္ဖို႔သြားၾကတယ္။ ၾသဂုတ္လ၂၇ရက္ေန႔ေရာက္ေတာ့  ကိုသန္းေဌးေမာင္ကဖုန္းလွမ္းဆက္တယ္။ ဒီေန႔ေမေမဆံုးတာတႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႔မို႔ သတိရေနလို႔လွမ္းဆက္တာတဲ့။ ၿပီးေတာ့ လာဗဲန္ဒါပင္ကေလးကလည္း ဒီေန႔မွအပြင့္
ေတြေ၀ေနေအာင္စပြင့္တယ္တဲ့။
        
        ၾသဂုတ္လ၂၈ရက္ေန႔ညသန္းေကာင္ေလာက္ႀကီးက်မတို႔သားအမိဖို႔၀ိန္းကျပန္
ေရာက္ၾကတယ္။ ေနာက္တေန႔မနက္အိပ္ရာႏိုးႏိုးခ်င္းက်မၿခံထဲဆင္းၿပီးလာဗင္ဒါပင္ ကေလးကိုၾကည့္မိတယ္။ အိုး. ခရမ္းေရာင္ပန္းေတြေ၀ၿပီးသင္းသင္းေမႊးတဲ့ရနံ႔ေလးက
ၿခံအႏွံ႔ေ၀့၀ဲေနတယ္။ မနက္ခင္းေပမယ့္ ၾသဂုတ္လေႏွာင္းပိုင္းရဲ႕ေနက အေတာ္ျပင္း
ေနပါတယ္။ လာဗဲန္ဒါပင္ကေလးကိုအၾကာႀကီးၾကည့္ေနရင္း က်မကေမေမေဒၚၾကည္ ၾကည္ကိုသတိရေနတယ္။ ေဒၚၾကည္ၾကည္ဟာလဲ သာမာန္အိမ္ေထာင္ရွင္မိခင္တဦး ဘ၀မွာေပမယ့္ မိသားစုဘ၀အတြက္အပူျပင္းဆံုးအခ်ိန္ကာလေတြမွာေတာင္အတတ္ နိုင္ဆံုး၊အလွဆံုးပြင့္သြားေပးခဲ့တဲ့လာဗဲန္ဒါပန္းပင္ကေလးလိုပါပဲ။ ပန္းဘ၀မွာလည္း မိသားစု၀င္ေတြအမွတ္တရျဖစ္မယ့္ေန႔မွာ အစံုလင္ဆံုး၊အလွဆံုးပြင့္ေပးဖို႔ႀကိဳးစားေပး
ေနသလိုပါပဲ။

Labels: | edit post
2 Responses
  1. i like it. and feel that wanna write a poem under the title of 'lavender kyi kyi', may be one day.


  2. မိခင္တိုင္းဆီက အတုယူစရာ၊ အားက်စရာေတြ ကၽြန္မတို႔ အမ်ားႀကီး ရခဲ့ၾကတယ္ေနာ္..။ မိခင္ေတြက သားသမီးတိုင္းအတြက္ အၿမဲတမ္း ပြင့္ေ၀ေနၾကသူမ်ားပဲေနာ္ ဆရာမ..။